بررسی شیوع اختلال بیش فعالی/ نقص توجه(ADHD) در کودکان ۳تا۱۷ساله مبتلا به اپی لپسی مراجعه کننده به مراکز درمانی کاشان سال ۱۳۸۳-۸۴
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/حمزه صدیقی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
[بی جا]
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۸۴
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۰۲ص.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکترا
Discipline of degree
پزشکی
Body granting the degree
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
سابقه و هدف: با توجه به اینکه ADHD شایع ترین و شناخته ترین اختلال روانپزشکی در کودکان دبستانی است و بیش از ده درصد از مراجعین به درمانگاه روانپزشکی کودکان را تشکیل می دهد. همچنین نظر به اینکه در مطالعات اخیر به یک پاتولوژی مشترک احتمالی برای ADHD و اپی لپسی اشاره شده و نیز با در نظر گرفتن اهمیت عوارض و عواقب ADHD در آینده کودکان اپی لپتیک که خود از اپی لپسی و عوارض آن نیز در رنج هستند و نیز با توجه به مشخص نبودن وضعیت آن در کاشان، مطالعه ای جهت تعیین شیوع ADHD در کودکان مبتلا به اپی لپسی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی Cross-Sectional تعداد ۵۰ کودک مبتلا به اپی لپسی در محدوده سنی ۳ تا ۱۷ سال مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامه استاندارد تشخیص (۲۰۰۴)DSM-IV برای ADHD تکمیل شده و سپس خصوصیات فردی شامل سن، جنس، بعد خانوار، رتبه تولد، سابقه تب و تشنج و ... مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات حاصله با استفاده از آزمون های آماری Fisher Exact و Chi-Square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از ۵۰ کودک مورد مطالعه ۲۶ نفر پسر و ۲۴ نفر دختر بودند که ۲۱ نفر ( ۴۲ درصد) مبتلا به ADHD بودند که از پسرها ۱۰ نفر ( ۳۸/۴ درصد) و از دخترها ۱۱ نفر ( ۴۵/۸ درصد) مبتلا به ADHD بودند که تفاوت آنها از نظر آماری معنادار نبود. شیوع ADHD در گروه سنی ۳-۷ سال، ۶۹/۲ درصد و در گروه سنی بالای ۸ سال ۳۲/۴ درصد بود که این تفاوت از نظر آماری معنادار بود ( ۲۵ درصد=(PV، شیوع ADHD در فرزندان اول خانواده با ۵۸/۳ درصد نسبت به سایر فرزندان با ۲۶/۹ درصد شایع ترین بود و این تفاوت از نظر آماری معنادار بود۲۴۵) درصد=.(PV نسبت شیوع ADHD در موارد سزارین ( ۵۰ درصد) به زایمانهای NVD ( ۴۰/۴ درصد) بیشتر بود ولی از نظر آماری معنادار نبود. نسبت کودکان ADHD دارای سابقه و تشنج ( ۵۲/۳ درصد) به کودکان غیر ADHD دارای سابقه تب و تشنج ( ۲۷/۵)، ۱/۹ به ۱ بود. وضع منتال غیر طبیعی در ۲۳/۸ درصد کودکان ADHD و ۳/۴ درصد کودکان غیر ADHD دیده شد. در ۵۷/۱ درصد موارد عالئم ADHD بعد از بروز تشنج شروع شده در ۴۲/۸ درصد موارد قبل از بروز تشنج علامت دار بودند و در ۴۷/۶ درصد از موارد با شروع درمان ضد تشنج علائم ADHD شروع شده و در ۳۲/۳ درصد از موارد علائم ADHD بعد از شروع درمان ضد تشنج شدت یافته و تنها در ۱۹ درصد از موارد علائم به شدت قبل باقی ماند که در این میان داروی فنوباربیتال نقش عمده ای در ایجاد افزایش شدت علائم ADHD داشته است به طوری که در ۸۰ درصد موارد فنوباربیتال شروع شروع کننده علائم و در ۷۱/۴ درصد از موارد عامل افزایش شدت علائم بوده است. بحث و نتیجه گیری: میزان شیوع ADHD در کودکان اپی لپتیک دو برابر جمعیت عادی می باشد. لذا در تمام موارد اپی لپسی مشاوره روانپزشکی از نظر احتمال ابتلا به ADHD به عمل آید و همچنین با توجه به بالا بودن تاثیر فنوباربیتال در ایجاد و تشدید علائم ADHD توصیه می شود مطالعات دقیق تری در این زمینه انجام شود. واژگان کلیدی: اپی لپسی، ADHD، کاشان.