عوامل موثر در عدم تبعیت از درمان، بیماران دو قطبی نوع یک با سابقه ی بستری و اثر آموزش روانی روی تبعیت از درمان
General Material Designation
[پایاننامه]
Parallel Title Proper
Effective Factors of Non-Adherence in Bipolar Disorder with Previous Rehospitalization and Effect of Psychoeducatin on Adherence
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences))
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۵
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۳۳ص.
GENERAL NOTES
Text of Note
پیوست
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
رونشناسی بالینی Clinical Psychology
Body granting the degree
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences))
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
اختلال دو قطبی یک اختلال شدید روانی است که شیوع آن حدود 1 تا 2 درصد است .از علایم اختلال دو قطبی می توان به تغییراتی در سطح فعالیت، تواناییهای شناختی، تکلم و کارکردهای نباتی از قبیل خواب، فعالیت جنسی، پرخاشگری، تحریک پذیری، رفتارهای تکانشی، خودکشی اشاره کرد .به دلیل شدت علایم خط اول درمان، درمان دارویی می باشد .با توجه به شدت علایم که متوجه بیمار و اطرافیان اوست، مزمن بودن اختلال و عودهای مکرر، پیگیری و تبعیت از درمان که در طول بستری تدوین شده برای بیمار ضروری و لازم الاجرا است.تبعیت از درمان، مانند کامپلینس استفاده بی چون و چرا و تنها از دارو نیست، بلکه موضوع وسیعی است که رفتار فرد را در مصرف دارو، اجرای رفتارها، منع برخی از آنها، پیگیری رژیم، اجرا و اداره تغییرات در سبک زندگی و ارتباط با توصیه ها و هماهنگی با بالینگر و سرویس های خدمات درمانی را شامل می شود .به طور کلی از 10 بیمار 4 بیمار مشکل تبعیت دارند .عوامل مختلفی روی عدم تبعیت از درمان اثر می گذارد،عوامل مربوط به اختلال،عوامل مربوط به دارو،عوامل مربوط به بالینگر و مرکز درمانی ،عوامل مربوط به بیمار مانند،عوامل مربوط به مراقب بیمار.عدم تبعیت از درمان روی بیمار و بالینگر و مرکز درمانی اثر گذار است.تبعیت از درمان زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که بیمار بعد از دوره ای کوتاه مجددا با همان علایم یا علایم شدید تر یا با شرایط اورژانسی بستری می شود .متد نوع مطالعه مقطعی و از نوع آینده نگر) پس رویدادی (است .جامعه آماری شامل تمامی بیماران دو قطبی بیمارستان روانپزشکی رازی که سابقه ی بستری در بیمارستان روان پزشکی داشته اند .نمونه از طریق نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند یا در راستای هدف انجام شد .با توجه به مطالعات قبلی 73 نفر از بیماران دو قطبی نوع یک با علایم سایکوتیک که سابقه ی بستری در بیمارستان روان پزشکی با همین تشخیص را داشتند شامل 38 زن و 35 مرد وارد نمونه شدند .جمع آوری داده ها با استفاده از پرونده ی بیمار، مصاحبه ی نیمه ساختاریافته یSCID ، پرسشنامه نگر ش به دارو10)-(DAI، عدم آگاهی از اختلال روانی (SUMD)و چک لیست انجام گرفت .نتایج میانگین سن در کل بیماران 25/34 بود و تحصیلات بیشتر آنها دبیرستان و دیپلم بود (7/65 درصد (و مشخص شد که بیشتر بیماران مجرد بودند (3/46 در صد .(همچنین مشخص شد، فراوانی بیماران در بخش تبعیت دارویی، در گروه متناوب بیشتر از گروه های دیگر تبعیت است (3/36)و در بخش تبعیت رفتاری نیز مشخص شد که، فراوانی بیماران در گروه فقدان در تبعیت رفتاری از گروه های دیگر بیشتر است . (1/57)همچنین مشخص شد، تفاوت معنی داری در سطح ( >(001/0p بین دو گروه مداخله و کنترل در متغیرهای نگرش به دارو، بینش و چک لیست عوامل قطع دارو در مراحل پس آزمون و پیگیری وجود دارد .علاوه بر این تفاوت معنی داری بین دو گروه مداخله و کنترل در بستری مجدد در طول 6 ماه وجود نداشت اما مشخص شد، تفاوت معنی داری در سطح ( >(001/0p بین دو گروه مداخله و کنترل در زمان بستری مجدد وجود دارد و بر اساس این نتایج مشخص شد بیماران گروه مداخله دیرتر بستری شدند .همچنین مشخص شد بر اساس مدل رگرسیون، تبعیت بیمار در گذشته می تواند تبعیت از درمان در آینده را پیشبینی کند .با توجه به نتایج تحلیل مشخص شد، بین تبعیت دارویی و رفتاری از درمان همبستگی وجود دارد.نتایج نشان داد، از بین متغیرها، متغیر های سن، تحصیلات، جنسیت، نگرش به دارو، بینش، عوامل قطع دارو و شغل اثر معنی داری در تبیین عدم تبعیت از درمان دارند .نتیجه گیری نتایج حاصل از مطالعه حاضر به اهمیت توجه به متغیرهای نگرش به دارو، بینش و دیگر متغیر های مرتبط با بحث تبعیت از درمان در اختلالات دو قطبی و در نظر گرفتن این یافته ها را برای تحقیقات بیشتر و همچنین توجه به تبعیت از درمان اشاره دارد .واژگان کلیدی اختلال دو قطبی، تبعیت از درمان، عدم تبعیت از درمان، آموزش روانی
Text of Note
Bipolar disorder is a severe mental disorder, and its prevalence is estimated to be about 1-2 . Several symptoms of bipolar disorder include changes in activity level, cognitive abilities, speech, and vegetative functions, such as sleep, sexual activity, aggression, irritability, impulsive behaviors, and suicide, symptoms threatening both patients and those close to them. Bipolar disorder is a chronic disorder (it becomes chronic in 40 of cases), the patients experience frequent relapses (45 of patients experience repeated relapses). Therefore, it is necessary and important for a patient to follow and adhere to the treatment prepared and modified during hospitalization. Methods The study population includes all patients with bipolar disorder with a history of admission to psychiatric hospitals. A total of 73 patients with bipolar I disorder, selected with nonrandom sampling method.The study data were collected using medical records, Semi-structured interview (SCID), insight and drug attitude questionnaire The Scale to Assess Unawareness in Mental Disorder (SUMD), The Drug Attitude Inventory-10 (DAI-10),Libermans psychoeducation protocol, and checklist Patients adherence to behavioral and medication recommendations and the reasons for temporal or permanent stopping taking medications. The variables are explored in three stage, pre-test, post-test and follow-up . Finally, the effects of study variables on patients treatment adherence and the impact of the psychoeducation protocol on treatment adherence and study variables, and after that, the effect of psychoeducation on relapse and readmission of the patients were determined. Results The mean age of participants was 34.25 years. It was found that a few participants had a good treatment adherence (only 3.4 ). Post-test and pre-test scores were compared in both groups; the results indicated a significant difference between the two groups in the scores on drug attitude, insight, and checklist (p<0.001); this indicated that the intervention improved the scores on drug attitude, insight, and the checklist for participants in the intervention group. It was found that female patients, patients with a high school degree or higher and patients aged older than 30 years had better treatment adherence (p<0.01). Repeated measures and ANOVA shows significant difference was found between participants in the intervention group and controls in post-test and follow-up scores on drug attitude, insight, and the reasons for stopping taking medication. According to the regression model, patients treatment adherence in the past predicts their nonadherence in the future. Pearson correlation coefficient showed a correlation between behavioral and medication treatment adherence. Conclusion We can conclude that the Libermans psychoeducation protocol led to significant improvements in drug attitude, insight, and the reasons for stopping taking medication, enhanced treatment adherence, and reduced readmission rate, also found in patients adherence patterns in both medication and behavioral adherence; this had positive effects on the number of readmissions. Keywords Bipolar disorder, Adherence , non-adherence, psychoeducation
ba
PARALLEL TITLE PROPER
Parallel Title
Effective Factors of Non-Adherence in Bipolar Disorder with Previous Rehospitalization and Effect of Psychoeducatin on Adherence