ارتباط سطح سرمی اینترلوکین ۶ بادرگیری ریوی در بیماران با اسکلروز سیستمیک پیشرونده
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/الهام کلبه داری
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
[بی جا]
Name of Publisher, Distributor, etc.
: پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۶
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۷۵ص.
GENERAL NOTES
Text of Note
همراه با نمونه پرسشنامه
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی - لوح فشرده
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Discipline of degree
پزشکی
Body granting the degree
علوم پزشکی کاشان
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
سابقه و هدف :اسکلروز سیستمیک (SSc) یک اختلال بافت همبند است که با تجمع بیش از حد کلاژن در پوست و اندام های داخلی همراه است .بیماری بینابینی ریه (ILD) یک تظاهر دیررس در SSc می باشد و سیتوکین ها می توانند در آسیب شناسی این بیماری کمک کننده باشند .هدف از مطالعه حاضر، تعیین ارتباط بین سطح سرمی اینترلوکین ۶ و درگیری ریوی در اسکلروز سیستمیک پیشرونده بود .مواد و روش ها :پس از کسب رضایت آگاهانه از بیماران، اطلاعات دموگرافیک و سطح سرمی اینترلوکین ۶ در ۳۰ بیمار مبتلا به SSc با درگیری ریوی) گروه مورد (و ۳۰ بیمار مبتلا به SSc بدون درگیری ریوی) گروه شاهد (تعیین گردید .مدت زمان ابتلا و وضعیت فعالیت بیماری، پروتئین واکنش گر(CRP) c ، یافته های عکس قفسه صدری و سی تی اسکن با وضوح بالا(HRCT) ، کسر تخلیه ای قلب (EF) و یافته های اکوکاردیوگرافی و فشار شریان ریوی (PAP) نیز در دو گروه ثبت گردید .اطلاعات وارد برنامه آماری۱۶ - SPSSشد و تجزیه و تحلیل بر روی آنها با آزمون هایWhitney- Mann، کای دو و آزمون دقیق فیشر انجام شد .نتایج :سن بیماران در گروه مورد و شاهد به ترتیب برابر ۳/۹ ▒ ۵/۵۲ و ۷/۹ ▒ ۹/۴۳ سال بود .(= (۰۰۱/۰p تفاوت معنی داری در سطح سرمی اینترلوکین ۶ در گروه مورد و شاهد وجود نداشت (۴/۹۵ ▒ ۱/۷۳ در مقابل ۶/۸۳ ▒ ۷/۴۶ پیکوگرم بر میلی لیتر، .(= ۲۶۷/۰p اما سطح سرمی اینترلوکین ۶ در بیماران مذکر در گروه مورد در مقایسه با گروه کنترل (= (۰۰۷/۰p به طور قابل توجهی بالاتر بود .مدت زمان ابتلا به بیماری در گروه مورد و شاهد به ترتیب برابر ۴/۶ ▒ ۶/۱۱ و ۲/۴ ▒ ۴/۷ سال بود (۰۰۲/۰p =).CRP کیفی و PAP نیز به طور قابل توجهی در گروه مورد بالاتر بود) به ترتیب = ۰۱/۰p و (> ۰۰۱/۰p بود ۲۰ .نفر ( (۷/۶۶ از بیماران مورد در گرافی قفسه صدری دارای الگوی رتیکولوندولار بودند در حالی که ۲۸ نفر ( (۳/۹۳ از بیماران کنترل نرمال بودند (۰۰۱/۰p <). EF در بیماران گروه مورد نسبت به گروه کنترل به طور قابل توجهی پایین تر بود (= (۰۰۱/۰p نتیجه گیری :در بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک، به نظر نمی رسد که غلظت سرمی اینترلوکین ۶ با درگیری ریوی در این بیماران ارتباط داشته باشد .از این رو نمی تواند به عنوان هدف درمانی مؤثر محسوب شود .واژگان کلیدی :اسکلروز سیستمیک، بیماری بینابینی ریه، اینترلوکین ۶