بررسی یافته های کلینیکی و آندوسکوپی فوقانی در بیماران مبتلا به سوء هاضمه مراجعه کننده به مراکز درمانی کاشان طی سالهای ۱۳۸۱-۸۲
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/لیلا ارجمندیان
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
[بی جا]
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۸۳
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۹۲ص.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکترای پزشکی
Discipline of degree
پزشکی
Body granting the degree
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: سوء هاضمه در تعریف به دردهای مکرر یا مزمن و یا ناراحتی قسمت فوقانی شکم ( اطراف خط وسط) گفته می شود. علائم معمول شامل درد شکمی، بی اشتهایی، ترش کردن، نفخ، آروغ، احساس پری سردل، سیری زودرس، تهوع، استفراغ، کاهش و اختلال در بلع و ... می باشد. سوء هاضمه به طور متوسط در ۲۵ درصد افراد جامعه وجود دارد و معمولا به دنبال اختلالات در نحوه هضم غذا در دستگاه گوارش فوقانی ( مری، معده، دوازدهه) بوجود میآید. اتیولوژی آن شامل ریفلاکس، زخم پپتیک، سوء هاضمه کارکردی، بدخیمی ها و التهاب می باشد که جهت تشخیص آنها اندوسکوپی روش استانداردی است. در این مطالعه سعی شد تا شیوع یافته های اندوسکوپی فوقانی ، شایعترین علت مراجعه در افراد مبتلا به سوء هاضمه و بررسی عوامل موثر در تشدید و تخفیف علائم بیماران مورد بررسی قرار گیرد که نتایج آن در قسمت نتیجه گیری مرور خواهیم کرد. روش ها و مواد ها: این تحقیق یک مطالعه توصیفی است که از طریق بررسی بر روی ۴۵۲ پرونده افراد مبتلا به سوء هاضمه که تحت اندوسکوپی فوقانی در سالهای ۱۳۸۱-۸۲ قرار گرفته اند انجام گرفته است. یافته ها: از ۴۵۲ بیمار ۵۵/۳۰ درصد زن و ۴۴/۷۰ درصد مرد بوده اند که نسبت زن به مرد ۱/۲ است. بیشتر بیماران در رنج سنی ۲۱-۵۰ بودند ۶۸/۸۲ درصد و شایعترین تظاهرات کلینیکی به ترتیب عبارتند از: درد شکمی ۷۸/۰۹ درصد، ترش کردن یا سوزش سردل ۶۴/۸۲ درصد ، نفخ شکمی ، آروغ، غاروغور شکمی ۵۶/۸۲ درصد. سوء هاضمه کارکردی ۱۷/۲۶ درصد، رفلاکس معده به مری ۲۵/۸۸ درصد، زخم پپتیک ۱۴/۱۵ درصد، رفلاکس همراه با زخم پپتیک ۳۱/۸۴ درصد، بدخیمی ها ۱/۱۰ درصد، التهاب شدید GI ۹/۷۷ درصد. همراهی هرنی هیاتال با ضایعات فوق ۳۶/۵ درصد بوده است. در این مطالعه کسانی که برای رانیتیدین، دایمتیکون، امپرازول مصرف داشته اند ۳۰/۳۰ درصد بوده اند. در این مطالعه ۳۷/۶۱ با خوردن غذا و ۳۳/۶۲ درصد با گرسنگی باعث تشدید علائم می شدند. در کل به علت تغییر در شیوه زندگی افراد (Life Style) و نوع تغذیه به سبک غربی ها، بیماری ریفلاکس رو به افزایش بوده است که اگر فرد به طور مزمن داشته باشد اولین اقدام اندوسکوپی است و الا با درمان دارویی و رژیم های خاص بیمار پیگیری خواهد شد. کلید واژه ها: اندوسکوپی، سوء هاضمه، ریفلاکس زخم پپتیک، بدخیمی، هیاتوس هرنی، التهاب.