مقایسه عوارض عصبی سایمتیدین و متوکلوپرامید بر روی ۱۲۰ بیمار مبتلا به سوء هاضمه بدون زخم
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/کلثوم عبداللهی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
[بی جا]
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۷۶
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
ب ، ۸۱ص.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکترای پزشکی
Body granting the degree
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
این مطالعه بصورت تجربی از نوع کارآزمایی بالینی دو سوکور بوده و بر روی ۱۰۱ بیمار مبتلا به سوءهاضمه بدون زخم مراجعه کننده به درمانگاه گوارش شهید دکتر بهشتی کاشان از مهرماه سال ۱۳۷۴ تا مهرماه ۱۳۷۵ انجام شده است .بیماریهای ارگانیک از طریق انجام معاینه فیزیکی،آندوسکپی،سونوگرافی،گرفتن نوار قلب ECG در این بیماران رد شده و بدین ترتیب بعنوان سوءهاضمه بدون زخم شناسنایی شدهاند .این بیماران سابقه مصرف دارو از جمله :داروهای ضدالتهابی،آنتی بیوتیک،دیژیتال (طی ۲هفته گذشته)و همچنین سابقه بیماری عصبی نداشتهاند از تعداد ۱۲۰ بیماری که وارد این طرح شدهاند یک نفر به علت حاملگی ،بکنفربعلت آنمی میکروسیتیک و ۱۷نفر دیگر به علت عدم مراجعه از مطالعه حذف شدهاند و بدین ترتیب تعداد کل نمونههابه ۱۰۱ نفر تقلیل بافت .بیماران بر حسب اعداد تصادفی در ۲ گروه جدی دادهشدند.برای دو سوکور شدن مطالعه،داروهای مورد نظربصورت گرد آمده شده و داخل کپسولهایی که از نطرشکل،اندازه و رنگ مشابه بودندقرار داده شدندو فقط رنگ پاکت جهت افتراق متفاوت بوده است.دوزمتوکلوپرامید ۱۰میلی گرم چهاربار در روز و دوز سایمتیدین ۲۰۰مبلی گرم چهار بار در روز بوده است .دوره درمان در هر دو دارو یکسان و ۲هفته بوده است از تعدادکل بیماران ۵۰بیمار متوکلوپرامیدو ۵۱ بیمار سایمتدین دریافت نمودهاند.مصرف کنندگان ۲۵زن و ۲۵ مرد و در مورد سایمتدین ۲۷زن و ۲۴ مردبودهاند.با توجه به نتایج ،در مورد تمام عوارض عصبی در صد افراد مبتلا که متوکلوپرامید دریافت کرده اندبیشتر از مصرف کنندگان سایمتدین بوده است تنها استثناء عارضه اضطراب بوده که در مصرف سایمتدین بیش ار متوکلوپرامید دیده شده است (۲۳/۵درصد در مقابل ۲۰درصد)(۱۸۳۹درصد= (X۲نوع عوارض در دو دارو تقریبا" مشابه بوده است بدین معنی که هر دارو تمام عوراض عصبی رانشان داده اندوتنها استثناء در مورد عارضه تشنج بوده که در مصرف سایمتدین این عارضه دیده نشدهاست (صفر)در حالیکه در مصرف متوکلوپرامید ۴درصد بوده است .در مورد متوکلوپرامید بیشترین گروه سنی عراضه دار۱۰-۲۰سال بوده است که ۱۰۰درصد بیماران این گروه عارضه دارو را نشان دادهاند در مورد سایمتدین نیز با چشم پوشی ار گروه -۱۰۲ سال تشکیل داده است(۷۵درصد عارضهداشته اند)ار نظر جنس ،در مورد هر دو میزان عوارض در زنان بیشتر از مردان بوده است (۴/۳۵۴۶=.(X۲توهم و احساس پرش ار جمله عوارضی هستند که در هر دو دارو تقریبا" سه یک نسبت دیده شده است در مورد سایمتدین نوهم در ۷/۸ درصدو احساس پرش در ۱/۸درصد دیده شده و در مورد متوکلوپرامیدمیزان این عوارض به ترتیب ۸درصدو ۱۲درصد بوده است (۰/۰۰۰۸۶=X۲توهم)(۰/۰۰۰۱۳۶=X۲ احساس پرش).ع.ارض سردرد،بیقراری و انقباض موضعی در مصرف متوکلوپرامید به ترتیب ۱۸درصد،۲۶درصد،۱۸درصد و درمورد سایمتدین به ترتیب ۹/۸درصد،۱۹/۶درصدو ۱۳/۷درصد بوده است X۲ در عوارض فوق به ترتیب ۱/۴۲۱۲،۰/۵۸۳۷،۰/۳۴۶۳ بوده است.از بین تمام عوارض ،تنها ۲ عارضه خواب آلودگی (۶/۴۰۹۶=(X۲و دیستوفی (۴/۹۴۵۲=(X۲ هر دو در مصرف متوکلوپرامید بیشتر از سایمتدین از نظر آماری معنی دار بوده است (با استفاده از آزمون کای اسکور)در مورد سایر عوارض عصبی اختلاف از نظر آماری معنی دار نبوده است