عنوان

Étude de l’autosociobiographie comparée entre Les Années d’Annie Ernaux et L’Île de l’errance de Simin Danechvar

Number

T28167

.Language of Text, Soundtrack etc

فرانسه

Title Proper

Étude de l’autosociobiographie comparée entre Les Années d’Annie Ernaux et L’Île de l’errance de Simin Danechvar

General Material Designation

Dissertation

First Statement of Responsibility

Azam HARIRI SHABESTARI

Name of Publisher, Distributor, etc.

Persian Literature and Foreign Languages

Date of Publication, Distribution, etc.

1400

Specific Material Designation and Extent of Item

176p.

Other Physical Details

cd

Dissertation or thesis details and type of degree

M.A.

Discipline of degree

Littérature Françaises

Date of degree

1400/06/31

Text of Note

L’autosociobiographie, néologisme inventé par Annie Ernaux, est un renouvellement de l’autobiographie, une sorte d’autobiographie et d’ethnologie sociales, un processus d’écriture avec un style à mi-chemin entre la littérature, la sociologie et l’Histoire, la mémoire collective, et à la fois analyse de soi, une recherche et un engagement au moyen du fait sociologique. En somme, il faut dire que l’autosociobiographie explore l’intime et le social dans un même mouvement, favorise l’expression de différentes voix sociales qui entourent l’auteur-narrateur, présente l’angle socioculturel des profonds changements dont l’écrivain a été le témoin et enfin exige de l’écrivain une attitude quasi scientifique. Étant donné que l’autosociobiographie est l’histoire de la société universelle, quand un biographe de la société crée une autosociobiographie, il n’écrit pas SA vie, mais écrit LA vie. En résumé, avec son format d’une vie humaine et son côté hybride, on reçoit l’autosociobiographie comme une nouvelle posture d’écriture, initiée par Annie Ernaux, qui cherche la singularisation dans la désingularisation, la généralisation dans la dépersonnalisation, se caractérisant notamment par la recherche de l’objectivité et de l’impersonnalité, l’ajout de voix. Qu’ils soient pris comme autobiographie impersonnelle ou autofiction impersonnelle, Les Années et L’Île de l’errance, récits sociaux, sont basés sur une conception moderne de l’identité qui est le fruit de l’emploi d’« elle » d’Annie Ernaux et de « Hasti » de Simin Danechvar, se faisant un outil ou un dispositif littéraire principal pour la rédaction autosociobiographique. En ce qui concerne Les Années et L’Île de l’errance, Annie Ernaux et Simin Danechvar se pensent comme de vraies personnages du récit d’univers et par une double présence, la « présence créatrice », en forgeant leur narration, se racontent de façon romanesque mais distanciée, car elles se présentent par leur « je » symbolique et social envisagé en tant que « je » de tout le monde. Somme toute, qui que soit le lecteur, il peut se substituer à ces « je » impersonnels qui parcourent hors des « années » d’une femme et des « errances » de l’autre. Vu que les deux autosociobiographes se pensent au milieu du monde en interaction avec des phénomènes mondiaux, en ayant pour objectif de mondialiser leurs réalités vécues, elles présentent l’Histoire aussi bien sociale, culturelle que politique de la France de l’après-guerre et d’Iran avant la Révolution, extériorisant le contexte socio-politique. Le premier chapitre traite de différents types d’écriture de soi et du social. Afin d’avoir un récit transpersonnalisé, elles se servent du « je » autosociobiographique, de la collectivisation des marques énonciatives, de l’écriture photographique et de la symbolisation générale ; dans le second, ces stratégies de base de l’autosociobiographie seront examinées. Dans le dernier chapitre, chaque stratégie qui est recourue pour la socialisation du texte sera étudiée. À noter que le point de départ est la dépersonnalisation qui passe par la symbolisation, la socialisation, la collectivisation, la désingularisation et l’objectivation des expériences personnelles, pour que la voix de l’auteur se fonde dans la voix de la réalité sociale. Bref, Annie Ernaux et Simin Danechvar partagent leur vie généralisée par leur « je » symbolisé et socialisé dans leur société massifiée grâce à leur histoire totalement désingularisée ou universalisée, pour traiter l’expérience humaine dans leur récit transpersonnalisé. Tout bien considéré, c’est ainsi que l’autobiographie au féminin contient celle de tout le monde et se transforme à une histoire pleine de voix, à condition que leur histoire sonne comme l’Histore d’univers.

Text of Note

اتوسوسیوبیوگرافی، عبارتِ ابداعی اَنی اِرنو، شکل نوین اتوبیوگرافی است، یعنی نوعی اتوبیوگرافی اجتماعی و قوم شناسی اجتماعی، فرآیند نگارش با سبکی در نیمه راه بین ادبیات، جامعه شناسی و تاریخ یا حافظهء جمعی و در عین حال تجزیه و تحلیل خود، تحقیق و مشارکت مسئولانه از طریق واقعیت اجتماعی است. به طور خلاصه، باید گفت که اتوبیوسوبیوگرافی در اقدامی واحد به بررسی مسائل خصوصی و اجتماعی می پردازد، انتقال صداهای مختلف اجتماعی که نویسنده-راوی را احاطه کرده اند ممکن می سازد، زاویای اجتماعی-فرهنگی تغییرات مهمی که نویسنده شاهد بوده است را ارائه می دهد و نویسنده را مستلزم می نماید که نگرشی تقریباً علمی داشته باشد. از آنجایی که اتوسوسیوبیوگرافی داستانی برای جامعهء جهانی است، هنگامی که نویسندهء اتوسوسیوبیوگرافی، زندگینامه نویس جامعه، یک اتوسوسیوبیوگرافی خلق می کند، در واقع، او زندگیِ خود را نمی نویسد، بلکه خودِ زندگی را می نویسد. مختصر این که، با توجه به چهارچوب ساختاری اتوسوسیوبیوگرافی از زندگی انسانی و جنبهء ترکیبی آن، ما اتوسوسیوبیوگرافی را به عنوان یک حالت نوشتاری جدید تلقی می کنیم که توسط اَنی اِرنو برای اولین بار ارائه شده است و این نوع نوشتار در جستجوی منحصر به فرد ساختن از طریق رهاسازی از فردیت یا کلیت دادن در غیرشخصی سازی است و خود را به ویژه با اهمیت دادن به عینی بودن، بی شخص بودن و افزودن صدا مشخص می کند. این دو روایت اجتماعی، « سال ها » و « جزیرۀ سرگردانی »، چه به عنوان یک اتوبیوگرافی بی شخص و چه به عنوان یک اتوفیکسیون بی شخص، درنظر گرفته شوند، هر دو بر اساس مفهومی مدرن از هویت بنا شده اند که ثمرهء استفاده از « او » توسط اَنی اِرنو و « هستی » توسط سیمین دانشور است، که همین مفهوم به ابزار یا وسیلهء ادبی مهمی برای نگارش اتوسوسیوبیوگرافیکی تبدیل می شود. در رابطه با « سال ها» و « جزیرۀ سرگردانی »، اَنی اِرنو و سیمین دانشور خود را شخصیتی واقعی از روایت جهانی تلقی می کنند و با حضوری دوجانبه که « حضوری ابتکاری » است از طریق نوآفرینی در نقل، به روش نگارش رمان به روایت خود می پردازند که این نگارش شکل فاصله گرفته ای از خود است چون ایشان با « منِ » سمبلیک و اجتماعی خود به عنوان « منِ » همه حضور می یابند. خلاصه، خواننده هر کس که باشد، می تواند خود را جای این « من » های بی شخص قرار دهد، که فرای « سال ها » ی یک زن و « سرگردانی ها » ی زن دیگر با آنها همراهی می کنند. نظر به این که دو نویسندهء اتوسوسیوبیوگرافی با هدف جهانی کردن واقعیت های تجربه شده توسط خودشان، خود را در میانهء جهان در تعامل با پدیده های جهانی می دانند، آن ها به منعکس کردن تاریخ، چه از جنبهء اجتماعی، چه فرهنگی و چه سیاسی فرانسه بعد از جنگ جهانی و ایران قبل از انتقلاب می پردازند و این بررسی از طریق شرح زمینهء سیاسی- فرهنگی ممکن می شود. فصل یک، انواع مختلف نوشتار فردی و اجتماعی را مورد مطالعه قرار می دهد. به منظور داشتن روایتی که فراشخص شده باشد، آنها از « منِ» اتوسوسیوبیوگرافیکی، عمومی کردن علائم ضمیری بیان، نوشتهء تصویری و نمادسازی کلی بهره می جویند ؛ در فصل دوم این استراتژی های بنیادین اتوسوسیوبیوگرافی مورد بررسی قرار خواهند گرفت. در فصل آخر به تحقیق در مورد هر روشی که با آن متن اجتماعی می شود خواهیم پرداخت. باید توجه داشت که نقطهء شروع، غیرشخصی سازی است که از طریق نمادسازی، اجتماعی سازی، عمومی سازی، رهاسازی از فردیت و عینی سازی تجارب شخصی ممکن می گردد، با این منظور که صدای نویسنده در صدای واقعیت اجتماعی ادغام شود. به ط.ور خلاصه، اَنی اِرنو و سیمین دانشور زندگی خود را با همه به اشترک می گذارند، زندگی ای که از طریق ِ « منِ » سمبلیزه شده و اجتماعی شدهء خود، در جامعهء جمع شده در کل ِ خود و به مدد داستان به طور کلی رها شده از فردیت شان یا همان داستان ِجهانی شدهء خود، کلیت داده شده است تا تجربهء انسانی در روایت فراشخص شده شان مورد بررسی قرار گیرد. در مجموع، این گونه است که اتوبیوگرافی زنانه شامل شرح حال همه شده و به داستانی مملو از صداها تبدیل می شود، به شرطی که داستان آنها در قالب تاریخ جهان ریخته شود.

Variant Title

بررسی اتوسوسیوبیوگرافی تطبیقی میان دو اثر « سال ها » از اَنی اِرنو و « جزیرۀ سرگردانی » از سیمین دانشور

Subject Term

Ernaux, Danechvar, identité moderne, socialisation, universalisation, autobiographie impersonnelle, autosociobiographie

Subject Term

اِرنو، دانشور، هویت مدرن، اجتماعی کردن، جهانی کردن، اتوبیوگرافی غیرشخصی، اتوسوسیوبیوگرافی

Entry Element

HARIRI SHABESTARI,

Part of Name Other than Entry Element

Azam

Relator Code

Producer

Entry Element

DJAVARI,

Entry Element

REZAEI,

Part of Name Other than Entry Element

Mohammad Hossein

Part of Name Other than Entry Element

Mahnaz

Relator Code

Thesis advisor

Relator Code

Consulting advisor

Entry Element

Tabriz

Country

ایران

Agency

Central Library of Tabriz University

Date of Transaction

20230227

Call Number

ارشد پایاننامه PQ116.H3 1400

Electronic name

Azam HARIRI SHABESTARI

Contact for access assistance

عبادی

e

TL

276903

a

Y