کیفرهای اسلامی جهت حفظ جامعه از گزند و نشر فساد می باشد و مجموع تعالیم و برنامه های اسلامی برای تعالی، تکامل و پرورش انسان ها وضع شده است. مجازات های اسلامی یکی زا راههای طریقیت انسان ها بسوی کمال و تعالی اند که با اجرای آن و به ویژه کیفرهای حدی مسیر تعالی و کمال انسان ها هموار می گردد. برای هر انسانی در دائره قوانین الهی حق و جایگاهی مشخص و معین وجود دارد تا طبق آن قوانین و جایگاه، زندگی نمایند و صلاح و سداد انسانها در پرتو اجرای کیفرهای اسلام قرار داده شده است زیرا تلاش شارع برای خفظ جان، مال، عقل و نسل و دین انسان از طرف هم نوعان شانند و بدین لحاظ است که تاکید بر انجام مجازات های اسلامی بویژه حدود دارند. بحث عمده ای که در اجرای کیفرهای اسلامی و مخصوصا حدود اسلامی در زمان غیبت مطرح می باشد، جواز و عدم جواز آن است که در این زمینه دو اندیشه ای کاملا متفاوت در عصر غیبت بروز و ظهور نموده است که عبارت از اندیشه نخست جواز اجرای حدود و اندیشه دیگر عدم جواز اجرای حدود در زمان غیبت می باشد. هر کدام از این دو نطریه آثار اجتماعی، اخلاقی، تربیتی و دینی را در پی دارد و این دو دیدگاه جهت روشن بهتر مطلب، اقتضاء تحقیقات وسیع و گسترده ای را می طلبد و این ضرورت مجوب شد تا در حد توان این رساله به موضوع مطروحه پرداخته شود و موارد بررسی که مورد برسی قرار گرفته عبارت است از: الف) تبیین و توضیح مفاهیم و موضوعات مرتبط با این موضوع از قبیل جرم، کیفر، حق و حقوق اسلامی، عصر غیبت و انواع آن و مباحث مربوط به هر یک از این واژه ها، ب) پرداختن به مبانی و منابع کیفرهای اسلامی و انواع آن و بیان مفاهیم، اقسام، انواع و احکام مربوط به کیفرهای اسلامی، ج) از همه مهمتر پرداختن به بررسی مساله اجرای حدود در زمان غیبت و دیدگاه و دلایل موافقان و محالفان در رابطه با اجرای حدود و اجرای علنی و مجری آن می باشد که در حد اقتضای ظرفیت این پژوهش مورد تحلیل، نقد و بررسی قرار گرفته است. همچنین به دیدگاه فقهاء در رابطه با امر به معروف و نهی از منکر در مرحله عملی که منجر به قتل و ضرب گردد، پرداخته شده است