؛ رحلی. ۲۱*۳۴ سم. ۶۰۶ص. (بدون احتساب سه صفحه آغاز نسخه) ۲۵س.
یادداشتهای کلی مربوط به اطلاعات توصیفی
آغاز، انجام، انجامه
1
آغاز، انجام، انجامه
2
متن يادداشت
بسمله. الحمد لله الذی تفتتح بحمده کل رساله و مقاله و الصلوه علی محمد المصطفی ... اما بعد فقد سئلتنی ایها الاخ فی الدین ان ابث علیک غایه العلوم و اسرارها و غایله المذاهب و اغوارها ... .
متن يادداشت
... و عصمه من شر نفسه حتی لم یوثر علیه سوا نمق فی یوم الغدیر من الشهر الثامن من العشر الثامن من المائه الاولی بعد من الهجره النبویه المصطفویه صلی الله علیه و آله.
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
تاریخ کتابت: ۱۰۷۹ق (در ص ۲۹۰، ۲۹۵، ۲۹۹، ۳۱۶، ۳۲۰، ۲۹۳، ۳۳۳)، ۱۰۸۱ق. (در ص ۳۴۷، ۳۵۵، ۳۶۳، ۳۶۵) ۱۲۸۱ق. (در ص ۳۵۰)٬ ۱۱۸۱ (در ص ۲۵۶)٬ ۱۲۰۵ (ص ۱۵)٬ ۱۰۸۰ (۵۴۰، ۵۵۵) ثبت شده است.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
تزئینات متن:
مشخصات ظاهری
نوع کاغذ:
مشخصات ظاهری
تزئینات جلد:
متن يادداشت
نسخ.
متن يادداشت
عناوین با جوهر قرمز و متن کتاب با جوهر مشکی است.
متن يادداشت
فرنگی سفید.
متن يادداشت
تیماجی قرمز ضربی که در وسط آن ترنجی کوبیدهاند.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
خصوصیات نسخه موجود
1
خصوصیات نسخه موجود
1
متن يادداشت
دفتری است نونویس که همه رسالههای آن با خط یک کاتب و بسیار پاکیزه نوشته شده است.
متن يادداشت
در آغاز نسخه روی ۳ صفحه فهرست رسالههای موجود در نسخه با جدولهایی به خط قرمز نوشته شده و شماره رسالهها را تا ۱۴۰ نشان داده ولی با مراجعه معلوم میگردد از این تعداد تنها بخشی رساله و بقیه فقراتی است برگزیده از کتب و رسائل دانشمندان و یا کتب احادیث و تفاسیر از جمله متفرقاتی در صفحات ۵۸۷-۵۷۸-۵۵۵ و ۵۴۰.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
ماخذ فهرست: مجلد سوم،صفحه ۲۳۹۳.
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
نک: کشف الظنون٬ غزالی نامه٬ ۱۰، ۵۴، ۱۰۳-۱۰۴، ۱۱۳، ۱۲۵، ۲۴۲، ۳۳۸، ۴۱۷ و صفحات دیگر؛ دانشگاه ۲/ ۳۹۵۰؛ مشار ۹۲۵.
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
یا شرح کلمات خمس که به احتمال ذریعه از دوانی است. این رساله در نسخه ما از علامه حلی دانسته شده و در ضمن مجموعه کلمات المحققین نیز به نام او چاپ شده است. صاحب ذریعه از این شرح یاد کرده و نسبت آن را به علامه نا به جا دانسته است وملاحظه رساله نشان میدهد که حق با مولف علامه ذریعه است و این رساله به هیچ وجه با مذاق علامه حلی و شیوه نگارشهای او هماهنگ نیست. خاصه آنکه در یک موضع از این رساله «انا الحق» منصور حلاج و «سبحانی ما اعظم شانی» بایزید و «لیس فی جنبی سوی الله» بو سعید که در نزد عرفا از جلوات مقام کسر است و در نزد متشرعه سوء ادب و کفر نقل شده و نویسنده گویندگان این سخن ها را گرامی و تجلیل کرده و تکفیر کنندکان آنان را اهل ظاهر خوانده است.