بررسی مقایسه ای اثر بخشی کرم کتوکونازول ۲ درصد با کرم تربینافین ۱ درصد در درمان درماتیت سبورئیک صورت
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/اشکان خاکپور صائبی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
[بی جا]
Name of Publisher, Distributor, etc.
کاشان
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۸۷
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۶۰ ص.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکترای حرفه ای
Discipline of degree
پزشکی
Body granting the degree
کاشان
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: درماتیت سبورئیک یک بیماری شایع می باشد که ۲-۵ درصد جمعیت عمومی اتفاق می افتد . با توجه به وجود درمانهای مختلف ، این مطالعه به منظور مقایسه اثر بخشی کرم کتوکونازول ۲ درصد با کرم تربینافن ۱ درصد در درمان درماتیت سبورئیک صورت ر شهرستان کاشان در سال ۱۳۸۷ انجام شد. مواد و روشها: یک مطالعه تجربی دو سوکور که بر روی ۳۲ بیمار مبتلا به درماتیت سبورئیک صورت انجام شد. بیماران بر اساس تائید تشخیص بیماری توسط پزشک متخصص پوست بر اساس علائم بالینی شامل قرمزی - پوسته ریزی - خارش وارد مطالعه شدند. بیماران در دو گروه به طور کاملا تصادفی قرار گرفتند. ۱۶ بیمار تحت درمان با کرم کتوکونازول ۲ درصد و ۱۶ بیمار تحت درمان کرم تربینافین ۱ درصد قرار گرفتند. به این ترتیب که ۱۶ کرم کتوکونازول ۲ درصد با کد ۱ و ۱۶ کرم تربینافین ۱ درصد با کد ۲ مشخص شدند. بیماران در هفته های دوم و چهارم پس از درمان ار لحاظ میزان بهبودی توسط پزشک متخصص پوست ارزیابی می شدند. شدت ضایعات بر اساس معیار درجه بندی koca تقسیم بندی شدند. (۰= بدون ضایعه ، ۱: خفیف ، ۲:متوسط ، ۳:شدید) به این ترتیب که بیماران حداقل امتیاز ۱ و حد اکثر امتیاز ۹ دریافت می نمودند. در این روش شدت ضایعات به صورت بالینی بر طبق مشاهده مستقیم و شرح حال بیمار و تغییرات حاصل شده مورد ارزیابی قرار می گیرند. شدت بیماری نیز از طریق در نظر گرفتن امتیازات دریافتی و جمع جبری آن بدست آمد. بر طبق این ارزیابی شدت بیماری ار امتیاز ۱ تا ۳ خفیف ، ۴ تا ۷ متوسط و ۷ تا ۱۰ شدید در نظر کرفته شدند. یافته ها: ۳۶/۷ درصد از بیماران مذکر و ۶۳/۳ درصد بیماران مونث بودند. بیشترین فراوانی سنی بیماران در مخدوده ۲۰ ۳۰- سال ( ۵۰ درصد) بود. ۲ نفر از بیماران به دلیل عدم کامل کردن دوره درمان و دریافت استروئید سیستمیک از مطالعه خارج شدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات بر اساس جداول از قبل طراحی شده صورت گرفت. میزان بهبودی کلی قزمطی در بیماران تحت درمان با کرم کتوکونازول ۲ درصد در هفته دوم تا چهارم درمان به ترتیب ۷۳/۳ و ۸۰ درصد و در بیماران تحت درمان با کرم تربینافین ۶۶/۷ و ۸۶/۷ درصد بود. میزان بهبودی کلی خارش در بیمارن تحت درمان با کرم کتوکونازول ۲ درصد در هفته دوم و چهارم درمان به ترتیب ۴۰ و ۹۳/۳ درصد و در بیماران تحت درمان با کرم تربینافین ۹۳/۳ و ۱۰۰ درصد بود. نتیجه گیری: با توجه به اثر بخشی بهتر کرم تربینافین ۱ درصد در درمان بیماران مبتلا به درماتیت سبورئیک و با توجه به هزینه بالاتر این دارو ، انجام مطالعات بیشتر جهت تعیین اثر بخشی این دارو با حجم نمونه بالاتر توصیه می گردد