بررسی اثرات برنامه بازتوانی بر ضخامت دیواره شریان های محیطی و مرکزی دربیماران قلبی بعد از ریوسکولاریزیشن
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/معین جمالی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
[بی جا]
Name of Publisher, Distributor, etc.
: پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۶
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۸۵ص.
GENERAL NOTES
Text of Note
همراه با چک لیست مطالعه
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی - لوح فشرده
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
پزشکی عمومی MD))
Discipline of degree
پزشکی
Body granting the degree
علوم پزشکی کاشان
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه :بیماری های قلبی عروقی به عنوان اولین علت مرگ و میر درایران و جهان شناخته شده است که با وجود رفع بیماری با کمک جراحی،این بیماری و عوارض درمان آن باعث کاهش اندکس های شریان های مرکزی و محیطی می شود .هدف :هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات برنامه بازتوانی بر ضخامت دیواره شریان های محیطی و مرکزی پس از مداخلات ریوسکولاریزاسیون بوده است .مواد و روش :مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بوده است، به همین منظوراز ابتدای تیرماه۱۳۹۵ ، از بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی دانشگاه علوم پزشکی کاشان ، تعداد ۶۰ نفر بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر که بر روی آن ها مداخلات ریوسکولاریزاسیون انجام شده باشد وارد مطالعه شدند و ۳۰ نفر از آن ها در برنامه بازتوانی قلبی به مدت ۸ هفته حضور داشتند و ۳۰ نفر نیز در گروه کنترل جای گرفتند .بیماران در محدوده سنی۷۰ - ۳۵سال بودند که مدت ۴ هفته از عمل PCI و یا ۸ هفته از عمل CABG آن ها گذشته بوده است .برای مقایسه متغیر های مورد مطالعه از تست هایt ، کای اسکوئر، من ویتنی، ANOVA و رگرسیون چندگانه استفاده شد .یافته :مطابق یافته های مطالعه نوع اقدام ریواسکولاریزاسیون انجام شده (CABG و PCI) در دوگروه شاهد و گروه مداخله از نظر آماری متفاوت نبوده است .(p=۰.۶۰۶) همچنین مصرف سیگار، ابتلا به دیابت و فشار خون و BMI در دو گروه متفاوت نبوده است .مطابق نتایج این مطالعه برنامه بازتوانی موجب کاهش ضخامت شریان کاروتید در گروه مداخله شد (p=۰.۰۰۸) و موجب افزایش قطر شریان کاروتید در گروه مداخله شد (p=۰.۰۱۳) بعلاوه بر افزایش قطر شریان براکیال در گروه مداخله موثر بود .(p=۰.۰۰۹) برنامه بازتوانی موجب کاهش نسبت دیواره به لومن شریان کاروتید در گروه مداخله شد .(p<۰.۰۰۱) در گروه کنترل، بین ضخامت شریان کاروتید بعد از برنامه بازتوانی با ضخامت شریان براکیال بعد از برنامه بازتوانی ارتباط معنادار مستقیم و خطی وجود داشت .(p=۰.۰۱۴ , r=۰.۴۴۳) در گروه مداخله بین تغییرات قطر شریان کاروتید و تغییرات قطر شریان براکیال ارتباط معنادار خطی و مستقیم وجود داشت .(p=۰.۰۰۳ , r=۰.۵۲۵) نتایج :نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بازتوانی به صورت معناداری سبب کاهش ضخامت دیواره شریان های کاروتید گردید و همچنین موجب افزایش قطر شریان های کاروتید و براکیال در بیماران پس از مداخلات ریوسکولاریزاسیون می شود .بعلاوه برنامه بازتوانی قلب باعث کاهش نسبت دیواره به لومن شریان کاروتید می گردد .توصیه می شود برای بیمارانی که قادر به انجام برنامه بازتوانی قلبی هستند؛ و یا به عبارتی در معیارهای خروج این مطالعه قرار نگرفته اند، برنامه های بازتوانی قلب انجام گیرد .کلمات کلیدی :بازتوانی، ریوسکولاریزاسیون، ضخامت شریان کاروتید، ضخامت شریان براکیال، قطر شریان کاروتید، قطر شریان براکیال