بررسی آگاهی، رویکرد و عملکرد دندانپزشکان در مورد خشونت خانگی
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
مریم حبیبی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۳
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
لوح فشرده
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکترا
Discipline of degree
دندانپزشکی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: خشونت خانگی یکی از مسائل اجتماعی جهانی است که طیف گستردهای از آسیب را در بر میگیرد. افراد با گروههای سنی مختلف در سراسر جهان تحت تأثیر خشونت خانگی قرار دارند. دندانپزشکان این فرصت را دارند که قربانیان بالقوه خشونت خانگی را شناسایی کنند چرا که در میان قربانیان بیشترین شیوع تروما را در سر، گردن و ناحیه صورت گزارش میشود. با وجود این فرصت، دندانپزشکان اغلب تمایلی به گزارش این موراد ندارند. عوامل اجتماعی-فرهنگی، کمبود زیرساخت های آموزشی، عدم اطمینان در مورد تشخیص درست از دلایل عدم گزارش موارد خشونت خانگی است. با در نظر گرفتن ویژگیهاي خشونت خانگی، از قبیل گسترش و پیچیده بودن علل این مسئله، همچنین به دلیل کمبود آمار و ارقام رسمی در این زمینه و نهایتا عدم وجود یک پروتکل و سازمان کارآمد جهت اطلاعرسانی موارد خشونت خانگی، هر اقدامی که در راه شناخت و کاهش وقوع آن انجام گیرد، گامی در جهت کمک به حفظ سلامت و امنیت جامعه است. مواد و روشها: مطالعۀ حاضر در طی سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ با همکاری 300 دندانپزشک ایرانی انجام گرفت. پرسشنامه بهطور کلی شامل 27 سوال بود که بعد از مکاتبه با نویسندۀ مقالۀ مربوطه، اجازهی ترجمه و بومیسازی آن گرفته شدهبود. پس از تعیین پایایی بهوسیلۀ محاسبۀ آلفای کرونباخ، روایی صوری و روایی محتوای پرسشنامه انجام گرفت. در نهایت پرسشنامه میان دندانپزشکان توزیع و دادههای جمعآوری شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: تنها 6% از دندانپزشکان شرکت کننده آموزش رسمی در زمینه مدیریت موارد خشونت خانگی دریافت کردند. 38٪ از شرکت کنندگان میدانستند که آزار جسمی باید در همه شرایط گزارش شود. با این حال تنها 24.6% از این افراد توانستند مرجع قانونی را که موارد مشکوک باید به آن گزارش شود شناسایی کنند. 33% از دندانپزشکان شرکت کننده به مورد آزار جسمی در بین مراجعین خود مشکوک شدند و تنها 9 درصد از این افراد واقعاً آن را به مقامات قانونی گزارش کردند. نتیجهگیری: یافتهها نشان داد که دندانپزشکان ایرانی اطلاعات کافی در مورد شناسایی، مدیریت و گزارش موارد خشونت خانگی نداشتند. با این حال، آموزش رسمی دریافت شده و مقطع تحصیلی دندانپزشکان به طور مثبتی با آگاهی و اقدامات کلی در مورد مدیریت پرونده خشونت خانگی مرتبط بود.کلیدواژهها: دندانپزشک، آگاهی ، خشونت خانگی ، ایران