بحث مراقبت و نگهداری کودک که در متون فقهی - حقوقی به آن "حضانت" گفته می شود، از دیرباز مورد توجه اندیشمندان مسلمان بوده است، به لحاظ اهمیت و جایگاه برجسته ای که در شکل گیری و تنظیم روابط اجتماعی - خانوادگی انسان دارد. در خلال ابواب مختلف فقهی و همچنین احادیث خاندان عصمت و طهارت مورد بررسی قرار گرفته است. در قرآن کریم، گرچه ماده "حضن" و مشتقات آن به کار نرفته است، ولی بحث مراقبت از کودک و تامین نیازمندی های او، در دو مورد مطرح شده که در هر دوی آن ها از ماده "کفل" استفاده شده است، یکی در مورد حضرت موسی علیه السلام و دیگری دربازه حضرت مریم علیه السلام. در این پژوهش که به صورت کتابخانه ای انجام شده است، در موضوع احکام حضانت و نگهداری کودکان از منظر فقه امامیه و حنفیه بحث صورت گرفته است. این نوشتار، در چهار بخش و هربخشی درسه فصل تنظیم شده است که در بخش اول، درباره ی ضرورت تحقیق، پیشینه تحقیق و روش تحقیق، بحث شده است و سپس مفاهیم کلی واژگان همانند تعریف فقه، تعریف حضانت، تعریف حق، تعریف ولایت، تعریف صغیر، صبی و طفل مورد بحث و بررسی قرار گرفته و سپس حضانت کودکان در بخش دو و سه، قبل از دو سال و بعد از دو سال از دیدگاه فقهای امامیه و حنفیه بررسی شده است. و در بخش چهارم شرایط خضانت، تعلیم و تربیت، آثار مثبت و منفی حضانت و عدم حضانت مورد بحث و تحقیق قرار گرفته است. یافته های تحقیق:۱ . حضنت یک تکلیف ابوینی است هیچ یک از والدین حق امتناع از آن را ندارند.۲ . بفرض این که بگوییم حضانت حق است، یک حق شرعی نیست آنگونه که بعضی از فقها فرموده است مثل حق خیار، شفعه و تحجیر بلکه حق طبیعی و تکوینی است که غیر قابل اسقاط و اعراض و واگذاری بغیر است.۳ . رضاع جزئی از حضانت است این موضوع از کلام فقها در مقام تعریف حضانت به خوبی استفاده می شود هر چند در مقام تفضیل میان خصلت و رضاع تفکیک قائل شده است. پیشنهاد تحقیق: حقیقتا باید گفت که در این موضوع بسیار کم کار شده است، همان نیز در میان اقوال و آراء و نظرات مختلف کم شده است. که اقدام جدید و جدی را می طلبد نه تنها در این موضوع بلکه در موضوعات مختلف که به کودکان مربوط می شود