بررسی تاثیر اضافه کردن دگزامتازون به بوپیواکایین اپیدورال در شروع بیحسی و طول مدت بیدردی در عمل جراحی فتق اینگوینال یکطرفه
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/نبی الله حیدریان
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
[بی جا]
Name of Publisher, Distributor, etc.
: پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۳
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۵۲ص.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی - لوح فشرده
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکترای تخصصی
Discipline of degree
بیهوشی
Body granting the degree
علوم پزشکی کاشان
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه :درد کنترل نشده بعد از عمل باعث ایجاد طیفی از آثار زیانبار حاد و مزمن میشود .بیدردی حوالی عمل میتواند باعث کاهش عوارض شود و بهبودی بعد از عمل و بعد از ترخیص از بیمارستان را تسهیل کند .استفاده از بیحسی و بیدردی اپیدورال به دلیل ایجاد بیدردی بهتر و فواید فیزیولوژیک بیدردی اپیدورال، بخشی جدایی ناپذیر از رویکرد مولتی مودال است .مطالعات متعددی نشان داده اند که اضافه کردن دگزامتازون به بوپیواکایین در بلوک سوپراکلاویکولر و اینتراسکالن طول مدت بلوک حرکتی را افزایش میدهد و کیفیت بیدردی را بهبود می بخشد . هدف :این مطالعه آینده نگر دوسو کور به منظور ارزیابی اثر اضافه کردن دگزامتازون به بوپیواکایین اپیدورال در شروع بیحسی و طول مدت بیدردی حوالی عمل در جراحی فتق اینگوینال یکطرفه طراحی شد . روشها و مواد ۴۴ :بیمار با کلاس) ASA انجمن بیهوشی امریکا ۱ (و ۲ و دامنه سنی ۳۰ تا ۷۰ ساله که کاندید جراحی الکتیو فتق اینگوینال یکطرفه بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند .بیماران به طور تصادفی در دو گروه A و B که هرکدام شامل ۲۲ بیمار بود قرار گرفتند .بیحسی اپیدورال تک تزریقی با استفاده از تکنیک Loss of resistance و سوزن اپیدورال Touhy شماره ۱۸ در سطحL۳ - L۲انجام شد .بیماران در گروهA ، ۱۸ میلی لیتر بوپیواکایین ۵/۰ درصد ایزوباریک و ۲ میلی لیتر (۸ میلی گرم (دگزامتازون و در گروهB ، ۱۸ میلی لیتر بوپیواکایین ایزوباریک ۵/۰ درصد و ۲ میلی لیتر نرمال سالین به شکل اپیدورال دریافت کردند .زمان شروع بیحسی، طول مدت بیدردی حوالی عمل، شدت درد و وجود یا عدم وجود تهوع و استفراغ در ساعت اول پس از انجام پروسیجر در دو گروه با هم مقایسه شدند . نتایج :دو گروه از نظر ویژگیهای دموگرافیک مشابه و قابل مقایسه بودند .کلیه بیماران در دو گروه مرد بودند .شروع بیحسی در گروه A به میزان قابل ملاحظه ای سریعتر از گروه B بود(۷۴/۲ مثبت منفی ۶۴/۷در مقابل۷۹/۲ مثبت منفی ۰۹/۱۲دقیقه .(طول مدت بیدردی حوالی عمل به میزان قابل ملاحظه ای در گروه A بیش از گروه B بود و از نظر آماری معنی دار بود(۸۸/۲۴۵ مثبت منفی ۵۵/۶۹۲در مقابل۰۲/۸۴ مثبت منفی ۵۹/۲۸۶دقیقه .(شدت درد در گروه A کمتر از گروه B بود و از نظر آماری معنی دار بود(۳/۱ مثبت منفی ۵۴/۳در مقابل۷۲/۱ مثبت منفی ۸۶/۵دقیقه .(تنها ۵ بیمار (۷/۲۲ درصد (در ساعت اول پس از انجام پروسیجر تهوع داشتند که همگی در گروه B بودند .هیچکدام از بیماران در دو گروه استفراغ نداشتند .بحث و نتیجه گیری :این مطالعه نشان داد، که اضافه کردن دگزامتازون به بوپیواکایین اپیدورال به میزان قابل ملاحظه ای طول مدت بیدردی حوالی عمل را افزایش میدهد و همچنین باعث تسریع شروع اثر آن میشود .همچنین مطالعه ما نشان داد، که اضافه شدن دگزامتازون به بوپیواکایین اپیدورال باعث کاهش شدت درد و تهوع میشود. کلیدواژه ها :بیدردی حوالی عمل، بیحسی اپیدورال، بیدردی اپیدورال، دگزامتازون، بوپیواکایین، فتق اینگوینال یکطرفه، شدت درد، تهوع، استفراغ .