: محمد فرزند علی فرزند عبدالله فرزند محمد بلادی بحرانی
تاریخ نشرو بخش و غیره
، در پسین روز سه شنبه ۱۹ جمادی الثانیه ۱۱۳۰ق.
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
ص ۳-۱۳۵.
ابعاد
؛ رقعی.۵/۱۳*۵/۱۸سم.۱۴۴ص.۱۴س.
یادداشتهای کلی مربوط به اطلاعات توصیفی
آغاز، انجام، انجامه
1
آغاز، انجام، انجامه
2
متن يادداشت
بسمله حمدا لک یا واجب الوجود علی ما افضت من الخیر و الجود...و بعد فیقول...احمد بن ابراهیم بحرانی...و مماانتظم من جواهر کلامه...رساله الفها فی تحقیق الحمد لم تکتحل عین الدهر لها بنظیر و لا احتوی مثل ازهار الفاظها و درر معاینها روض نضیر جمع تحقیقات ابت ان تاتی بمثلها ابناء الزمان...لم یجتمع الی الآن فی کتاب...و کان قد امرنی دام ظله...ان اشرحها شرحا یکشف عن رموزها الخفیه...
متن يادداشت
...تم تمامه و ختم تماکمه...و کان الفراغ من کتابتها عصر یوم الثلاثا تاسع عشر شهر جمادی الثانیه سنه الثلاثین بعد المایه و االف علی ید...محمد بن علی بن عبدالله بن محمد البلادی البحرانی...الطاهرین.
یادداشتهای مربوط به عنوان و پدیدآور
متن يادداشت
وی پدر صاحب حدائق است و بر حمدیه شیخ سلیمان ماحوزی ( -۱۱۱۰ق) شرح نوشته است.رساله حمدیه در تحقیق معنی حمد است و در ج ۱۳ ذریعه در لولوه البحرین چاپی، الرساله المحمدیه چاپ شده و مسلما غلط است زیرا خود شیخ یوسف در لولوه و نیز در اجازه بزرگ، شرح حاظر را به نام شرح الحمدیه یاد کرده.شیخ احمد بحرانی دیباچه این شرح را به نام استاد خود (مولف رساله حمدیه) کرده و او را بسیار ستاید و گوید استاد بارها مرا به تالیف این شرح مامور فرمود و پس از مدتی تاخیر، خود را به ناچار از انجام دادن امر او یافتم...
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
خط نسخه جز ص 139-141 که شکسته نستعلیق است بقیه نسخ است.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
تزئینات متن:
مشخصات ظاهری
نوع کاغذ:
مشخصات ظاهری
تزئینات جلد:
متن يادداشت
نسخ.
متن يادداشت
عنوان و نشان نسخه شنگرف است.
متن يادداشت
اصفهانی.
متن يادداشت
تیماج سرخ یک لا دارای ترنج و نیم ترنج.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
خصوصیات نسخه موجود
2
متن يادداشت
در کنار برخی از برگهای نخستین ش 1 حاشیههایی از لطفالله و مولف دیده میشود.
یادداشت منشاء
تملک و سجع مهر
1
متن يادداشت
در ص ۲ نسخه، یادداشت تملک عبدالله بن مبارک بن علی بن عبدالله بن حمید بن الخطی با تاریخ ۴ ذیحجه ۱۲۳۴ق موجود است.بالای همین صفحه دو یادداشت تملک از علی بن علوی بن شرفالدین با دو مهر بیضی شکل با نقش: «و رفعناه مکانا علیا» یادداشت شده است.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
در ص 1 نسخه ده بیت ارجوزهای است، منسوب به شیخ سلیمان ماحوزی که از اختلاف اقوال درباره تعلیم و تعلم دانش منطق سخن گفته است.آمن منظومه این است.لشیخنا شیخ سلیمان بن عبدالله الماحوزی فی حکم علم المنطق.اختلفوا فی حکمه الشرعی/ خلفا بغیر مدرک شرعی، فقال قوم هو فرض عینی / لانهوسیله الیقین / و ما یکون وصله للفرض/ فواجب علی الصحیح المرضی، قلت و فی کبری ضمیره (کذا) نظر/ یعرف وجهه بایسر النظر، و قیل بل فرض علی الکفایه/ و ذا من القوه فی النهایه، دلیلنا توقف الترجیح/ و هو کفائی علی الصحیح، و قیل انه من الآداب/ و الندب من احکام هذا الباب، و قیل بل باق علی الاباحه/ و ان افاد علمه ملاحه، و شد من قال من الجمهور/ بانه من جمله المحظور، و کونه من وضع ارسطو کما/ قد شاع لا یوجب ان یحرما، در ذیل این منظومه لغزی در نحو به صورت یک رباعی آمده.پس از پایان ش 1 (ص 137) فهرستی از علمای بحربن آمده که آغاز آن چنین است: «بسمله فهرست علماء البحرین الذین احاط بهم علم الفقیر سلیمان بن عبدالله البحرانی الماحوزی وفقه الله سبحانه للحسنی.» دنباله این فهرست از نسخه افتاده است.در ص 144 نسخه این قصیده دیده میشود: اعیونا ادارها ام عقارا/ ما تری الناس حین ترنوا سکارا، کاتب خده الی الخط یعزی/ بارع فی فنونه لایبارا، خدمته روحی و اطلق لی من / ناظر العین جاریا مدرارا، و بدلت الهوی علی خط خدیه/ و ابقی علی منه انکسارا، اصبحت مهجتی ضربیه جفنیه/ قد اوستوفاها و لم یخش عارا، حمل همی به بغیر وصول/ لجمیع العشاق زاد اعتبارا، یا شبیه الغزال طرفا و جیدا/ و فوادا مستهضما و نفارا، صنعه الکیمیا صحت لعینی/ حین یزداد ادر انی اصفرارا، فاذا ما القیت اکسیر لحظی/ فی بحار الخدود زاد نظارا، رب لیل کشعره مستطیل/ حلت العیس فی دره الدرارا، ارقصتها الحداه اذ خامرتهما/ خمر سیر لم یخش منه خمارا، لیله لا تغور انجمها الغر/ اذا انجد الدلیل و غارا، غیر اللیل و المجره فرق/ اشیب و الهلال یحکی عذارا.