محبت نیاز اساسی و طبیعی کودك و هر انسان دیگر است. محبت واقعی نه کاذب نقش کلیدی در تربیت فرد و اجتماع دارد و اساس رشد و سعادت یک جامعه بدان بستگی دارد. لذا این تحقیق درصدد تبیین نقش محبت در تربیت و شیوهی ایجاد آن از منظر قرآن کریم، احادیث و آثار علمی دانشمندان علوم تربیتی است. با بررسی آیات قرآن کریم و سیره پیامبر و ائمه معصومین به این نتیجه دست مییابیم، کودکی که محبت نبیند هرگز بزرگ نخواهد شد و رشد نخواهد کرد. چراکه رشد جسمی و روانی او در سایه آن قرار دارد. کمبود محبت مشکلاتی را پدید میآورد که نهتنها براي خود طفل زیانبخش است بلکه زمینه را براي آشفتگیهای اجتماعی فراهم میسازد.بنابراین با توجه به بحرانهای فراوان پیش روی انسان، در عرصهی خانواده و نوع گسستگی در روابط والدین با فرزندان بالأخص در عرصهی تربیت دینی، اولیای خداوند محبت واقعی را بهترین بستر تربیت میدانستند و آن را محور تربیت قرار میدادند. آیات قرآن، سیرهی عملی و احادیث پیشوایان معصوم نشاندهنده توجه ویژهی مکتب تربیتی اسلام به این اصل مهم است.