بررسی اثر سیستم کانابینوئیدی بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/شیرین ضیافت
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
[بی جا]
Name of Publisher, Distributor, etc.
: پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۳
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۸۷ ص.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی - الکترونیکی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکترای حرفه ای
Discipline of degree
پزشکی
Body granting the degree
علوم پزشکی کاشان
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: صرع شایعترین اختلال مغزی پس از سکته مغزی است و تاثیر صرع گستره ای متغیر از اختلال در هوشیاری تا حرکات تشنجی شدید را شامل می شود کانابینوئیدها ترکیباتی هستند که اثراتی شبیه به حشیشCannabis sativa ایجاد می کنند و دارای رسپتورهای سلولی CB۱ و CB۲ میباشد و به عنوان سیستم توروترنسمیتری جدید شناخته شده است با توجه به مطلعات متعددی که در مورد سیستم کانابینوئیدی انجام شده است اثر ۲۱۲-۲، ۵۵ WIN به تنهایی و همراه با ۲۵۱ AM به عنوان آنتاگونیست انتخابی CB۱ و دیازپام به عنوان داروی ضد تشنج استاندارد بر روی موش سوری بررسی شد. روشها و مواد به کار رفته: این مطالعه به صورت تجربی بر روی موشهای سوری نر با وزن ۲۵-۳۰ گرم انجام شد یک گروه کنترل در نظر گرفته شد سه گروه داروی ۲۱۲-۲ ، ۵۵ WIN را به صورت حاد دریافت کردند سه گروه داروی ۲۱۲-۲ ، ۵۵ WIN را به صورت مزمن یک هفته قبل از القا تشنج دریافت کردند دو گروه که داوری ۲۵۱ AM را به عنوان آنتاگونیست کانابینوئیدی به صورت حاد به تنهایی و قبل از ۲۱۲-۲ ،۵۵ WIN دریافت کردند دو گروه که داروی دیازپام را به تنهایی و به صورت توام با داروی ۲۱۲-۲،۵۵ WIN را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند . یافته ها: گروههایی که ۲۱۲-۲،۵۵ WIN را به صورت حاد دریافت کردند دوزmg/kg ۱۵ آستانه تشنج کلونیک و تونیک را افزایش داد در حالیکه در گروههای مزمن دوز mg/kg ۵ در افزایش آستانه تشنج موثر است در گروهی که ۲۵۱ AM دریافت کردند ۲۱۲-۲،۵۵ WIN بر آستانه تشنج تاثیری نداشت گروهی که ۲۱۲-۲،۵۵ WIN را با دوز غیر موثر دیازپام دریافت کردند آستانه تشنج کلونیک و تونیک هر دو افزایش یافت . نتیجه گیری: ۲۱۲-۲،۵۵ WIN به عنوان یک اگونیست غیر انتخابی و قوی کانابینوئیدی آستانه تشنجات کلونیک و تونیک را افزایش میدهد که از طریق تحریک گیرنده های CB۱ مرکزی ایجاد م شود تجویز مزمن و تکرار شونده ۲۱۲-۲،۵۵ WIN باعث می شود که اثر تشنج این ترکیب با دوزهای پایین تر mg/kg دیده شد تجویز همزمان مقادیر غیر موثر ۲۱۲-۲،۵۵ WIN و دیازپام منجر به افزایش معنی دار آستانه تشنجات تونیک و کلونیک می شود. واژگان کلیدی: صرع ۲۱۲-۲،۵۵ WIN ، آستانه تشنج ، دیازپام