بررسی تأثیر آموزش بر اساس الگوی جیمز براون بر خودکارآمدی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/زهرا یوسفی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
[بی جا]
Name of Publisher, Distributor, etc.
: پرستاری و مامایی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۸
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۸۳ص.
GENERAL NOTES
Text of Note
همراه با پرسشنامه
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی - لوح فشرده
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
پرستاری مراقبتهای ویژه
Body granting the degree
علوم پزشکی کاشان
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه :یکی از مهمترین عوامل در موفقیت رفتارهای خودمراقبتی در بیماران دیابتی، خودکارآمدی است .بر اساس تحقیقات، آموزش باعث بهبود خودکارآمدی در کنترل بیماریهای مزمن می شود .لذا این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش بر اساس الگوی جیمز براون بر خودکارآمدی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک انجام شد .روش بررسی :این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه کنترل بر روی ۷۰نوجوان مبتلا به دیابت نوع یک شبکه بهداشت آران بیدگل کاشان در سال ۲۰۱۸ انجام شد .بیماران به روش تصادفی به دو گروه ۳۵ نفره تقسیم شدند .بیماران گروه کنترل تحت درمان روتین قرار گرفتند؛ در حالی که بیماران گروه مداخله ۸ جلسه آموزشی طی ۱ ماه بر اساس الگوی آموزشی جیمز براون دریافت کردند .خودکارآمدی بیماران قبل، بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله از طریق پرسشنامه خودکارآمدی مدیریت دیابت بررسی شد .داده های مطالعه با استفاده از آزمون های کای دو، دقیق فیشر، تی مستقل و آنالیز واریانس سنجش های تکراری تجزیه و تحلیل شد .یافته ها :نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که دو گروه قبل از مداخله تفاوت آماری معنا داری نداشتند ( <(۰۵/۰pولی بلافاصله بعد از پایان جلسات و یک ماه بعد از مداخله تفاوت آماری معنی داری در میانگین های نمره خودکارآمدی و ابعاد آن در دو گروه وجود داشت .( >(۰۵/۰pنتایج آزمون آنالیز واریانس تکراری نشان داد که تغییرات میانگین خودکارآمدی و ابعاد آن برای گروه مداخله در طول زمان متفاوت بود و این تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود .( >(۰۵/۰pهمچنین آزمون آنالیز واریانس تکراری نشان داد اثر متقابل گروه و زمان در مورد متغیر خودکارآمدی و ابعاد آن معنادار می باشد .( >(۰۵/۰pنتیجه گیری :بر اساس نتایج مطالعه حاضر آموزش مبتنی بر الگوی جیمز براون باعث افزایش میانگین نمره خودکارآمدی در بیماران دیابتی نوع یک شده است، لذا پیشنهاد می شود آموزش مبتنی بر الگوی جیمز براون در روند درمان این بیماران قرار بگیرد .کلیدواژه ها :آموزش،خودکارآمدی، نوجوان، دیابت نوع یک