مطالعه و تدوین برنامه ی بازی های وانمودین و بررسی تاثیر آن بر مشارکت بازی کودکان 8-۴ ساله تهرانی با اختلال نقص توجه- بیش فعالی
General Material Designation
[پایان نامه]
Parallel Title Proper
The effect of a designed pretend play interventional planning on the play skills and participation of 4-8 years old children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder
First Statement of Responsibility
مینو دبیری گل چین
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
علوم توان بخشی و سلامت اجتماعیUniversity of Social Walfare and Rehabilitation
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۲۶۱ص.
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
پیوست
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
20
Discipline of degree
18
Date of degree
۱۴۰۱/۱۱/۱۹
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: بازی حق کودک و بخش مهمی از زندگی او است. کودکانی که اختلال نقص توجه-بیش فعالی دارند به طور جدی در بازی شان ضعف دارند. کمتر درمانهای ارائهشده به بهبود بازی به عنوان یک هدف مینگرند و غالباً از آن به عنوان یک وسیله برای بهبود سایر مهارتها استفاده میکنند. در این پژوهش یک بستهی مداخلاتی برای بهبود بازی کودکان با نقص توجه-بیش فعالی طراحی شد.هدف: هدف از این پژوهش طراحی برنامهی مداخلاتی جهت بهبود مهارتهای بازی و افزایش مشارکت بازی، اوقات فراغت و مشارکت اجتماعی کودکان با بیش فعالی- نقص توجه بود.روش: این پژوهش در پنج فاز اصلی انجام شد. (فاز ۱: آمادهسازی ابزار اسمکا-والد، فاز ۲: تشکیل جامعه، فاز ۳: تدوین برنامهی مداخلاتی و اجرای پایلوت، فاز ۴: اصلاح مشکلات بسته و اجرای مجدد، فاز ۵: انتقال دانش و پیگیری ) مطالعهی اصلی از نوع اقدام پژوهی مشارکتی بود که اطلاعات با دو شیوهی کیفی (مصاحبه، مصاحبه گروه متمرکز و مشاهده) و کمی استخراج شدند.(آزمون کانرز برای تشخیص اختلال نقص توجه-بیش فعالی، سنجش بازی با آزمون ارزیابی بازیهای وانمودین خودانگیخته (تقلید بازی، جایگزینی اشیا، بازیهای پیچیدهی وانمودین) و پرسشنامه¬ی سنجش مشارکت کودک (مشارکت بازی، اوقات فراغت و مشارکت اجتماعی در پنج مقیاس تنوع، لذت، رضایت والد، استقلال و شدت مشارکت) مورد استفاده قرار گرفتند. روند مارپیچی مطالعهی اقدام پژوهی شامل برنامه¬ریزی، اجرا و اصلاح دو مرتبه طی شد و برنامه¬ی مداخلاتی نهایی طراحی شده بر روی ۱۸ کودک با اختلال نقص توجه-بیش فعالی به مدت ۱۶ جلسه در طی ۸ هفته اجرا شد. پیگیری بعد از 8 هفته انجام شد.نتایج: در مرحلهی کیفی ۱۲ طبقهی کلی در دو دستهی موانع (رویهی والد، زوایای بازی کودک، جولان کرونا، هزارتوهای کودک، کشمکش بازی، چالش ارتباطات اجتماعی، چگونگی خدمات، شناسههای نقص توجه-بیش فعالی، ماهیت بازی و سبک زندگی) و تسهیل¬گرها (اشتیاق کودک و خدمات موثر) به دست آمد. برنامه¬ی مداخلاتی طراحی شده باعث بهبود معنادار بازی در زیر گروه نمرات جایگزینی اشیا و بازی¬های پیچیده¬ی وانمودین در آزمون ارزیابی بازی¬های وانمودین خودانگیخته شد (P<0.05) همچنی در آزمون مشارکت خرده مقیاس¬های شدت درگیر شدن در فعالیت¬های مشارکتی و رضایت والد پس از مداخله به طرز معناداری بهبود یافت (P<0.05).نتیجهگیری: از برنامه¬ی مداخلاتی تدوین شده میتوان برای بهبود بازی کودکان با نقص توجه-بیشفعالی استفاده کرد.کلمات کلیدی: اختلال نقص توجه-بیش فعالی ، اقدامپژوهی مشارکتی، بازی، کاردرمانی