آسیب های شبهه و راههای مقابله با آن از دیدگاه قرآن و حدیث
نام عام مواد
[پایاننامه]
نام نخستين پديدآور
/علیرضا صداقت
نام ساير پديدآوران
؛استاد مشاور: احمد غلامعلی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشکده علوم حدیث(قم(
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۹۱
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۵۸ص.
يادداشت کلی
متن يادداشت
کلید واژه:شبهه - آسیب - راه کار - مقابله
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
کتابنامه: ص.۱۵۸ - ۱۵۵ ؛ همچنین بصورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
، علم حدیث(گرایش تفسیر اثری(
زمان اعطا مدرک
1391/02/01
کسي که مدرک را اعطا کرده
، دانشکده علوم حدیث(قم(
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
شبهه را از آن جهت شبهه می گویند که شبیه حق جلوه داده می شود .شبهه با مفاهیمی مانند شک، سوال، وسوسه و مغالطه در پارهای موارد هم پوشانی دارد، ولی مفهوم واقعی شبهه با سایر مفاهیم کاملا متفاوت است.با دقت در متون دینی، عوامل فردی و اجتماعی سبب ایجاد شبهه می شوند.عوامل فردی شبهه زا عبارتند از:نفس، جهل و تسلیم در برابر وسوسه های شیطان و عوامل اجتماعی شبهه آفرین عبارتند از:جاهلان عالم نما، معاشرت های ناسالم، فتنه، بدعت و نفاق .هر یک از عوامل شهبه زا می توانند، آسیب زا نیز باشند.آسیب هایی که پیامد رسوخ شبهه می باشد عبارتند از:اختلال در تشخیص حق و باطل، کفر، فتنه، سستی ایمان و عهد شکنی.فتنه از سویی سبب پدید آمدن شبهه می شود و از دگر سو پس از استقرار شبهه، فتنه جدیدی را نیز به بار می آورد.از آنجا که در پذیرش شبهه، نفس، شیطان و عوامل بیرونی دخالت دارند، در مقابله با شبهه نیز باید راهکارهای فراگیری جستجو کرد که در مرحله نخست راه ایجاد شبهه را سد کند.این راه کارها، راههای پیشگیری و یا دفع شبهه نامیده می شوند.یقین و تقوا، دعا، فهم و دانش و عرضه اعتقادات به منابع استوار(امامان و سنت(می تواند از پدید آمدن شبهه جلوگیری کند.امامان معصوم(ع(در صورت پدیدار شدن شبهه، به دو طریق درمان نظری یعنی توسل به خدا و اولیای الهی، پاسخگویی به شبهات و ارجاع به منابع قطعی و درمان عملی یعنی توقف و پرهیز، تربیت شاگردان و برگزاری مناظرات با شبهات پدید آمده، مقابله می کردند.برخی انواع مناظرات معصومان (ع( را می توان به موارد زیر تقسیم نمود:از جهت نتیجه، از جهت ارائه معجزه، از جهت استدلال و از جهت تعداد.پاسخهای امامان معصوم(ع( به مخالفان و منحرفان دارای ویژگیهایی بود که به برخی از آنها اشاره می شود:دعوت به توحید، زیرسوال بردن محور استدلال، پاسخ های نقضی، مماشات با طرف مقابل، استفاده از قاعده تدرج، پاسخ مستدل و کوتاه و استفاده از امور دسترس
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )