بررسی کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت کاشان سال ۱۳۸۵
General Material Designation
[طرح تحقیقاتی]
First Statement of Responsibility
/ زهره وارث و میترا زندی و پروین بقایی
Subsequent Statement of Responsibility
؛ نگین مسعودی علوی و علیرضا عبادی و زهرا صدفی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
کاشان
Name of Publisher, Distributor, etc.
: دانشگاه علوم پزشکی کاشان
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۸۶.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
دیابت ملیتوس به اپیدمی خاموش قرن تعبیر شده و کیفی زندگی یک کانال رسمی و فرموله شده برای صحبت کردن در مورد زندگی شخصی بیماران دیابتیک و سنگینی بار زندگی آنان می باشد. پژوهش حاضر به منظور بررسی کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکز دیابت کاشان صورت گرفته است. روش کار: این پژوهش یک مطالعه cross-sectional بوده که با انتخاب تصادفی ۳۱۰ بیمار از میان ۱۴۰۰ بیمار دیابتیک دارای پرونده در مرکز دیابت کاشان صورت گرفته است و ابزار مورد استفاده در این پژوهش ، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ویژه کیفیت زندگی بیماران دیابتیک بوده است و روایی و پایایی این پرسشنامه بیش از ۹۵ درصد بوده و حاوی ۴۱ سوال می باشد که در سه بعد عمومی ( ۱۳-۵۲ امتیاز ) ، اختصاصی (۲۷-۱۰۸ امتیاز ) و کلی (۴۰-۱۶۰ امتیاز ) بررسی شده است نقاط برش در هر بعد نیز با بهره گیری از مطالعات در ایران تعیین شده و سپس وضعیت بیماران بر اساس آن مشخص گردید. در زمینه بعد کلی کیفیت زندگی ا متیاز بالای ۱۳۳ کیفیت زندگی خوب ، ۱۱۰-۱۳۳ متوسط و امتیاز کمتر از ۱۱۰ در زمینه بعد کلی کیفیت زندگی ضعیف در نظر گرفته شد. در بعد اختصاصی امتیاز بالای ۹۰ خوب ، ۷۷-۹۰ متوسط و کمتر از ۷۷ ضعیف در نظر گرفته شد . در بعد عمومی امتیاز بالای ۴۳ خوب ، ۳۵-۴۳ متوسط و کمتر از ۳۵ نشاندهنده کیفیت زندگی ضعیف می باشد. یافته ها: به طور کلی ۷۳/۹ درصد (۲۲۹ نفر) از بیماران این پژوهش زن و ۲۶/۱ درصد (۸۱ نفر)مرد بودند که که متوسط سنی آنان ۱۴ +-۵۱/۴۲ سال بود. ۱۸/۴ درصد (۵۷ نفر) تایپ I و ۸۱/۶ درصد(۲۵۳ نفر) تایپ II بودند. مطابق داده ها ۶۶/۱ درصد از بیماران دیابتیک از نظر کیفیت زندگی کلی ۷۳/۹ درصد در بعد اختصاصی و ۵۱/۶ درصد در بعد عمومی در سطح ضعیفی قرار داشتند. از نظر ویژگیهای دموگرافیک کیفیت زندگی کلی با نوع درمان (۰/۰۰۱ =(P و مدت ابتلاء(۰/۰۳۶ =(Pارتباط معنی دار نشان داد . کیفیت زندگی عمومی نیز با جنس (۰/۰۲ =(P، تحصیلات (۰/۰۰۱ =(P، شغل (۰۰۱/ =(P، )BMI۰/۰۳ =(P ارتباط معنی داری را نشان داد . در سایر موارد ارتباط معنی دار آماری مشاهده نشد . سطح کیفیت زندگی ضعیف در هر سه بعد با داشتن عوارض دیابت (عارضه قلبی ، نارسایی کلیه ، گزگز ، کرختی و بی حسی اندامها ، فشار خون بالا، کاهش بینایی ) ارتباط معنی داری را نشان داد. این ارتباط تنها در زمینه مشکلات ادراری معنی دار بدست نیامد. بحث و نتیجه گیری: توسعه کیفیت زندگی بایستی به عنوان نتیجه و بازده مداخلات درمانی بیماریهای مزمن نظیر دیابت در نظر گرفته شود. با توجه به وضعیت نامناسب کیفیت زندگی بیماران دیابتیک ، مراکز دیابت بایستی در قدم اول عوامل افزاینده کیفیت زندگی از قبیل آموزش ، توانمند ساختن بیماران در مراقبت از خود و جلب حمایت خانواده بیماران را در اولویت قرار داده و بهبود کیفیت زندگی بیماران را در راس اقدامات خود قرار دهند