بررسی تاثیر عصاره الکلی هیدراهییکس بر زخم ناشی از لیشمانیا ماژور در موش BALB/c
General Material Designation
[طرح تحقیقاتی]
First Statement of Responsibility
/ صفر علی طالاری و حسین هوشیار
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
کاشان
Name of Publisher, Distributor, etc.
: دانشگاه علوم پزشکی کاشان
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۸۴.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
سابقه و هدف: لیشمانیوز جلدی یکی از بیماریهای مهم انگلی است که در نقاط مختلف جهان بویژه کشور ما انتشار دارد و امروزه جهت درمان این بیماری از ترکیبات پنج ظرفیتی آن میتوان استفاده می شود که مصرف آن موجب عوارض جانبی متعددی در بیماران ن می شود با توجه به تاثیر عصاره گیاه هیدراهلیکس بر پروماستیکوت های لیشمانیوز این مطالعه به منظور بررسی تاثیر عصاره این گیاه بر روی زخمهای حاصل از لیشمانیا ماژور در موشهای BALB/c در دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام پدیرفت. مواد و روشها: این مطالعه به روش تجربی با استفاده از غلضتهای ۲۰ درصد و ۵۰ درصد و ۷۰ درصد عصاره الکلی کیاه هیدراهلیکس که به صورت ژل تهیه شده بود برای درمان موشهای BALB/c که قبلا توسط پروماستیگوتهای زنده و فعال لیشمانیا ماژور سوش MRHO/IR/۷۵/ER آلوده شدند مورد استفاده قرار گرفت. ۵۶ عدد موش BALB/c انتخاب شده به گروههای مورد ( تحت درمان با عصاره ۲۰ درصد تعداد ۱۶ عدد و در گروه مورد درمان با عصاره ۷۰ درصد تعداد ۱۶ عدد شاهد (۱)( تخت درمان با دارو نما ) تعداد ۱۵ عدد و شاهد (۲) ( دارویی دریافت نمی کنند) تعداد ۱۰ عدد تقسیم شد. درمان به شکل موضعی و دو بار در روز و به مدت ۳۰ روز صورت گرفت تغییرات قطر زخمها هر هر یک از گروههای فوق تعیین و با test Paired-T تجزیه و تحلیل شد. همچنین میران کاهش بار انگلی در گروهای مختلف بررسی و باFisher exact test آزمون گردید. یافته ها: تحقیق نشان داد که موش های نر مورد مطالعه بیشتر از ماده ها دچار زخم شدند و زخم های ایجاد شده در جنس ماده اکثرا بصورت ندول پس ار ۴۰ روز بود این اختلاف از نظر آمای معنی دار بود .(P<۰.۰۰۱) از تعداد ۱۶ سر موش مورد مطالعه تعداد ۳ سر (۱۸/۷۵ درصد) نست به عصاره ۲۰ درصد گیاه هیدراهلیکس کاهش در قطر زخم نشان دادند که در مقایسه با گروه شاهد از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت. همچنین سه عدد (۲۳/۱ درصد) از موشهای مبتلا به لیشمانیوز جلدی تحت درمان با عصاره ۷۰ درصد گیاه هیدرا هلیکس پس از پایان دوره درمان فاقد جسم لیشمن در لامهای تهیه شده بودند. مطالعه نشان داد که افزایش قطر زخم در گروههای درمانی و شاهد مورد مطالعه قرار گرفت که اختلاف معنی داری بین گروههای شاهد و مور مشاهده نگردید. نتیجه گیری: عصاره گیاه هیدراهیلیکس به صورت ژل با غلظت موجب کاهش با انگلی نسبت به گروه شهد به میزان ۷۱/۴ درصد شد ولی بیشترین تاثیر را عصاره ۷۰ درصد داشت زیرا که باعث شد در ۳ عدد ار موشهای مورد درمان با غلظت فوق در لام مستقیم آنها هیچ جسم لیشمن مشاهده نشود لذا می توان نبیجه گیری کرد که غلظتهای بالاتر عصاره گیاه هیدراهایکس می تواند در درمان لیشمانیوز جلدی موثر باشد . توصیه می شود در تحقیقات بعدی اثرات جانبی عصاره بررسی شده و دوز موثر آن شناسایی و مورد استفاده قرار گیرد.