تعیین ارتباط ریفلاکس صفراوی با اولسراپپتیک در مراجعه کنندگان به بخش آندوسکوپی بیمارستان شهید کاشان در سال ۱۳۷۲
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/مسعود مهاجر
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
[بی جا]
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۷۴
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۵۷ص.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکترای پزشکی
Body granting the degree
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
اولسر پپتیک یکی از معضلات بزرگ پزشکی می باشد که به دلیل شیوع و عوارض فراوان و مرگ و میر ناشی از عوارض بسیار مورد توجه می باشد. یکی از عواملی که چه به صورت تجربی و چه به صورت تئوریک در ایجاد اولسر پپتیک نقش دارد بازگشت مواد موجود در اثنی عشر (عمدتا ترشحات صفراوی و آنزیمهای پانکراس) به داخل معده می باشد. با وجود اطلاعات موجود هنوز مجهولات زیادی در این رابطه باقی مانده است. در این پژوهش با استفاده از روش آندوسکوپی ارتباط بین این دو پدیده مورد تحقیق قرار گرفته است. اهداف پژوهش شامل: ۱- تعیین فراوانی ریفلاکس صفراوی در کسانیکه زخم معده دارند. ۲- تعیین فراوانی ریفلاکس صفراوی در افرادیکه زخم اثنی عشر دارند. ۳- تعییین فراوانی ریفلاکس صفراوی در افرادی که زخم پپتیک ندارند. ۴- تعیین ارتباط ریفلاکس صفراوی با زخم معده. ۵- تعیین ارتباط ریفلاکس صفراوی با زخم اثنی عشر می باشد. این مطالعه از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد. اطلاعات لازم از گزارشات آندوسکوپی ها انجام شده موجود در مرکز آندوسکوپی و پرونده بیماران جمع آوری شده، در چک لیست ویژه ثبت گردید و با استفاده از برنامه کامپیوتری EPI۵ مورد تحلیل قرار گرفت. از میان ۲۵۳۸ مراجعه کننده که مورد آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی قرار گرفتند، تعداد ۴۹۳ نفر در معده یا دئودنوم، اولسر پپتیک داشتند که این تعداد به عنوان گروه بیمار برگزیده شدند. همچنین از بین افرادی که در آندوسکوپی اولسر معده یا دئودنوم نداشتند ۵۰۰ نفر به طور تصادفی به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. نتایج حاصله به قرار زیر می باشد: از ۴۹۳ بیمار ۸۸ نفر (۱۸ درصد) اولسر معده و ۴۰۵ نفر (۸۲ درصد) اولسر دئودنوم داشتند. در اولسر پپتیک از ۴۹۳ بیمار ۸۹ نفر (۱۸ درصد) در اولسر دئودنوم از ۴۰۵ بیمار ۸۰ نفر (۱۹/۷ درصد) و در اولسر معده از ۸۸ بیمار ۹ نفر (۱۰/۲ درصد) ریفلاکس صفراوی داشتند. این در حالیست که از ۵۰۰ نفر گروه شاهد ۱۴۷ نفر (۲۹/۴ درصد) در آندوسکوپی ریفلاکس صفراوی داشتند. آزمون مجذور K به طور جداگانه برای اولسر معده و دئودنوم انجام شد. مقدار K به توان دو در مورد اولسر معده ۱۴/۱۱ (۰/۰۰۱>(P و در مورد اولسر دئودنوم ۱۱/۰۸ (۰/۰۰۱>(P حاصل شد که با این مقادیر وجود رابطه بین ریفلاکس صفراوی و اولسر معده یا دئودنوم اثبات می شود. ولی با توجه به اینکه فراوانی ریفلاکس در اولسر معده یا دئودنوم کمتر از گروه شاهد است این رابطه از نوع معکوس است