بررسی ایجاد اورال تولرانس در درمان بیماری انسفالومیلیت اتوایمیون تجربی
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/فهیم دخت مختاری
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
[بی جا]
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران - دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۷۴
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
سه ، ۱۵۱ ، III
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناس ارشد ( رشته ایمونولوژی)
Body granting the degree
دانشگاه علوم پزشکی تهران - دانشکده پزشکی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
اورال تولرانس به حالتی از عدم پاسخدهی سیستمیک اطلاق می شود که بر اثر خوردن آنتی ژن قبل از تحریک سیستم ایمنی، بوجود می آید. مکانیسم هایی که بنظر می رسد در ایجاد اورال تولرانس دخالت دارند، شامل سرکوب فعال،کلونال انرژی و سرکوب فرعی است. مقادیر کم آنتی ژن موجب برانگیخته شدن سلولهای سرکوبگر می شوند، که با ترشح سایتوکاین هائی مثل TGFبتا، IL_۴، پاسخ های ایمنی را تنظیم می کنند. در حالیکه مقادیر زیادی آنتی ژن موجب عدم پاسخ دهی کلون وکلونال انرژی می گردند. علاوه بر این، عرضه آنتیدر بافت لنفاوی روده، ترجیحا موجب برانگیخته شدن سلول T- کمک دهنده تیپ ۲ ( Th۲) می شود. از مدتها پیش، از اورال تولرانس بمنظور درمان و تخفیف پاسخهای ایمونولوژیک وآلرژیک به آنتی ژن استفاده می شد و تحقیقات وسیعی در این زمینه انجام گرفته است . از سال ۱۹۸۶ ، این روش در درمان بیماریهای اتومیون تجربی مثل انسفالومیلیت اتوایمیون تجربی ( EAE) و اجوانت ( AA)بکارگرفته شد و در مطالعات متعدد مشاهده شد که اتو آنتی ژن عامل بیماری، پس از ورود از طریق دستگاه گوارش می تواند تظاهرات بیماری را سرکوب کند ، تخفیف داده و یا از ایجاد بیماری جلوگیری کند. مولتیپل اسکلروزیس (MS)، یک بیماری التهابی سیستم عصبی با اتیولوژی نامشخص است که شاخص آن دمیلینه شدن اعصاب مرکزی می باشد. یکی از مهمترین مکانیسمهائی که بعنوان عامل این بیماری مطرح می شود، فعال شدن سیستم ایمنی بر ضد پروتئین های بازی میلین است . بدلیل ماهیت اتوایمیون این بیماری، رایجترین درمان، استفاده از داروهای سرکوبگر ایمنی می باشد ، که خود عوارض ناگواری بدنبال دارند. با شناخت اورال تولرانس ینظر می رسد که می توان از آن در درمان و یا حداقل تخفیف شدت بیماریهای اتو ایمیون انسانی بهره جست. در این مطالعه ما بر آن شدیم تا با استفاده از پروتئین بازی میلین، ایجاد اورال تولرانس را در بیماری انسفالومیلیت اتوایمیون تجربی بررسی نمائیم . به این منظور پس از استخراج پروتئین از بافت نخاع گاو و بررسی خلوص آن با روش الکتروفورز روی پلی آکریل آمید ( ( SDS-PAGE، فعالیت انسفالیتوژنیک آنرا در خوکچه هندی مورد بررسی قرار دادیم.بدین منظور و برای بدست آوردن بهترین مقدار تزریقی، از مقادیر ۲۵-۱۵۰ میکروگرم پروتئین استفاده نموده و دو واریته خوکچه هندی که با عنون چشم قرمز و چشم سیاه خوانده شدند مورد تزریق قرار گرفتند. در موارد مثبت ، علائم بالینی شامل کاهش شدید وزن، ضعف و نهایتا فلج کامل دستها و پاها و گاهی مرگ درروزهای مقارن با شروع بیماری بود. بنابر شدت بیماری حاصله ، درجاتی به حیوانات بیمار تعلق گرفت که از آن در مطالعات آماری استفاده نمودیم. علاوه بر این ، بافتهای سیستم اعصاب مرکزی ، با رنگ آمیزی هماتوکسیلین -ائوزین ، از نظر وجود ضایعات التهابی مورد بررسی قرار گرفتند. درتمام موارد بیماری ضایعاتی چون ، پرخونی، ادم، پالایش سلولهای لنفوئیدی پیرامون عروق خونی و در بافتهای سفید مشاهده شد. بمنظور بررسی خواص ایمونولوژیک MBP استخراج شده، از پاسخ حساسیت شدید سلولی( (DTH وبرای سنجش آنتی بادیهای ضد MBP در سرم حیوانات تزریق شده، از روش از روش پرسی پیتاسیون و انتشار دو طرفی در ژل استفاده شد. گرچه تعدادی از حیوانات کنترل نیز از نظر وجود آنتی بادی مثبت بودند ولی پس از تیتراسیون، با استفاده از رقت های متوالی، مشاهده شد که حیوانات تزریق شده در رقت های پائین تر نیز پاسخ می دهند. بررسی داده ها با استفاده از روشهای آماری، نشان داد که واریته چشم سیاه نسبت به ایجاد بیماری حساستر از واریته چشم قرمز می باشد ولی پاسخهای ایمنی نسبت MBP در هر دو گروه تقریبا یکسان است. در مرحله بعد، گروهی از خوکچه های چشم سیاه با عصاره بافت نخاع مورد تزریق گرفتند. تنها ۲۵ درصد حیوانات این گروه به بیماری مبتلا شدند. انسفالیت ایجاد شده هم از نظر زمان شروع بیماری و هم از نظر شکل بالینی با EAE تفاوت داشته و مشابهEAE مزمن بود. ضایعات بافتی و پاسخهای ایمنی مشابه گروههای دیگر بود.در مرحله ایجاد اورال تولرانس، حیوانات به سه گروه تحت بررسی و دو گروه کنترل تقسیم شدند. ۳ گروه تحت بررسی طی ۳ پروتکل درمانی مختلف با ۲۰ میلی گرم MBP استخراج شده در ۴ نوبت ۵ میلی گرمی تغذیه شدند. پروتکل زمانی به این صورت بود که ، یک گروه قبل از ایمونیزاسیون، گروه دومبلافاصله پس ازایمونیزاسیون و گروه سوم مقارن با شروع علائم بالینی بیماری ، پروتئین خوراکی را دریافت داشتند. گروه کنترل ۱، با بافر تغذیه شدهو پس از مدتی مورد تزریق MBP قرار گرفت ، در حالیکه گروه کنترل ۲ ، MBP را بصورت خوراکی بدون ایمونیزاسیون دریافت کردند. مقایسه گروههای تحت بررسی با گروه کنترل ۱ نشان داد که خوردن MBP قبل از ایمونیزاسیون مانع از شروع و یا پیشرفت بیماری EAE در خوکچه هندی می گردد ، در حالیکه خوردن آن بعد از ایمونیزاسیون، اثر کمی بر روی بیماری داشته که از نظر آماری معنی دار نمی باشد. در حیوانات بهبود یافته، تیتر آنتی بادی و تعداد ضایعات بافتی نیز کاهش یافته بود