اعتبار تفسیری ابن عباس از دیدگاه علامه عسگری (ره) و آیت الله معرفت (ره)
نام عام مواد
[سمینار]
نام نخستين پديدآور
/ محمدجواد شاهرودی
نام ساير پديدآوران
؛ استاد ارزیاب: مهدی مردانی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
: دانشگاه قرآن و حدیث (پردیس تهران)
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۹۱
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۴۴ص
يادداشت کلی
متن يادداشت
کلیدواژه: ابن عباس، اعتبار، روایات تفسیری، عسکری، معرفت.
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
کتابنامه: ص. ۴۰ - ۴۲؛ همچنین به صورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
علوم حدیث (گرایش تفسیر اثری)
زمان اعطا مدرک
۲۷/۹/۱۳۹۱
امتياز متن
۵/۱۹
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
ابن عباس از شخصیت های بزرگ تفسیری و صحابی پیامبر(ص) و از یاران خاص حضرت امیرالمومنین علی(ع) می باشد که دارای روایات ارزشمندی در حوزه تفسیر می باشد. اما این شخصیت، آن چنان که در خور و شایسته آن است مورد توجه قرآن پژوهان و مفسران قرار نگرفته و خصوصا در میان شیعیان پژوهش تاثیر گذاری در خصوص این شخصیت صورت نپذیرفته است. در این پژوهش برانیم تا با مروری برگزارش های تاریخی نقل شده در مورد ابن عباس، برخی عوامل تاثیرگزار براعتبار و شخصیت تفسیری ابن عباس، همچنین دیدگاه برخی دانشمندان اسلامی در این خصوص را به دست آوریم. سپس با مقایسه دیدگاه دو تن از قرآن پژوهان معاصر علامه عسکری (ره) وآیت الله معرفت (ره)، تفاوت این دو دیدگاه در خصوص شخصیت و اعتبار تفسیری ابن عباس رابیان کنیم. در نتیجه این پژوهش روشن خواهد شد که گزارش های تاریخی دوگانه در خصوص ابن عباس، سبب تفاوت دیدگاه های دانشمندان در مورد وی شده است. آن گونه که علامه عسکری در برهه ای از زمان (خلفا ثلاث) روایات ابن عباس را سطحی و از نظرعلمی کم محتوا دانسته و برخی روایات منقول از ایشان را هم سطح روایات عایشه و ابوهریره معرفی می نماید. این در حالیست که در غیر ابن مقطع زمانی، ابن عباس را شاگرد ممتاز امیرالمومنین علی(ع) دانسته و هر آنچه از وی بر خلاف روایات حضرت علی(ع) نقل شده است را کذب و ساختگی میداند. آیت الله معرفت (ره) بر خلاف علامه عسکری (ره) شخصیت ابن عباس را دارای جایگاه رفیع دانسته و روایات صادر شده از وی را، معتبر ودارای وجاهت علمی می داند. ایشان تنها عاملی که موجب خدشه در روایات منقول از ابن عباس شده است را، همان عامل عمومی در وهن روایات تفسیری، یعنی جعل جاعلان و سوء استفاده از جایگاه رفیع ابن عباس و انتشار اکاذیب از لسان وی می داند و بیشتر روایات سطحی وکم محتوا که به توضیح واژگان می پردازد را از وی ندانسته و معتقد است دراثر غفلت برخی دانشمندان به ابن عباس نسبت داده شده است.
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )