La mathématique et la géométrie chez les romanciers non-oulipiens de l’extrême-contemporain (Le cas de Deville, d’Echenoz, et de Toussaint)
General Material Designation
Dissertation
First Statement of Responsibility
Haleh HADDADI KHELEJAN
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
Persian Literature et Foreign Languages
Date of Publication, Distribution, etc.
1401
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
106p.
Other Physical Details
cd
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
M.A.
Discipline of degree
Langue et Littérature Françaises
Date of degree
1401/11/19
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
Les mathématiques font partie du domaine des sciences exactes et appliquent un ensemble de connaissances abstraites à des entités comme nombres, formes, structures, et transformations des objets. Les mathématiques ont évolué à travers le comptage et le calcul, la mesure et les formes, et les mouvements, mais aussi à traves la logique. À première vue, le lien entre mathématiques et littérature semble peu probable, mais depuis l'ère post-moderne, l’Oulipo a ouvert la porte de la réflexion sur une éventuelle conjonction entre les deux. Les oulipiens se réjouissait du jeu et des contraintes qu’ils se donnaient au moment de l’écriture. Or, avec la nouvelle génération des écrivains non-oulipiens, qui ont introduit les mathématiques au sein de la narration des événements les plus banals de la vie, il faut affirmer qu’il existe d’autres façons d’explorer les connexions possibles entre les deux domaines. Cette nouveauté, rarement développée dans les recherches universitaires, semble donc très pertinente à traiter surtout chez les ‘nouveaux nouveaux romanciers’ de Minuit, à savoir Jean Philippe Toussaint, Jean Echenoz et Patrick Deville qui s’intéressaient aux chiffres et aux formes géométriques qui entourent l’homme.Cette étude devrait commencer par l’arithmétique, l’une des branches principales des mathématiques. L’étude des chiffres, des calculs et de la pratique des opérations principales -addition, soustraction, etc.- révèlent un souci d’exactitude dans les faits les plus simples de la vie des personnages. La mesure et les analyses mathématiques sont aussi importantes. Les personnages connaissent les statistiques et la théorie des probabilités et ils utilisent même des unités de mesure très spécialisées au sein de leur discours et essaient de résoudre des équations. L’arithmétique se voit également dans la structure narrative des romans et la mise en page des textes. Le deuxième chapitre traite la géométrie. Dans son développement, la géométrie emploie des notions telles que points, lignes, angles, et différentes formes qui s’utilisent dans ces romans pour la description des espaces, des objets et des visages. L’étude de la géométrie et du mouvement suggère une certaine dialectique entre les formes de mobilité et aussi entre l’immobilité et le mouvement qui explique en général l’art des romanciers minimalistes ; les romanciers qui structurent leur roman à partir des formes géométriques. Le troisième chapitre aborde la démarche et le discours scientifique. Malgré la présence d’une démarche et d’un discours scientifique au sein de ces œuvres, le manque du principe de causalité aboutit aux séquences sans cause et sans but, voire à un acte absurde, qui est loin d’un esprit logique et mathématique. En fait ces auteurs ont abordé la relation entre mathématiques et littérature à la fois dans le contenu et la structure de leurs romans. Une conjonction qui semble très compatible avec leur style particulier, et avec le monde contradictoire du post-modernisme qui les entoure.
Text of Note
ریاضیات شاخه¬ای از علوم دقیق است که مجموعه¬ای از دانش¬های انتزاعی را بر نهاده¬هایی همچون اعداد، اشکال، ساختارها و حرکت اشیاء اعمال می¬کند. ریاضیات از طریق شمارش و محاسبه، اندازهگیری و شکلها، حرکات و همچنین از طریق منطق تکامل یافته است. در نگاه اول، پیوند میان ریاضیات و ادبیات چندان محتمل به نظر نمی¬رسد، اما از آغاز دوران پست مدرنیته، اولیپو دریچه¬ای را برای تأمل در باب پیوند احتمالی میان این دو باز کرده است. اولیپویی¬ها از بازی و محدودیت¬هایی لذت می¬بردند که هنگام نوشتن برای خود وضع می¬کردند. با این حال، با نسل جدید نویسندگان غیر اولیپویی که ریاضیات را در بطن روایات پیش پاافتاده-ترین رویدادهای زندگی وارد کردند، باید گفت که راه¬های دیگری هم برای کشف ارتباط احتمالی بین این دو حوزه وجود دارد. به نظر می¬رسد پرداختن به این پدیدۀ تازه که به ندرت در تحقیقات دانشگاهی به آن پرداخته شده است، برای پژوهش به ویژه در میان «رمانِ نو نویسانِ نوین» انتشارات «مینویی»، مناسب باشد، نویسندگانی چون ژان فیلیپ توسن، ژان اشنوز و پاتریک دویی که همراه مشتاق به پرداختن به اعداد و اشکال هندسی هستند که انسان را احاطه کرده¬اند.این مطالعه باید با حساب که یکی از شاخه¬های اصلی ریاضیات است آغاز شود. مطالعۀ ارقام، محاسبات و انجام عملیات اصلی -جمع، تفریق و غیره– از دغدغه¬ای برای دقیق بودن در ساده¬ترین مسائل زندگی شخصیت¬ها پرده بر می¬دارد. اندازه¬گیری و تحلیل-های ریاضی نیز مهم هستند. شخصیت¬ها آمار و تئوری احتمال را می دانند و حتی از واحدهای اندازه¬گیری بسیار تخصصی در گفتار خود استفاده می¬کنند و سعی در حل معادلات دارند. حساب در ساختار رواییِ رمان¬ها و صفحه¬آراییِ متون نیز دیده می¬شود. فصل دوم به هندسه می¬پردازد. هندسه در توسعۀ خود از مفاهیمی مانند نقاط، خطوط، زوایا و اشکال مختلف استفاده می¬کند که در این رمان¬ها برای توصیف فضاها، اشیاء و چهره¬ها استفاده می¬شوند. مطالعۀ هندسه و حرکت خبر از وجود دیالکتیک خاصی میان اشکال متحرک و همچنین بین سکون و حرکت می¬دهد که به طور کلی هنر رمان¬نویسان مینیمالیست را توضیح می¬دهد. رمان¬نویسانی که رمان خود را با استفاده از اشکال هندسی ساختار می¬دهند. فصل سوم به رویکرد و گفتمان علمی می¬پردازد. علیرغم وجود الزامات برای رویکرد و گفتمانی علمی، فقدان اصل علیت به توالی¬های بی¬علت و بی¬هدف و حتی به عملی پوچ و به دور از روح منطقی و ریاضی منجر می¬شود. در واقع، این نویسندگان به رابطه بین ریاضیات و ادبیات هم در محتوا و هم در ساختار رمان خود پرداخته¬اند. ترکیبی که با سبک خاصشان و با دنیای متناقض پست مدرنیسم که آن¬ها را احاطه کرده است بسیار سازگار به نظر می¬رسد
OTHER VARIANT TITLES
Variant Title
ریاضیات و هندسه در آثار نویسندگان معاصر غیر اولیپویی (مورد دوویل، اشنوز و توسن)