در این تحقیق آداب معاشرت در نهج البلاغه بررسی شده است. اهداف این تحقیق عبارتند از تبیین آداب معاشرت از منظر نهج البلاغه، حصول آشنایی با آداب و معاشرت خوب و خدا پسندانه و عمل به آنها در زندگی فردی و اجتماعی، آشنا ساختن نوجوانان و جوانان جامعه با آداب معاشرت اسلامی. معاشرین را میتوان به دو گونه تقسیم کرد: معاشرین ترجیحی و معاشرین توبیخی شاخصترین معاشرین ترجیحی عبارتاند از: معاشرت با پرهیزکاران، معاشرت با علماء، معاشرت با عاقل. شاخصترین معاشرین توبیخ شده عبارتاند از دوستان ناصالح و آدمهای بد صفت. بعضی از مصادیق معاشرت را میتوان اینطور نام ببرد: معاشرت با پدر و مادر، معاشرت با همسر، معاشرت با فرزندان، معاشرت با خویشاوندان، معاشرت با میهمانان، معاشرت با همسایگان و .... تعدای از مهمترین آداب معاشرت عبارتند از شکرگزاری، تواضع، سلام کردن، عفو و گذشت، حلم و بردباری، وفای به عهد. برجستهترین آثاری که آداب معاشرت داشته باشد از این قرار است: تعلیم و تعلم، تأدیب و تربیتپذیری، حصول تواضع، بدست آوردن راه صلاح، حصول آرامش روحی و روانی، ثواب بردن و ثواب رساندن به دیگران، بدست آوردن بهشت. در پایان نتیجه مباحث مذکور ارائه شده است. واژههای کلیدی تحقیق عبارتند از: آداب، معاشرت، همزیستی، مرافقت، نهج البلاغه، آداب معاشرت.