بررسی ارتباط بین رژیم غذایی و ابتلا به درماتیت سبورئیک در بیماران مبتلا به درماتیت سبورئیک مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال ۱۴۰۳
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
سینا ملک گودرزی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۳
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
لوح فشرده
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکترای عمومی
Discipline of degree
پرشکی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
قدمه: تاکنون تحقیقات گسترده ای در مورد بیماری های پوستی و ارتباط آنها با رژیم غذایی انجام شده است. مطمئناً کمبودهای تغذیهای میتواند باعث علائم و بیماریهای بیشماری شود، اما تمرکز اصلی این تحقیق، مطالعه دریافت رژیم غذایی بهجای کمبود تغذیهای بهعنوان یک عامل سببشناختی برای درماتیت سبورئیک است. از این رو، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین رژیم غذایی و ابتلا به درماتیت سبورئیک در بیماران مبتلا به درماتیت سبورئیک مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1403 صورت گرفت.روش اجرا: این مطالعه مورد شاهدی تحلیلی طی سال 1403 بر روی بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان شهید بهشتی کاشان، در دو گروه بیماران دچار درماتیت سبورئیک و افراد بدون بیماری زمینه ای پوستی و یا سایر بیماری های زمینه ای، به عنوان گروه شاهد صورت گرفت. شرکت کنندگان به روش در دسترس از میان مراجعه کنندگان به درمانگاه پوست انتخاب شد و تشخیص درماتیت سبورئیک در بیماران بر اساس علائم بالینی و معاینه ی فیزیکی یا درصورت لزوم بررسی های آسیب شناسی که توسط متخصص مورد تایید در این مطالعه انجام شد.فـرم پرسشـنامه ی مربوط به هر بیمار، شامل دو بخش اطلاعات عمومی بیمار، شدت بیماری درماتیت سبورئیک و پرسشنامه ی Food Frequency Questionair با پرسش از بیماران به صورت حضوری و تلفنی تکمیل گردید. شدت بیماری درماتیت سبورئیک از نظر شدت بیماری به سه دسته ی خفیف، متوسط و شدید توسط متخصص مورد تایید صورت گرفت.یافته ها: در گروه بیماران مبتلا به درماتیت سبورئیک 205 بیمار و در گروه کنترل 208 فرد حضور داشتند. بیماران درماتیت سبورئیک شامل 123 زن (0/60%) بوده و میانگین سن بیماران 3/4±2/32 سال بوده و گروه کنترل، شامل 117 زن (%3/56) با میانگین سنی 7/5±4/30 سال بود. BMI بیماران در گروه درماتیت سبورئیک، 1/2±6/25 و در گروه کنترل 4/2±9/25 کیلوگرم بر متر مربع بود که بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت (p>0.05). بیشتر بیماران مورد بررسی، 94 نفر (8/45%)، به نوع متوسط درماتیت سبورئیک مبتلا بودند. 57 نفر (27.8%) مبتلا به نوع خفیف و 44 نفر (4/21%) نیز مبتلا به نوع شدید بیماری بودند. پرمصرف ترین ماده غذایی، در دو گروه، به ترتیب برنج و نان بوده و کم مصرف ترین ماده ی غذایی در بین بیماران و گروه کنترل، غذاهای آماده و چیپس بوده است. تفاوت قابل توجهی بین میزان مصرف واحد های کل گروه های غذایی در بین دو گروه بیماران درماتیت سبورئیک و گروه کنترل وجود نداشت (p>0.05). همچنین بر اساس یافته های بدست آمده، در مصرف پنج گروه غذایی تفاوت معنی داری بین بیماران مبتلا به درماتیت سبورئیک با شدت بیماری مختلف وجود نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: در مطالعه ی انجام شده، میزان مصرف گروه های غذایی مختلف توسط بیماران تفاوت قابل ملاحظه ای با گروه کنترل نداشته است. همچنین شدت درماتیت سبورئیک با نوع تغذیه ی بیماران ارتباط چندانی نداشته است که این مساله نیاز به بررسی عوامل دیگر در شناسایی ریسک فاکتورهای موثر در بروز درماتیت سبورئیک را تاکید می کند. همچنین، نتایج حاصل، نیاز به انجام مطالعات بیشتر برای بررسی ارتباط بین رژیم غذایی و ابتلا به درماتیت سبورئیک را پیشنهاد می کند.کلمات کلیدی: رژیم غذایی، درماتیت سبورئیک، پرسشنامه FFQ