مدیریت منابع انسانی به دلیل ارتباط مستقیمش با مهم و اصلی ترین سرمایه سازمان؛ یعنی نیروی انسانی، امروزه مورد توجه جدی سازمانها قرار گرفتهاند اگرچه در سالیان متمادی، توجه اصلی به سایر مدیریتها به ویژه مدیریت مالی معطوف بود اما امروزه دانشمندان و به تبع آن سازمانها درک نموده که آنچه سازمان را به سامان میرساند و سبب میشود که به حیات عزتمند برسد و در عرصه داخلی و خارجی، به نحوی شایسته ظاهر شود، نه ثروت مادی که سرمایه آفرینی است که چیزی که سرمایه آفرینی، نموده و باعث میشود تا سازمان از هرجهت به تعالی برسد و در عرصه عمل از همه پیشی بگیرد، نیروی انسانی شایسته است؛ از این رو، مدیریت منابع انسانی زمانی میتواند به این نقش مهم خویش جامه عمل بپوشاند و این اهمیت را حفظ نموده و در عرصه عملی باعث ارتقای سازمان شود که منابع انسانی شایسته و مناسب داشته باشد؛ از این رو، بحث استخدام منابع انسانی و چگونگی آن در صدر مباحث مدیریت منابع انسانی قرار گرفته است و دانشمندان برای دستیابی به منابع انسانی سرمایه آفرین، معیارها و شرایط ویژهای را مطرح نمودهاند. این شرایط در ادبیات رایج مدیریت منابع انسانی، بر مبانی و نگاه خاص به انسان بنا شدهاند. و متأسفانه اگرچه تحولات اساسی در نظریات و روشهای مدیریت منابع انسانی و استخدام آن ایجاد شدهاند، اما همگی هم چنان بر ابزار بودن انسان منتهی میشوند و انسان تا آنجا عزیز است که سرمایه و ثروت مادی سازمان را افزایش دهد اما اگر غیر از این باشد، هیچ ارزشی ندارد این نگاه با مبانی اسلامی و فقهی نسبت به انسانی متفاوت است. در نوشتار حاضر سعی شده است با روش استنباطی، سیره معصومان و نهج البلاغه امام علی (ع) مطالعه شود حاصل مطالعه حاضر این است که سازمان به عنوان شخصیت حقوقی در سیره معصومان (ع) وجود داشته است و ایشان افرادی را برای انجام امور حکومتی و اجتماعی شیعیان و مسلمانان استخدام مینموده اند. این استخدام در فقه مرادف اجاره افراد است. در فقه برای اجاره، شرایط خاصی ذکر شده که در کل به دو دسته شرایط مربوط به متعاقدین و شرایط عوضین قابل تقسیماند. در کنار این شرایط، شرایطی خاصی هم میتوان از نهج البلاغه امام علی (ع) برای سازمانها ذکر نمود که در سه دسته سازمانی، اخلاقی و اعتقادی قابل تقسیم است. از آنجا که اجاره یک عقد است، حتما تعهداتی میان دو طرف عقد وجود دارد که لازم است هر دو طرف آنها را رعایت نمایند، اما اگر اخلالی در رعایت این شرایط اتفاق بیافتد، احکام خاصی در فقه وجود دارد که مهم ترین آن ضمان آور بودن افراط و تفریط طرفین است. واژه گان کلیدی: احکام فقهی، استخدام منابع انسانی، شرایط استخدام منابع انسانی، احکام تنازع سازمان و کارکنان.