نحمدک یا من اطلع فی فلک الهدایه... و بعد فیقول اقل الخلائق محمد... هذه الحدیقه الثالثه و الاربعون من کتابنا الموسوم به حدائق الصالحین... املیتها مع وفور الملال لتوزع البال و اختلال الاحوال... .
متن يادداشت
... تم تالیف الحدیقه الهلالیه و... ویتلوها بعون الله الحدیقه الصومیه و هی شرح دعائه عند دخول شهر رمضان و اتفق الفراغ منها فی الجانب الغربی من دارالسلام بغداد، لمشهد المقدس... و کان افتتاح تالیفها بمحروسه قزوین حرمت عن کید الحادسین.
متن يادداشت
قد اتفق الفراغ من تسوید هذه الحدیقه الهلالیه یوم الخمیس من العشر الاخیر من رمضان المبارک سنه خمس و تسعین بعد الالف من الهجره النبویه المصطفویه و کتب فی بلده اصفهان صانها عن الحدثان.
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
در پایان این ش رقم کاتب (بدون تصریح به نام کاتب) دیده میشود و حاکی از آن است که در اصفهان به تاریخ ۱۰۹۵ق. کتابت شده.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
تزئینات متن:
مشخصات ظاهری
نوع کاغذ:
مشخصات ظاهری
تزئینات جلد:
متن يادداشت
نسخ.
متن يادداشت
عناوین و عبارات- یا اشعار تازی در سراسر دفتر شنگرف است و به نظر میرسد از یک نویسنده است اما با دو قلم تمام صفحات دارای جداول سه خطی با قلم مشکی و قرمز و منطقه به قلم قرمز است.
متن يادداشت
اصفهانی.
متن يادداشت
تیماجی مهر قرمز رنگ.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
خصوصیات نسخه موجود
1
متن يادداشت
این دفتر در دست شاهزاده فاضل قاجار عبدالعلی میرزا پسر حاج فرهاد میرزا که عبدی تخلص داشته، بوده و یادداشتهای متعددی از او بر برگهای اضافی موجود در اول دفتر و بر پشت آخرین برگ دیده میشود و او خود فهرست رسالههای موجود در آن را به طور دقیق با ذکر شماره صفحه نوشته و تنها شماره اخیر را که ناقص بوده در فهرست یاد نکرده. وی در کنار برخی از رسالهها نظراتی نیز ابراز داشته و از آن جمله در کنار رساله اشتراک وجود (در فهرست: رساله در تحقیق معنی وجود) از مولی رجبعلی تبریزی، عبدالعلی میرزا مولف را «متکلم هیج ندان» و رساله اشتراک او را «غالبا نامربوط» خوانده است.
یادداشت منشاء
تملک و سجع مهر
1
تملک و سجع مهر
3
متن يادداشت
در نخستین برگ دفتر تملک میرزا محمدابراهیم مورخ ۱۱۹۷ق. دیده میشود.
متن يادداشت
مهر بیضی «عبده سید رضی موسوی» مورخ ۱۱۹۰ق. دیده میشود.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
این کتاب بخشی از شرح کاملی است بر صحیفه به نام حدائق الصالحین که شیخ بهائی در دست تالیف داشته و شرح هریک از دعاها را نامی خاص گذارده که با «حدیقه» آغاز میگردد به گواهی و این موجود بیشتر دعاهای صحیفه را به همین شیوه شرح کرده و اما شیخ بهائی در همین حدیقه هلالیه، از حدیقه صوفیه و حدیقه اخلاقیه (در شرح دعاء مکارم از اخلاق از صحیفه) یاد کرده است و خود آن را حدیقه ۴۳ از حدائق الصالحین خوانده (زیرا شرح دعاء ۴۳ صحیفه است) وی این شرح را در قزوین آغاز کرده و در کاظمین پایان داده.