Western Hegemony and Ambivalence in Contemporary Iranian Immigrants’ Memoirs: The Representation of Homeland and Host Land in Funny in Farsi and Prisoner of Tehran
General Material Designation
Dissertation
First Statement of Responsibility
Negar Dashti
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
Persian Literature and Foreign Languages
Date of Publication, Distribution, etc.
1402
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
73p.
Other Physical Details
cd
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
M.A.
Discipline of degree
English Literature
Date of degree
1402/06/20
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
Colonialism took control of not only nations but also of the narratives that introduced them to the world. In fact, one of the channels through which Colonialism has been trying to sustain its power is the field of high culture, specifically literature. Funny in Farsi by Firoozeh Dumas and Prisoner of Tehran written by Marina Nemat, as two Iranian memoirs written in the West, deal with women memoirists’ experiences in Iran before and after 1979 Revolution as well as their immigrant experiences in the West. Hence, a postcolonial approach is chosen with both Edward Said and Homi. Bhabha as the leading intellectuals in the field. My focus in this research is on ambivalence theory, proposed by Bhabha and Stereotypical-orientalist representations, discussed extensively by Edward Said in his various books. In this research, I investigate each author’s ambivalent narration and representation of her homeland versus her host land and find instances of both authors’ use of stereotypes as they present their home country to their Persian and non-Persian readers. Also, I attempt to investigate the role of Western hegemony behind such narratives, partly enforced through a particular class of writers called “native informers” and publishing houses of such memoirs written in the English language. By focusing on two Iranian memoirs, I argue that although both writers show strong appeal toward Western culture, a trace of ambivalence can be found in each author’s narration, albeit in varying degrees regarding her presentation of homeland/host land. This trace of ambivalence can be measured while paying attention to “instances of mimicry” or “instances of mockery” toward Western values. Besides, I showcase that Western hegemony has been successful in publicizing a particular class of memoirs written by “native informers” in the English language that reinforce the binary of the East/West through their stereotypes with the collaboration of American publishing houses, displaying “the Other” as less civilized and primitive.
Text of Note
استعمار نه تنها ملت ها را تحت سلطه گرفت، بلکه روایاتی را که آن ملتها را به جهان معرفی کرد نیز در دست گرفت. در واقع یکی از مجاری که استعمار از طریق آن تلاش کرده است تا قدرت خود را حفظ کند، حوزه فرهنگ عالی، به ویژه ادبیات است. "بامزه در فارسی" و "زندانی تهران"، به عنوان دو خاطره ایرانی که در غرب نوشته شده اند، به تجربیات زنان خاطره نویس در ایران قبل و بعد از انقلاب 1979 و همچنین تجربیات مهاجرت آنها در غرب می پردازد. از این رو، رویکرد پسااستعماری با توجه به نظریات ادوارد سعید و هومی بهابا به عنوان روشنفکران پیشرو در این زمینه انتخاب شده است. تمرکز من در این تحقیق بر نظریه دوسوگرایانه است که توسط بابهامورد بحث قرار گرفته و بازنماییهای کلیشهای- شرقشناسانه میباشد که ادوارد سعید در کتابهای مختلفش بهطور گسترده مورد بحث قرار داده است. در این تحقیق، من روایت و بازنمایی دوسوگرایانه هر نویسنده از وطن خود در مقابل سرزمین میزبانش را بررسی میکنم و نمونههایی از استفاده هر دو نویسنده از کلیشهها را هنگام ارائه کشور خود به خوانندگان فارسی و غیرفارسی پیدا میکنم. همچنین، من تلاش میکنم نقش هژمونی غرب را در پشت چنین روایتهایی که تا حدی از طریق طبقه خاصی از نویسندگان به نام «مخبران بومی» و مؤسسات انتشاراتی چنین خاطراتی که به زبان انگلیسی نوشته شدهاند، بررسی کنم. با تمرکز بر دو خاطرات ایرانی، استدلال میکنم که اگرچه هر دو نویسنده تمایل زیادی نسبت به فرهنگ غربی نشان میدهند، اما در روایت هر نویسنده میتوان ردپایی از دوگانگی را یافت، البته در درجات مختلف در رابطه با ارائه نویسنده از وطن/سرزمین میزبان. این ردپای دوسوگرایی را میتوان با توجه به «نمونههای تقلید» یا «نمونههای تمسخر» نسبت به ارزشهای غربی سنجید. علاوه بر این، من نشان میدهم که هژمونی غربی در انتشار دسته خاصی از خاطرات نوشته شده توسط «مخبران بومی» به زبان انگلیسی به موفقیت دست یافته است که دوگانگی شرق/غرب را از طریق کلیشههای خود با همکاری مؤسسات انتشاراتی آمریکایی تقویت میکند و. "دیگری" به عنوان کمتر موجودیتی با تمدن کمتر و بدوی به نمایش میگذارد.
OTHER VARIANT TITLES
Variant Title
سلطه غرب و دوسوگرایی در خاطرات مهاجران ایرانی: بازنمایی میهن و سرزمین میزبان در "بامزه در فارسی" و "زندانی تهران"