دانشگاه امام صادق(ع)، دانشکده معارف اسلامی و علوم سیاسی
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۸۰
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۲۴ص
يادداشت کلی
متن يادداشت
کلیدواژه:اخلاق، سیاست، حق، حاکمیت، حکومت
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
کتابنامه: ص.۱۲۴ - ۱۲۱ ؛ همچنین به صورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
کسي که مدرک را اعطا کرده
، دانشگاه امام صادق(ع)، دانشکده معارف اسلامی و علوم سیاسی
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
در تاریخ قدرت سیاسی، حکمرانان در عرصه عمل و تنوری پردازان در عرصه نظر، همواره به اخلاق و سیاست به عنوان دو مقوله متفاوت و متمایز نگریسته اند .بعد از دوران نبوت پیامبر اکرم(ص)تنها بر همه تاریخی ای که اخلاق و سیاست در رفتار و گفتار حاکم جامعه درهم آمیخته شد دوران فرمانروایی کوتاه مدت امیرالمومنین علی(ع)می باشد فی الواقع اتراتژی سیاسی آن حضرت بر موازین اخلاقی و انسانی استوار بود به عبارت دیگر امام علی(ع)برای رسیدن به اهداف سیاسی و حکومتی، از هر وسیله و ابزاری استفاده نمی کردند و در صدد دستیابی به هدف با هر قیمتی نبودند بلکه همواره اصول اخلاقی بر رفتار و گفتار آن حضرت حاکم بود در حکومت امام علی(ع)هدف توجیه گر وسیله نبود از آنجا که حضرت، حکومت را وسیلهای جهت تحصیل رضایت خداوند وابزاری برای تعالی بخشیدن و به کمال رساندن انسانها می دانستند برای تامین این هدف خداپسند، از ابراز باطل و خداپسند بهره نمی بردند و همواره در پی الگوسازی برای حاکمان جامعه اسلامی بعد از خود بودند به همین جهت آن حضرت را می توان تجسم عینی و عملی پیوند و آمیختگی اخلاق و سیاست و عرصه عمل و نظر نامید .حضرت در دستور العمل سیاسی اش به مالک اشتر، اصول سیاست خارجی و داخلی حکومتش را اینگونه ترسیم می کند( :ولا تقوین سلطانک بسفک دم حرام؛ مبادا پایه های حکومتت را با ریختن خون حرام تقویت کنی( )ایاک و الدماء و تسفکها بغیر حلها؛ از ریختن خون بناحق بپرهیز( )ولا تعقد عقدا تجوز فیه العمل؛ مبدا قراردادی ببندی که در آن راههایی برای حیله وجود دارد و)......نکته قابل توجه اینکه، حضرت با وقوف و آگاهی کامل به انواع خدعه ها و نیرنگها، از اعمال آنها در امور حکومتی خویش امتناع می کردند و اصولا پیروزی با ابزار باطل و نامشروع را پیروزی تلقی نمی کردند:(ما ظفر من ظفر الاتم به، و الغالب بالشر مغلوب؛ پیروز نشد آن کسی که گناه بر او چیرگی یافت و آنکس که با بدی پیروز شد شکست خورده است)همین نمونههای اندک نشانگر آنست که آمیختگی اخلاق و سیاست و همچنین ابتناء اصول سیاست بر موازین اخلاقی در ذات آن حضرت بود چرا که گفتار آن حضرت در باب سیاست مملو از جلوههای اخلاقی است و همچنین حضرت در دوران حکومت خویش سیاست را با اخلاق در هم آمیخت و در مقابل مکارترین و با نفوذترین دشمن خود معاویه، بر خلاف معاویه دست به اعمال غیر اخلاقی و انسانی نزد و به منظور پیروزی بر دشمن و همچنین برای تحکیم پایه های حکومتی از ابزار غیر مشروع(مانند ابقاء کارگزاران نالایق، بذل و بخشش از بیت المال و ...) استفاده نکرد
اصطلاحهای موضوعی کنترل نشده
اصطلاح موضوعی
علیبن ابیطالب(ع)، امام اول، ۲۳ قبل از هجرت - ۴۰ ق. -- سیاست
اصطلاح موضوعی
اسلام و سیاست
اصطلاح موضوعی
علیبن ابیطالب(ع)، امام اول، ۲۳ قبل از هجرت - ۴۰ ق. -- اخلاق
اصطلاح موضوعی
اخلاق اسلامی
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )