Divulging truth in selected works of Jalal ad-Din Mohammad Molavi and John Keats
General Material Designation
Dissertation
First Statement of Responsibility
Nazanin Safari
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
Persian Literature and Foreign Languages
Date of Publication, Distribution, etc.
1400
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
79p.
Other Physical Details
cd
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
M.A.
Discipline of degree
English Language and Literature
Date of degree
1400/11/24
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
Discourse is the shadow of truth and its consequence. The shadow fascinates us not; actually, discourse is just a pretense, what we get absorbed to is a portion of us in the narration. Efficacy of discourse is subject to the context that can be in the listener; that’s what electrifies us, the affection as hidden as a treasure; makes you agog. The imagination of anything may lead us toward it; I mean imagining somewhere we want to go, may take us there but there is hypocrisy in it. Imagination like a veil is enveloped in nature; when it disappears, what remains is a sheer fact that is true. Truth isn’t something to be attained by imagination. Grecian urn of John Keats as an object of art, based on which Keats creates an ode; focuses on Truth, time and beauty, and imagination; the ode clearly describes Keats’s virtue; markedly his advice for humanity “beauty is truth, truth beauty”. What’s the relation between the statement of ‘beauty is truth, truth beauty’ in ‘ode on Grecian urn’ and a part of Rumi’s ‘The Fihi Ma Fih’; ‘God is absolute beauty, beautiful absolute and why Keats says beauty is truth, his belief about imagination and how he conceptualizes the tunnel of time; all will be surveyed based on Molavi’s perspective and will be compared palpably and glaringly with relevant parts of his masterpiece “Masnavi”.
Text of Note
سخن فقط سایه ای از حقیقت است. در واقع سایه نیست که ما را مجذوب خودش می کند، سخن فقط بهانه است، آنچه که ما را شیفته میکند راوی است. در راوی بخشی از خودمان (روح مان) را می یابیم. تاثیر سخن منوط به زمینه ای است که می تواند در شنونده نیز باشد؛ همان چیزی که مارا تحت تاثیر قرار می دهد. اثربخشی همانند گنجی پنهان مارا بی قرار می سازد. خیال پردازی در مورد هر چیزی ما را به سمت آن رهبری میکند ولی در تخیل تزویر پنهان است؛ ماهیتش به سان پرده ای است که وقتی کنار زده می شود هر آنچه باقی میماند واقعیتی محض است که حقیقت دارد. به حقیقت از طریق خیال نتوان نائل شد. کوزه ی یونانی اثر جان کیتز روی حقیقت، زمان و زیبایی، و تخیل متمرکز است که به وضوح فضیلت کیتز، بخصوص اندرز او برای بشریت را "زیبایی حقیقت است؛ زیبایی ای مطلق" را توصیف می کند. اینکه چرا کیتز زیبایی را بعنوان حقیقت برگزیده و عقیده ی او در مورد تخیل و نحوه ی مفهوم سازی او در مورد زمان بر پایه ی دیدگاه مولوی بررسی و بصورت ملموس و دقیق با قسمت های مرتبط شاهکار مولوی "مثنوی شریف" مقایسه خواهد شد.
OTHER VARIANT TITLES
Variant Title
تجلی بخشیدن به حقیقت در دو اثر منتخب جلال الدین محمد مولوی و جان کیتز