کاتب نسخه مردی اهل دانش بوده و چند رساله از رسالههای موجود در دفتر تالیف او است.
یادداشتهای کلی مربوط به اطلاعات توصیفی
آغاز، انجام، انجامه
1
آغاز، انجام، انجامه
2
متن يادداشت
اتانی کتاب فی البلاغه منته ... .
متن يادداشت
...اقول الاصل الذی تمهد فی هذا الباب مستغن عن ایرادهذه المسائل و لنختم الکلام ههنا والله ولی التوفیق.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
تزئینات جلد:
متن يادداشت
شکسته نستعلیق زیبا.
متن يادداشت
چرم قهوهای بدون مقوا.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
خصوصیات نسخه موجود
1
خصوصیات نسخه موجود
1
متن يادداشت
کاتب فهرست رسالههای موجود در دفتر را بر پشت نخستین برگ نوشته و در زیر چند رساله که تالیف خود او است نوشته: «لکاتبه خلیل القزوینی » و یکی از دارندگان و مطالعه کنندگان نسخه، این خلیل قزوینی را همان ملا خلیل غازی قزوینی شارح کافی پنداشته و در چند جای صفحه مذکور نوشته که نویسنده و مولف این رساله ملا خلیل غازی شارح کافی است در صورتی که غازی شارح کافی در ۱۰۸۹ ق. در گذشته و این دفتر بین سالهای ۱۱۳۶- ۱۱۴۷ق تحریر شده.اما آنچه مسلم است سه رساله از پنج رساله این دفتر به خط مولف است.
متن يادداشت
بر پشت نخستین برگ، نوشتهای است از مرحوم تنکابنی و نیز از (خلیل ولد عبدالرزاق) یکی از مالکان نسخه. و این دو بیت نیز دیده میشود: تو بعلم ازل مرا دیدی/ دیدی آنگه بعیب بخریدی/ تو بعلم...../ رد مکن آنچه را پسندیدی.
یادداشت منشاء
تملک و سجع مهر
1
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
ماخذ فهرست: مجلدسوم، صفحه ۲۵۴۶-۲۵۵۰.
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
نسخهای از شرح خواجه بر رساله العلم احمد بن سعاده یا احمد بن مسعده.
متن يادداشت
برخلاف ترتيب نسخه ۴/ ۱۷۱۷ و نسخه دانشگاه دراین نسخه نامه خواجه در پاسخ نامه بحرانی در آغاز قرار گرفته و سپس متن رساله و در آخر شرح آن آمده . این ترتیب نشان میدهد که ترتیب دهنده اجزاء این رساله خواجه است ولی این مضمون نامه بحرانی به خواجه سازگار نیست (بحرانی در پایان نامه خود قید کرده که خواجه پاسخ او را داده و از این رو او را سپاس گفته. عبارت بحرانی چنین است: «فرفعتها معتمدا فی الوصول الی اغوارها ... الی وحدانی الزمان ... فاسعفنی فی سوالی بارفع مراتب الاراده و اسعدنی علی مقالی باوسع مواهب السعاده فاقمر لیلی بلوامع انوار انظاره ...» به دنبال این عبارات مسلما مناسب آن است که رساله و نامه و جواب و شرح خواجه را بحرانی نقل کند نه خواجه و بدون تردید این نسخه ونسخه آستان قدس نادرست است) در این نسخه خواجه پس از دیباچه گوید: «قال الامام کمال الدین میثم بن علی بن میثم البحرانی (ن: رحمه الله) بسمله. الحمدلله علی ما اولانا من مناهج التوفیق و هدانا من مطارح مدارج التحقیق» و پس از نقل نامه بحرانی گوید: « ومن هنا ابتدا الامام کمال الدین مسعده البحرانی فی المقال و قال (بسمله) اطلقوا القول بان ...».