؛ استاد راهنما علی سائلی؛ استاد مشاور عباسعلی واشیان.
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
جامعه المصطفی (ص) العالمیه، مجتمع آموزش عالی فقه
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۶
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
ی، ۲۲۰ص.
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
کتابنامه: ص. ۲۱۱ - ۲۲۰؛ همچنین به صورت زیرنویس
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری
Discipline of degree
فقه و معارف اسلامی، فقه و اصول
Date of degree
خرداد ۱۳۹۶
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
این پایان نامه با عنوان " بررسی فقهی اصلاح ژنتیکی انسان" در راستای تبیین و توصیف اصلاح ژنتیکی و قابل تغییر بودن آن و همچنین بررسی ادله فقهی آن نگاشته شده است. برای رسیدن به حکم فقهی مباحث مستحدثه، بدون شناخت صحیح موضوع، امکان پذیر نیست. بنابراین ضرورت و اهمیت برای موضوع شناسی غیر قابل انکار است. علم ژنتیک شاخه ای از علوم زیست شناسی است که از توارث و گوناگونی موجودات زنده بحث می کند. این علم از عوامل بیماری زا جلوگیری می کند و تمام بیماریهای ژنتیکی حتی در دوره جنینی نیز قابل درمان خواهد بود. در بررسی های فقهی در مورد جواز یا عدم جواز اصلاح ژنتیکی انسان، سه نظریه وجود دارد؛ جواز، عدم جواز و قائلین به تفصیل. عده ای با استفاده از قاعده اولیه که مستفاد از عمومات و اطلاقات می باشد، قائل به جواز شدند. گروه دوم با ادله فقهی مانند سد ذرایع و قیاس، حرمت این عمل را قائل شدند و امام قائلان به تفصیل با نقد ادله هر دو گروه قائل به حرمت ثانوی اصلاح ژنتیکی انسان شدند. در ادامه اصلاح ژنتیکی بدن، خلقیات و انتقال ژن به بیمار و همچنین رضایت و عدم رضایت بیمار از نظر ادله فقهی مورد نقد و بررسی قرار گرفته و به این نتیجه رسیدیم که اصلاح ژنتیکی چون به عنوان درمان حساب می شود بنابر ادله وجوب حفظ نفس کاربردش از نظر فقهی بلا اشکال است. در مورد مسئله ضمان پزشک در صورت عدم موفقیت و ایجاد خسارت به نظرات فقها اشاره شد که مشهور استناد به روایات، قاعده فقهی، عقل و اجماع ، تعهد پزشک را ( تعهد به نتیجه) و غیر مشهور نیز با استناد به روایات دیگر و قاعده عقلی قائل به (تعهد به وسیله) شدند. ادله هر دو گروه نقد و بررسی شد و به این نتیجه رسیدیم: بطور مطلق هیچ یکی از این نظریات مورد قبول نیست زیرا در مورد بیماریهای مانند سرطان، سکته قلبی ، سکته مغزی و جراحی های خطرناک به خاطر احتمال مشکلات غیر منتظره نمی شود قائل به نتیجه شد ولی در بیماریهایی مانند جراحیهای زیبایی و پلاستیکی و ... باید قائل به نتیجه شد برای این که بیمار نظرش به نتیجه مطلوب است. در آخر هم با ادله فقهی ( آیات ، روایات و سیره ) ثابت شد که تعیین و تشخیص ضمان پزشکی با اهل خبر است.