بحث از مراقبت و نگهداری کودک که در متون فقهی - حقوقی به آن "حضانت" گفته میشود، از دیرباز مورد توجه اندیشمندان مسلمان بوده، به لحاظ اهمیت و جایگاه برجستهای که در شکلگیری و تنظیم روابط اجتماعی - خانوادگی انسان دارد، در خلال ابواب مختلف فقهی و همچنین احادیث خاندان عصمت و طهارت مورد بررسی قرار گرفته است. در قرآن کریم، گرچه ماده "حضن" و مشتقات آن به کار نرفته است، ولی بحث مراقبت از کودک و تامین نیازمندیهای او، در دو مورد مطرح شده که در هر دوی آنها از ماده "کفل" استفاده شده است، یکی در مورد حضرت موسی علیهالسلام و دیگری درباره حضرت مریم علیهاالسلام. در این پژوهش که به صورت کتابخانهای انجام شده است، در موضوع احکام حضانت و نگهداری کودکان از منظر فقه امامیه و حنفیه بحث صورت گرفته است. این نوشتار، در چهار بخش و هر بخشی در سه فصل تنظیم شده است که در بخش اول، دربارهی ضرورت تحقیق، پیشینهی تحقیق و روش تحقیق، بحث شده است و سپس مفاهیم کلی واژگان همانند تعریف فقه، تعریف حضانت، تعریف حق، تعریف ولایت، تعریف صغیر، صبی و طفل مورد بحث و بررسی قرارگرفته و سپس حضانت کودکان در بخش دو و سه، قبل از دو سال و بعد از دو سال از دیدگاه فقهای امامیه و حنفیه بررسی شده است. و در بخش چهارم شرایط حضانت، تعلیم و تربیت، آثار مثبت و منفی حضانت و عدم حضانت مورد بحث و تحقیق قرار گرفته است. یافتههای تحقیق:۱ - حضانت یک تکلیف ابوینی است هیچ یک از والدین حق امتناع از آن را ندارند.۲ - بفرض این که بگوییم حضانت حق است، یک حق شرعی نیست آنگونه که بعضی از فقها فرمودهاند مثل حق خیار، شفعه و تحجیر بلکه حق طبیعی و تکوینی است که غیر قابل اسقاط و اعراض و واگذاری بغیر است.۳ - رضاع جزئی از حضانت است این موضوع از کلام فقها در مقام تعریف حضانت به خوبی استفاده میشود هرچند در مقام تفضیل میان حضانت و رضاع تفکیک قائل شده است. پیشنهاد تحقیق: حقیقتا باید گفت که در این موضوع بسیار کم کار شده است، همان نیز در میان اقوال و آراء و نظرات مختلف کم شده است. که اقدام جدید و جدی را میطلبد نه تنها در این موضوع بلکه در موضوعات مختلف که به کودکان مربوط میشود