بررسی فراوانی اختلالات تیروئیدی در ۱۳۱بیمار دیابتی مرکز دیابت شهر کاشان در سال ۱۳۸۱
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/رزیتا جعفری
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
[بی جا]
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۸۲
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۸۱ص.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکترای حرفهای
Discipline of degree
پزشکی
Body granting the degree
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
سابقه وهدف: دیابت از شایعترین بیماریهای اندوکرین می باشد بطوریکه خوشبینانه ترین آمارها در ایران حکایت از وجود حداقل ۴-۵درصد بیمار دیابتی در ایران دارد بعد از دیابت بیماریهای تیروئید شایعترین بیناری اندوکرین مححسوب می شود و از طرفی در طی سالیان گذشته،ایمونولوژیستها و متخصصین غدد اطلاعات جدیدی مبنی بر پاتوژنز سندرمهای بیماریهای چند غدهای ارائه دادهاند. بطوریکه در تیپهای مختلف دیابت خصوصا تیپ یک و دو شیوع فراوانی اختلالات تیروئیدی اتوایمون بخصوص در دیابت تیپ ۱ به اثبات رسیده است لذا یکی از دستورات اکید در موارد درمان بیماران دیابتی انجام تستهای عملکردی تیروئید در آنان می باشد. مواد وروشها: بررسی بر روی ۱۲۰۰ بیمارانجام شد کهازاین میان تنها ۱۳۱ پرونده واجد تستهای تیروئیدی بوده، افراد تیپ یک (شروع دیابت با DKA ویا ابتلا به آن در طول مدت بیماری) و افراد تیپ دو مشخص شدند و پس از مشخص شدن نوع اختلال تیروئیدی (هیپرتیروئید، یوتیروئید) متغیرهای حنس، سن، مدت تشخیص به گفته خود بیمار تعیین و مورد مقایسه قرار گرفت در صورت وجود تستهای چربی خون در پرونده به صورت مقادیر نرمال در دسته فاقد دیس لیپیدمی ( کلسترول تام ۲۰۰>Total و تری گلی سرید <۲۰۰) و مقادیر غیرنرمال در دسته مبتلا به دیس لیپیدمی تقسیم بندی میشدند. نوع دیس لیپیدمی نیز بنا به مقادیر نرمال LDL به ۴ گروه طبقهبندی شدهاست. در صورت وجود HBA۱C و مقدار آن این متغیر نیز در دو گروه قابل قبول (۹/۵درصد>) و غیرقابل قبول (>۹/۵درصد) قرارگرفت. ابتلا به پروتئینوری بیماران برحسب وجود ادرار ۲۴ ساعته در پرونده و درست جمع آوری کردن آن مورد سنجش قرار می گرفت (کراتینین mg/kg۱۵-۲۰ برای زنان وmg/kg ۲۰-۲۵ جهت مردان). ارزیابی بیماری کاردیوواسکولار و رتینوپاتی بیماراننیز توسط متخصصین مربوطه مورد تایید قرارگرفته و دراین تحقیق مورد استفاده قرار گرفت. یافتهها: از ۱۳۱ بیمار تحقیق ما ۷نفر (۵درصد) مبتلا به تیپ I و ۱۲۴نفر (۹۵درصد) مبتلا به تیپ II دیابت بودهاند. از ۷ بیمار تیپ I ۵نفر یوتیروئید (۷۱درصد) و ۲نفر هیپوتیروئید (۲۹درصد) بودهاند و هیچ فردی مبتلا به هایپرتیروئیدی نبودهاست و از میان تیپ II نیز( ۶نفرهایپرتیروئید، ۷نفر هایپوتیروئید، ۱۱۱نفر یوتیروئید بودهاند از لحاظ جنس درتیپ I از ۵ نفر یوتیروئید ( ۳زن و ۲مرد) و ۲نفرهایپوتیروئید (۱مرد ۱زن) بوده است. (۴۳درصد) ۳ نفر اینها کمتر از ۱۰ سال و ۴نفر (۵۷درصد) بیش از ۱۰ سال داشتهاند. در مورد زمان تشخیص بیماری بنا به گفته بیمار، بیشتر افراد تیپ I کمتر از ۵سال از مدت ابتلای آنها می گذشت. (۴نفر۵۷درصد) در میان تیپ I عوارضی چون پروتئینوری و بیماری قلبی دیده نشد و موردی نظیر دیس لیپیدمی نیز در ۲نفر دیده شد ( یک هیپوتیروئید و یک یوتیروئید) رنیتوپاتی نیز در ۲نفر از افراد تیپ I دیدهشدهاست. بیشتر افراد تیپ II دیابت در فاصله زمانی بین ۵ تا ۱۰سال ابتدای تشخیص یعنی ۴۸ نفر (۳۸درصد) بودهاست. در دامنه سنی ۴۰-۵۰سال نیز بیشترین افراد مبتلا یعنی ۴۰درصد کل جمعیت بودهاست. برحسب عوارض نیز در ۵نفر (۷۱درصد) افراد هیپوتیروئید تیپ II دیس لیپیدمی بوده است ۷۵نفر (۶۵درصد) یوتیروئیدها و ۲نفر (۴۰درصد) هایپرتیروئیدی های تیپ II این عارضه را نشان دادهاند. رتینوپاتی در ۲ نفر(۲۰درصد) از هایپرتیروئیدها، ۲۷نفر یوتیروئیدها و یک هایپرتیروئید تیپ II بودهاست. درتیپ II پروتئینوری در افراد هایپرتیروئید و هایپوتیروئید دیدهنشده و تنها در ۸ مورد یوتیروئید این گروه مشاهده شده است. بیماری کاردیوواسکولار نیز تنها در ۵ بیمار یوتیروئید تیپ II دیده شدهاست. نتیجهگیری: در بیماران تیپ II وتیپ I دیابت صرفنظر از زمان ابتلای به دیابت باید از نظر تستهای عملکردی تیروئیدی بررسی شوند و در سیر بیماری چنانچه به کنترل مطلوب دیابت نرسیدیم و علیرغم درمانها و مراقبتهای مقتضی همچنان دیابت غیرکنترل ماند، با استناد به این تستها می توان سرنخهایی از کنترل دیابت بدست آورد