از جمله مبانی فقهی روابط بین الملل، که از عناصر مهم اعلامیه جهانی حقوق بشر غربی و اسلامی بافرض تبیین متفاوت از کرامت انسانی در این دو دیدگاه- به شمار می آید و عناصر کلیدی مقدمه منشور سازمان ملل متحد محسوب می گردد، «ارزشمندی بشر و کرامت انسانی» است. اهمیت این مسأله به گونه ای است که سعادت و هدایت جامعه بشری ملازم با کرامت انسانی است و تصور انسان کامل بدون لحاظ کرامت انسانی مطلوب، غیر ممکن بوده و در همین راستا به عنوان یک مبنای فقهی دارای ظرفیتی است که می تواند در فتاوا و اسنتباطهای فقهی بکار گرفته شود. بازتابها و آثار این اصل فقهی در روابط بین الملل با رویکردی اکشافی که سوال اصلی این رساله علمی است(آثار اصل فقهی کرامت انسانی در روابط بین الملل چیست؟)، محتوای این پژوهش با روش تحلیلی توصیفی و روش گرد آوری کتابخانه ای را تشکیل می دهد. کرامت انسانی میتواند زمینه ساز تحول بی نظیر و جهانی را فراهم نماید و در پاسخگویی به دغدغه نگارنده در تبعیض گسترده و نادیده گرفته شدن منزلت انسان در نظام بین الملل کنونی، این تحول و دگر گونی با شناسایی، فهم و تحلیل شاخصه های کرامت انسانی امکانپذیر شده است که در این رساله با چند عنوان بدان پرداخته شد: امنیت، عدالت، رعایت ارزشهای اخلاقی، دینداری و تقوا. لذا نتایج این شاخصهها،تاثیر گذاری در سه عرصه می باشد: الف) اثر گذاری و تجدید نظر در تدوین قواعد و قوانین بین الملل جهت رفع تناقضها و محود بی عدالتیهای فراگیر. ب) تاثیر گذاری در طراحی ساختار نظام بین الملل با ارائه ساختار پیشنهادی«نظام بین الملل کرامت محور و ارزش مدار» در دو بستر تبیین معیارها و شاخصهها و همچنین خروجیها وبروندادهای این نظا م کرامت محور با هدف پاسداشت حقیقی کرامت انسانی؛ و ج) موثر در روابط بین الملل اسلامی به عنوان یک مولفه مستقل و راهگشا ببودن آن در سه حوزه مراودات و روابط دیپلماتیک سازنده، در تعامل کارآمد با حاکمیتهای جور و در مناسبات سرنوشت ساز با سازمان های غیر عادلانه. واژگان کلیدی: کرامت انسانی، کرامت اکتسابی، کرامت ذاتی، اصل فقهی، روابط بین الملل، روابط بین الملل اسلامی.