توانایی و محدودیت های عقل و ادراک در خداشناسی از منظر امیرالمومنین (علیه السلام)
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
/ زهره موسوی تکیه
نام ساير پديدآوران
؛ استاد راهنما: علی افضلی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
: دانشگاه قرآن و حدیث (پردیس تهران)
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۵۳ص
يادداشت کلی
متن يادداشت
کلید واژه: امام علی (علیه السلام)، نهج البلاغه، عقل، اثبات، خداوند، حد تعطیل، حد تشبیه.
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
کتابنامه: ص. ۱۴۴ - ۱۴۸؛ همچنین به صورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد مجازی
نظم درجات
علوم حدیث(گرایش نهج البلاغه)
زمان اعطا مدرک
۹۲/۶/۳۱
امتياز متن
۱۸/۷۵
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
ازآنجا كه دو موضوع خداشناسي وعقل همواره درطول تاريخ موردتوجه قرار گرفته است،گروهي براين اعتقاد مي باشند كه بايد براي تمام اموراز جمله تمامي مباحث خداشناسي دليل عقلاني داشت ويا به كمك عقل به تمام مسائل مربوط به آن دست پيدا كرد وگروهي عقل رادر موضوع خداشناسي به طوركلي ناتوان مي دانند.دراين رساله برآنيم رابطه ي عقل وخداشناسي رااز ديدگاه امير المؤمنين(عليه السلام)مورد بررسي قرار دهيم. آنچه ازمجموعه ي آيات وروايات در بحث خداشناسي به خصوص سخنان امير المؤمنين(عليه السلام)حاصل مي شود اين است كه بايد درخداشناسي خود را ازحد تعطيل وتشبيه خارج كنيم به عبارتي نه مي توان وجودخداوند وصفات او رانفي كرد و نه مي توان براي او شبيه وحدي راتعيين نمود.بنابر مجموعه ي آيات و روايات بويژه كلام امير المؤمنين(عليه السلام) عقل در مسير شناخت خداوند داراي محدوديت هايي مي باشد: عقل با مشاهده آیات و کمالات و آثار قدرت و حکمت که بر همه ی هستی حاکم است متذکر خالقی مقتدر، علیم وحکیم شده و او را بدون هر گونه پیش فرضی تصدیق می کند و این اعتراف و تصدیق در معارف اهل بیت (علیهم السلام). همان اثبات عقلی صانع نامیده شده است. از طرفی عقل به دلیل مخلوقیت و محدودیت بر صانع – که چه از جهت ذات و چه به لحاظ صفات لا ینناهی است. توانایی احاطه را ندارد و خود عقل ورود به حوزه ی ذات ربوبی را ناروا و زشت می داند و اعتراف می کند که خداوند درعین سلطه و احاطه مستمر بر همه ذرات عالم امکان از هر گونه تشبیه و مانندی مبراست؛ چرا که در این صورت نوعی محدودیت و ترکیب و اجراء را در ذات باید پذیرفت. لذا حتی در مقام احتجاج هم از هر گونه تشبیه و تمثیل برای ذات باری باید پرهیز نمود.
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )