کلیدواژه: نهج البلاغه، شبهه، سند، سیدرضی، دنیا، علوم طبیعی، صحابه، بیعت،خلافت، خلیفه،خلفاء، امام علی(ع)، زهد، بلاغت، سجع، وصیت
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
کتابنامه: ص.۳۵۸ - ۳۵۰ ؛ همچنین بصورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
، نهج البلاغه(گرایش اصول دین و معارف)
کسي که مدرک را اعطا کرده
، دانشگاه پیام نور(دانشکده علوم انسانی گروه الهیات)
امتياز متن
۱۹/۵
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
رساله حاضر به یکی از آثار ارزشمند سیدرضی(ره) (م۴۰۰ ه.ق)و بلکه شاید ارزنده ترین آن یعنی کتاب شریف نهج البلاغه (راه بلاغت) که آن را به حق،اخ القران لقب دادهاندمربوط میشود. سیدرضی که خود ازپدر و مادری پاک و دانشمند به دنیا آمده، از دانشمندان اسلامی به نام عصر خویش بوده است و اگرچه در زمره علمای شیعه است اما شخصیتی فرامذهبی داشته بطوریکه عالم اسلام به وجوداو افتخار می کند.وی از محضر اساتید فراوانی در علوم مختلف و از مذهب گوناگون بهره علمی برده و شاگردانی را نیز تربیت نموده است که در متن رساله به اساس برخی از اساتید و شاگردان وی اشاره شده است. همچنین علاوه بر کتاب نهج البلاغه تالیف گرانسنگ دیگری نیز داشته است که در این بین نهجالبلاغه به دلیل موقعیت خاصی که پیدا کرده بیش از دیگر آثار وی نمود یافته و مشهور گشته است. شریف رضی که خود از سلاله پاکان و از ذریه رسول خدا(ص)به شمار می آید علاوه بر موقعیت علمی والا از لحاظ مناصب اجتماعی هم همانند پدر خود در جایگاه بلندی قرار داشته و همواره مورد احترام دولتمردان عصر و مردم زمان خود بوده که از جمله مهمترین مناصب اجتماعی وی، میتوان به کسب عنوان((نقابت)) که منصبی خاص، با وظایف معین است اشاره نمود. وی همچنین در ادبیات و شعر عرب نیز تبحری به سزا داشته است بطوریکه حتی او را سرآمد شعرای عصر خود و بلکه اشعر شعرای قریش دانستهاند. به هر حال سیدرضی با آن ذوق سرشار و قریحه ادبی خود، سعی نمود تا مجموعهای برگزیده از کلمات امام البلغاء و الفصحاءامیرالمومنین علی(ع) گردآوری نموده تا برای همیشه نشانی از نور پرفروغ ولایت علوی باشد. اما مع الاسف این اثر ارزشمند از لحاظ علم الحدیث به ظاهر مرسل بوده و حدیث پژوهان آن را خالی از مزیت ذکر سند می دانند. البته این موضوع به هیچ وجه روی از ارزش و اهمیت این کتاب نمیکاهد، زیرا آنگونه که خود سیدرضی در مقدمه نهجالبلاغه یادآور شده هدف از تالیف این اثر، نشان دادن جلوهای از عظمت امام علی(ع) و بیان وجه فصاحت و اعجاز بلاغی آن حضرت بوده است و بس، و هرگز به دنبال تالیف کتابی حدیثی همچون دیگر کتب روایی و یا کتابی در زمینه فقه و سایر ابواب و موضوعات اسلامی نبوده است و ذکر منابع و مصادر روایی را نقض غرض دانسته، خود این کلمات را به تنهایی آنقدر رسا و شیوا میدانسته که هر خوانندهای با توجه به عظمت آن، جز امام علی (ع) را گوینده آن تصور نتواند کرد؛ ضمن آنکه در زمان او منابع کتابخانهای فراوانی در دسترس بوده که چه بسا این تالیف را مستغنی از ذکر سند مینموده است. نکته دیگر آنکه تا حدود ۲۵۰ سال کسی را نمییابیم که مدعی نادرستی محتوا یا عدم صحت انتساب این کتاب به امام علی(ع) شده باشد. و پس از این مدت اولین شبهه کننده، یعنی ابن خلکان، خبر از اختلاف مردم درباره این کتاب می دهد؛ حال آنکه تا به آن لحظه ما خبری از این اختلافات نداشته و اثری از آن مشاهده نمیکنیم و معلوم نیست وی بر چه اساسی چنین ادعای باطلی مینماید و پس از از او نیز عدهای دیگر، دنبالهرو او گشته و همان شبهات بی اساس را تکرار نمودهاند. به هر حال در رساله حاضر با توجه به جایگاه نهجالبلاغه نزد مسلمانان و خصوصا شیعیان و هجمههای ناجوانمردانهای که به بهانههای مختلف متوجه آن می گردد سعی شد تا در حد امکان به گردآوری برخی از این ایرادات و نقل پاسخهای داده شده پرداخته شود که از جمله مهمترین آنها شبهه جعلی بودن نهجالبلاغه است و پس از آن برخی دیگر از شبهات ظاهری و محتوایی که از جمله آنها است: ایراد به سبک و اسلوب نهجالبلاغه، اشاره به علوم طبیعی؛ بحثهایی در زمینه زهد، ترک دنیا، ادعای علم غیب از سوی امام(ع)!، مذمت برخی از صحابه در نهجالبلاغه، مدح خلفا از سوی امام (ع) و همکاری ایشان با آنان، تایید روش و شیوه به خلافت رسیدن خلفای پیشین، و بالاخره مساله تحقیر زن در نهجالبلاغه
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )