عناوین به همان خط به مرکب سرخ نوشته شده. همه صحایف جدول چهار خطی از طلا و مرکب سیاه دارد.
متن يادداشت
میشن خرمایی. ضربی بی مقوا.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
ماخذ فهرست: مجلد چهارم، صفحه ۲۸۲۳.
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مولف خود در مقدمه گوید که بیست سال در روضه امام علی بن موسی الرضا(ع) به تلاوت قران و تعلیم مردم مشغول بوده و این کتاب را در زمان شاه عباس اول ( ۹۸- ۱۰۳۸ ق) تألیف کرده و از این قرار در اواخر قرن ۱۰ و اوایل قرن ۱۱ ق می زیسته است. کتاب شامل یک مقدمه و دوازده باب است. باب اول در بیان استعاذه. باب دوم در بیان بسمله. باب ۳. در بیان مخارج حروف. باب ۴. در بیان صفات حروف. باب ۵. در بیان احکام راءو لام جلاله. باب ۶. در بیان هاء کنایه. باب ۷. در بیان مد و قصر. باب ۸. در بیان احکام نون ساکنه و تنوین. باب ۹. در بیان ادغام. باب ۱۰. در بیان وقوف و رموز آن. باب ۱۱. در بیان رسم الخط. باتب ۱۲. در بیان اختلاف حفص و بکر در کلمات قرانی. مولف در پایان نسخه نوشته است: « فارغ شد از تحریر و ساکت گشت از تقریر مسود این اوراق و مشوش خاطر حذاق اقل عبادالله الباری محمد حسن القاری در هنگامی که خاطر کلیل و ذهن علیل را انواع پریشانی و حرمان از آمال و امانی حاصل بوده توقع ان که اگر سهوی یا نسیانی در تقریر قراءتی و تحریر عباراتیر واقع شده باشد اصلاح آن را عین صلاح و مصلحت عین دانسته مقتضای اخوت را بتقدیم رساند علی ان الانسان من النسیان».