/ از: ضیاءالدین عبدالله بن محمد حسینی حلی ( - قرن ۸ق.)
وضعیت نشر و پخش و غیره
محل نشرو پخش و غیره
محل کتابت: مدرسه جده اصفهان
نام ناشر، پخش کننده و غيره
کاتب نیمه اول: صالح بن مهدی نجفی؛ نیمه دوم: عبدالله بن نعمهالله جزایری زبیدی.
تاریخ نشرو بخش و غیره
نیمه اول: اواسط ربیعالثانی ۱۰۶۲ق؛ نیمه دوم: عصر شنبه ۲ جمادیالثانی ۱۰۸۴ق.
مشخصات ظاهری
ابعاد
۱۴/۵*۲۵/۵سم. ۲۸۱گ. ۲۵س.
یادداشتهای کلی مربوط به اطلاعات توصیفی
آغاز، انجام، انجامه
1
آغاز، انجام، انجامه
2
متن يادداشت
بسمله. اللهم انی احمدک حمدا لایقدر حصره و لا یحصی قدره و لاینسی ذکره... و بعد فان الالتفات الی علم اصول الفقه و صرف الهمه الی عرفانه و امعان النظر فیه و البحث عن اقسامه و افنانه... هذا الکتاب المسمی بمنیه اللبیب فی شرح التهذیب... قال قدس الله روحه بعد الخطبه و رتبت هذا الکتاب علی مقاصد الاول فی المقدمات و فیه فصول الاول فی مباحث مهمه... اقول المقاصد جمع مقصد و المقدمات جمع مقدمه...
متن يادداشت
و اجوبتها تقدمت و حیث انتهی کلام المصنف قدس الله روحه الی ههنا قلنقطع الکلام حامدین لله... صلوه لا انقطاع لها و لا انقضاء و الحمدلله وحده و صلی الله علی من لا نبی بعده.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
رکابه نویسی:
مشخصات ظاهری
تزئینات جلد:
متن يادداشت
نستعلیق و نسخ (به دو خط).
متن يادداشت
دارد.
متن يادداشت
تیماج سرخ لولا دار.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
خصوصیات نسخه موجود
1
خصوصیات نسخه موجود
2
متن يادداشت
جای عناوین خالی مانده.
متن يادداشت
در حاشیه تصحیح شده و نیمه اول حواشی دارد با امضای «صدر» و «بد حسن».
یادداشت منشاء
تملک و سجع مهر
1
تملک و سجع مهر
3
متن يادداشت
در اول نسخه تملک کاتب و یادداشت وی که نسخه را به فرزندش محمدحسین بخشیده با مهر بیضوی به نقش «محمدصالح الحسینی» و تملک محمدحسین بن محمدصالح حسینی با مهر بیضوی به نقش «محمدحسین الحسینی».
متن يادداشت
دارای دو مهر بیضوی مذکور.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
ماخذ فهرست: جلد ۴۸، صفحه ۲۷-۲۸.
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
نک: مجلس، ش ۷۲۵۳؛ التراث العربی، ۵/ ۳۰۳؛ ذریعه، ۱۳/ ۱۶۸ و ۲۳/ ۲۰۷.
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
این نسخه به عنوان شرح عمیدی بر تهذیب الاصول علامه حلی معرفی شده است.