مقایسه تاثیر تزریق دکستروز ۱۰ درصد با اکسی توسین ۴۰ واحد در لیتر در جمع شدن رحم
General Material Designation
[طرح تحقیقاتی]
First Statement of Responsibility
/ محمدرضا رفیعی، منصوره صمیمی و غلامعباس موسوی
Subsequent Statement of Responsibility
؛ معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
کاشان
Name of Publisher, Distributor, etc.
: معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۸۳.
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۳۲ص.
Other Physical Details
:، جدول، نمودار، مصور
GENERAL NOTES
Text of Note
فارسی
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
سابقه و هدف : داروهای مختلفی برای سفت و جمع شدن رحم بعد از بدنیا آمدن نوزاد پیشنهاد شدهاند ولی با توجه به عوارض هر کدام هنوز داروی خاصی به عنوان داروی اصلی در این بخش معرفی نشده است .درمانی که در حال حاضر برای آن استفاده می شود شامل استفاده از مواد تقویت کننده انقباضات رحمی یا uterotonic می باشد مثل اکسی توسین و tromethamin , carboprost و متیل ارگونوین که هر کدام از این داروها دارای عوارض زیادی برای بیمار می باشد. در موارد مقاوم به درمان از پروستاگلاندین (Hemabate carboprost)F۲a بصورت ug ۲۵۰ داخل عضلانی یا داخل رحمی استفاده می شود که می تواند هر ۱۵ دقیقه تا حداکثر ۱/۵ استفاده شود. البته این دارو عوارضی مثل بروز bronchospan بخصوص در موارد تزریق تصادفی داخل وریدی را دارد. در این مطالعه ما بر آن شدیم تا برای درمان شلی رحم و خونریزی ناشی از آن بعد از بدنیا آمدن نوزاد بجای استفاده از داروی پر عارضه اکسی توسین دکستروز ۱۰ درصد که بودن عارضه است را مورد استفاده قرار دهیم . مواد و روشها: در این مطالعه که به صورت RCT دو سوکور انجام شد کلیه زنان سنین ۲۰-۴۰ سال و ASA۱ شرکت داشتند داروهای مورد آزمایش در حجم های مساوی و بصورت کد گذاری شده بودند ( طوریکه جراح و فرد جمع آوری کننده اطلاعات از نوع دارو اطلاع نداشتند). بعد از دادن cc/kg ۵ مایع پره لود رینگر ، بیهوشی به روش نخاعی و یکسان در همه بیماران انجام شد و بعد از خروج جنین و جفت ، دوز معمول اکسی توسین بعنی ۲۰ واحد در لیتر بصورت IV برای همه برقرار شد. وقتی جراح به دلیل سفت و جمع نشدن رحم درخواست دوز اضافه چند واحدی اکسی توسین می کرد بیماران بطور تخصصی تصادفی به دو گروه دریافت کننده یک دوز اضافه ۴۰ واحد اکسی توسین بصورت انفوزیون IV و گروه دریافت کننده cc ۲۰۰ دکستروز ۱۰ درصد تقسیم شدند و میزان پاسخ دهی یعنی جمع و سفت شدن رحم (firmly contracted) و از حالت خمیری خارج شدن رحم از جراح سوال می شد. و براساس پاسخ جراح یعنی رضایت از سفت و جمع شدن رحم میزان تاثیر دارو در هر گروه جداگانه ارزیابی شد. سپس اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری Chi-square و نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: در خصوص توزیع فراوانی گروههای سنی و گروههای وزنی در دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نمی شود ( در تائید تصادفی بودن تخصیص گروهها) (P=۰.۹۹۸,P=۰.۸۲۱) . در گروه دارویی دکستروز ۱۰ درصد میزان پاسخ دهی جمع و سفت شدن رحم بطور قابل توجهی دارای تفاوت معنی داری در مقایسه با گروه دارویی اکسی توسین اضافی است . که با فرضیات تحقیق همخوانی داشته و با توجه به مکانیسم و نقش دکستروز در جمع و سفت شدن رحم در این بیماران گویای موثر بودن داروی دکستروز ۱۰ درصد در مقایسه با اکسی توسین اضافی است.(P=۰.۰۰۳) . روش دارویی دکستروز ۱۰ درصد در زنان با پاریتی بالا بیشتر از زنان دارای پاریتی پایین تاثیر دارد و نیز روش دارویی اکسی توسین اضافی ۴۰ واحد در لیتر در زنان با پاریتی پایین بیشتر از زنان درای پاریتی بالا اثر دارد . .(P=۰.۰۵۳) نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق ما می توانیم برای جمع شدن و سفت شدن رحم بعد از بدنیا آمدن نوزاد و دفع جفت به جای استفاده از دوز اضافی داروی رایج اکسی توسین و در نتیجه تحمیل عوارض دارویی مترتب بر آن بر بیماران نظیر افزایش فشار ون و تاکیکاردی و احتباس و مسمومیت با آب و تشنج ناشی از هیپوناترمی با توجه به مکانیسم انقباض عضله صاف رحم در این بیماران و فاکتورهای دخیل در آن می توانیم از دکستروز ۱۰ درصد که جز تامین انرژی عارضه دیگری ندارد استفاده کنیم