بررسی تطبیقی ادله عقلی ونقلی امامت عامه از دیدگاه سید مرتضی (الشافی فی الامامه) و قاضی عبدالجبار (المغنی فی ابواب التوحیدو العدل)
نام عام مواد
[پایاننامه]
نام نخستين پديدآور
/سمیه خلیلی آشتیانی
نام ساير پديدآوران
؛استاد مشاور: دکترمحمد سعیدی مهر
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشکده علوم حدیث (شهرری)
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۸۵
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
و، ۳۲۰ ص
يادداشت کلی
متن يادداشت
کلید واژه:امامت، معتزله، قاضی عبدالجبار، سید مرتضی، المغنی فی ابواب التوحید و العدل، الشافی فی الامامت
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
کتابنامه: ص.۳۱۵ - ۳۱۱ ؛ همچنین به صورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد (رشته علوم حدیث، گرایش کلام و عقاید)
کسي که مدرک را اعطا کرده
، دانشکده علوم حدیث (شهرری)
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
متکلمان اسلامی در اثبات وجوب امامت در جامعه اسلامی طرق مختلفی را پیموده اند، و از این جهت مسئله امامت، رهگذر اختلافاتی شده است.امامیه قائل به وجوب عقلی امامت هستند، به این معنا که نصب امام فعلی است که حکمت خداوند آن را اقتضا می کند و چون ترک چنین فعلی مستلزم نقص در ساحت خداوندی است، پس انجام دادن آن واجب است، البته کسی آن فعل را بر خداوند واجب نمی کند، بلکه او، خود به مقتضای صفات کمال، آن را بر خود واجب می کند.معتزله بصره وجوب امامت را شرعی، و معتزله بغداد وجوب آن را عقلی و گاهی نیز شرعی می دانند.قاضی عبدالجبار دو جلد از کتابش، المغنی فی ابواب التوحید و العدل را به نقد و نقض عقیده امامیه در باب امامت اختصاص داده است.او وجود امام را برای انجام حدود الهی و فرماندهی نظامی سپاه اسلام به هنگام جهاد واجب می داند، در نتیجه لزومی ندارد که امام اعلم از امتش، و یا معصوم باشد، بلکه این اندازه از علم که با استفاده از آن و فتاوی علمای امت بتواند اجتهاد کند و تقوایی داشته باشد که از او انسانی افتاده حال بسازد، برای امامت او کفایت می کند، و نیازی نیست که افضل بر امتش باشد، بلکه جایگاه او در اجتماعش باید چنان باشد که مردم بتوانند او را به عنوان امام بپذیرند، و وظیفه نصب او بر عهده گروهی از افراد امت است که قاضی آنها را اهل حل و عقد می خواند.قاضی بخش قابل توجهی از اشکالات و شبهات خود را در این بحث به دلیل امامیه در وجوب امامت که همان برهان لطف و حفظ شریعت است، اختصاص می دهد، وی معتقد است وجود امام در تبیین شرع و حفظ شریعت لازم نیست، زیرا وجود قرآن برای تبیین شرع کافی نیست.او برای اثبات وجوب شرعی امامت از استناد به ایات حدود، روایات پیامبر(ص)و اجماع امت بهره گرفته است.سید مرتضی با نگارش الشافی فی الامامت مناقضهها و ردیههای او را پاسخ گفته است، وی سعی کرده است به طریقی عقلی، تمام این شبهات و ردیهها را، پاسخ گوید.وی در بحث صفات امام می کوشد، تا لزوم این صفات را از راه عقل تبیین کند و دیدگاه امامیه را اثبات نماید، وی دلیل می آورد که چرا امامیه از معصوم، افضل و اعلم بودن امام، منصوص بودن او را نتیجه می گیرند، و چرا افراد امت اسلامی صلاحیت انتخاب امام را ندارند
اصطلاحهای موضوعی کنترل نشده
اصطلاح موضوعی
امامت
اصطلاح موضوعی
علیبن ابی طالب(ع)، امام اول، ۲۳ قبل ازهجرت -۴۰ ق. -- اثبات خلافت
اصطلاح موضوعی
عقل گرایی (اسلام)
اصطلاح موضوعی
علم الهدی، علیبن حسین،۴۶۲ - ۳۵۵ ق. الشافی فی الامامه -- نقد و بررسی
اصطلاح موضوعی
قاضی عبدالجباربن احمد،۴۱۵ - ۳۵۹ ق. المغنی فی ابواب التوحید و العدل -- نقد و بررسی
اصطلاح موضوعی
الشافی فی الامامه
اصطلاح موضوعی
المغنی فی ابواب التوحید و العدل
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )