عنوان

انطباق رفتار درمانی دیالکتیکی بر اساس عوامل خطر و محافظ و بررسی اثربخشی آن در نوجوانان دارای رفتار خودجرحی بدون هدف خودکشی

Number

۳۲۸۰پ

.Language of Text, Soundtrack etc

فارسی

Title Proper

انطباق رفتار درمانی دیالکتیکی بر اساس عوامل خطر و محافظ و بررسی اثربخشی آن در نوجوانان دارای رفتار خودجرحی بدون هدف خودکشی

General Material Designation

[پایان نامه]

Parallel Title Proper

Evaluation of the effectiveness of adaptive dialectical behavior therapy based on risk and protective factors in adolescents with non suicidal self-injury

Name of Publisher, Distributor, etc.

دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعیUniversity of Social Welfare and Rehabilitation Sciences

Date of Publication, Distribution, etc.

۱۳۹۹

Specific Material Designation and Extent of Item

۱۸۳ص.

Text of Note

پیوست

Dissertation or thesis details and type of degree

20

Discipline of degree

05

Date of degree

۱۳۹۹/۱۱/۲۶

Text of Note

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی منطبق شده بر اساس عوامل خطر و محافظ خودجرحی در نوجوانان دختر بود. در فاز نخست پس از بررسی پیشینه پژوهش، با استفاده از گروه بحث متمرکز و مصاحبه عمیق در گروه نوجوانان که به روش نمونه گیری در دسترس در یکی از مدارس شهرستان ساوه در ماه مهر و آبان ماه 1396 شاغل به تحصیل بودند، نمونه گیری شدند، متغیرها شناسایی و انتخاب شد و بر روی 604 نفر از نوجوانان دختر 14 الی 17 ساله که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از آبان تا دی ماه 1396 انتخاب شدند، بررسی شد. نتایج تحلیل t-test نشان داد که در متغیرهای پژوهش بین دو گروه با و بدون رفتار خودجرحی تفاوت معنادار است (P>0/001). معادله رگرسیون لجستیک بین دو گروه پژوهش در متغیرهای پیش بین سوء رفتار با کودک، سبک مقابله ای مسئله مدار(P>0/001), انتقاد، مشارکت عاطفی خانواده و حل مسئله هیجان مدار(p>0/05) معنادار شد.سبک ارتباطی والدین با نوجوان و سبک حل مسئله نوجوان در مواجه با موقعیتها و شرایط زندگی تعیین کننده مهمی در انتخاب نوع مواجهه با مسائل از سوی نوجوان است.در فاز دوم پژوهش ابتدا رفتار درمانی دیالکتیکی بر مبنای نتایج فاز اول با شرایط نمونه منطبق شد. سپس 40 نفر از کسانی که در فاز اول بر اساس ملاکهای DSM-5 خودجرحی داشتند انتخاب و به تصادف به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم و در قالب طرح شبه تجربی قرار گرفتند و مداخله رفتار درمانی دیالکیتیکی منطبق شده با خصوصیات نمونه برای گروه آزمایش اجرا شد. گروهها با استفاده از پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس مکرر به روش آمیخته بعد از اجرای درمان در گروه آزمایش، اثر بخشی معناداری را در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در متغیرهای رفتار خودجرحی, روابط بین فردی و تنظیم شناختی هیجان نسبت به گروه کنترل نشان داد (P>0/001). بعلاوه پس آزمون نسبت به پیگیری در گروه آزمایش تفاوت معنادار نشد که نشان داد اثرات درمان در طول زمان پایدار بوده است. رفتار درمانی دیالکتیکی منطبق شده با خصوصیات نمونه با تمرکز بر ارتباط والد-فرزند و مهارت آموزی به نوجوان می‌تواند مداخله‌ای موثر در کاهش رفتارهای خودجرحی در نوجوانان باشد.کلمات کلیدی: خودجرحی ، انتقاد و حمایت خانواده، سوء رفتار با کودک. رفتار درمانی دیالکتیکی، مهارتهای بین فردی، تنظیم شناختی هیجان

Text of Note

The aim of this study was to evaluate the effectiveness of adaptive dialectical behavior therapy based on risk and protective factores of non suicidal self-injury in female adolescents. in the first phase, The variables were identified and selected by reviewing the research background, focus group and in-depth interviews in adolescents who were studying in high school in Saveh in October and November 2017 by Convenience Sampling method and studied on 604 adolescent girls aged 14 to 17 years who were selected by cluster random sampling from November to January 2017.The results of t-test analysis showed that there was a significant difference in the research variables between the two groups with and without self-injury behavior (P> 0.001). The logistic regression between the two groups was significant in the predictor variables of child abuse, problem-oriented coping style (P> 0.001), criticism, emotional family participation and emotion-oriented problem solving (p> 0.05). Parents' communication style with the adolescent and adolescent problem-solving style in the face of situations is an important variable in coping style. In the second phase of the research, in quasi experimental design, dialectical behavior therapy was adapted to the sample conditions based on the results of the first phase. Then, 40 people who had self-injury in the first phase based on DSM-5 criteria were selected and randomly divided into experimental and control groups. The groups were evaluated using pretest, posttest and quarterly follow-up. The data analized with repeated analysis of variance mixed method. results showed a significant effectiveness in the post-test compared to the pre-test in the variables of non suicidale self-injury behavior, interpersonal relationships and cognitive emotion regulation compared to the control group (P> 0.001). In addition, there was no significant difference in post-test compared to follow-up in the experimental group, which showed that the effects of treatment were stable over time. Dialectical behavior therapy adapted to the characteristics of the sample by focusing on the parent-child relationship and skills training to the adolescent can be an effective intervention in reducing self-injurious behaviors in adolescents. Keywords: self-injury, family criticism and emotional involvement family, child abuse. Dialectical behavior therapy, interpersonal skills, cognitive emotion regulation

خودجرحی

self-injury

عباسیان، محبوبه

Abbsian, Mahboube

پورشهباز، عباس

طارمیان، فرهاد

Country

ایران

Agency

دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعی

Date of Transaction

20211006

D

TF

279226

a

Y