L’étude de l’autofiction dans Quartier perdu et Pour que tu ne te perdes pas dans le quartier de Patrick Modiano
General Material Designation
Dissertation
First Statement of Responsibility
Sana FARSSAD GHADIMI
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
Lettres Persanes et Langues Étrangères
Date of Publication, Distribution, etc.
1398
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
82p.
Other Physical Details
cd
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
M.A.
Discipline of degree
Langue et Littérature Françaises
Date of degree
1398/9/27
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
L’écriture de soi avec ses divers genres est un moyen pour exprimer la réalité de la vie personnelle. Dans l’autofiction, l’écrivain met en scène sa vie mais il peut aussi utiliser son imagination comme il veut. Patrick Modiano est un écrivain contemporain pour qui la mémoire et les souvenirs sont très importants. Les histoires racontées par Modiano montrent qu’il est ému de sa vie personnelle. Nous travaillons sur deux œuvres de l’auteur : Quartier perdu et Pour que tu ne te perdes pas dans le quartier pour comprendre comment Modiano mélange sa vie ordinaire avec ses imaginations. Il faut se demander sur le fonctionnement de l’autofiction modianesque. Pour trouver une réponse à ces questions, nous avons étudié tout d’abord les caractéristiques de l’œuvre autofictionnelle et l’apparition des genres qui sont à la base de l’autofiction. Des idées des fondateurs peut être utiles à ce propos. Ensuite, il nous faut chercher dans l’enfance de l’auteur pour trouver des éléments qui pourraient influencer sa mentalité. Puis, dans le deuxième chapitre, nous nous concentrons plus sur les caractéristiques du style modianesque et le contenu des œuvres afin de dévoiler leurs aspects autofictionnels. Ainsi, nous examinons dans le troisième chapitre les thèmes importants qui reviennent sans cesse dans ses œuvres comme la recherche de l’identité, la solitude et l’enfance douloureuse. A la fin de notre recherche, nous trouvons que les œuvres de Modiano se ressemblent en même temps qu’elles portent de petites différences qui les font uniques. Ils réalisent une union cohérente comme les corps d’un homme. Dans Pour que tu ne te perdes pas dans le quartier, le personnage principal est obligé de se souvenir de son enfance et des jours sombres de sa vie, ce qu’il avait oublié volontairement, il veut échapper à ce qui lui rappelle le passé mais il ne peut pas. Nous y trouvons toujours le protagoniste dans une situation malheureuse dans laquelle il est déçu à cause de la remémoration de sa solitude. Dans cette œuvre Modiano est bien influencé de sa vie personnelle, l’auteur narre ce qu’il a supporté dans sa vie passée. Quartier perdu est aussi écrit dans un style similaire mais avec les propres caractéristiques tout différentes. Pour le personnage principal de ce livre la remémoration des événements du passé se fait volontairement. Le protagoniste est fatigué de la fuite de la réalité. Il cherche à rappeler le passé pour retrouver l’apaisement aussi bien que son identité originale. D’ailleurs, nous pouvons constater que les parties fictionnelles et les événements imaginaires sont plus présents dans Quartier perdu.
Text of Note
خودنگاری با ژانرهای مختلفش وسیله¬ای برای بیان حقیقت زندگی شخصی. در اتوفیکسیون، نویسنده زندگی شخصی خود را به تصویر می¬کشد ولی می¬تواند هر طور که بخواهد تخیلات خود را به کار گیرد. پاتریک مودیانو نویسنده¬ای معاصر است که خاطرات برای او اهمیت ویژه¬ای دارند. داستان¬های نوشته شده توسط مودیانو نشان می¬دهند که او برای نوشتن کتاب هایش از زندگی خود الهام گرفته است. ما دو اثر محله گم شده و برای اینکه در محله گم نشوی را مورد بررسی قرار دادیم تا به چگونگی درآمیختگی تخیلات با واقیت زندگی مودیانو پی ببریم. به دنبال یافتن چگونگی ساز و کار اتوفیکسیون مودیانو بودیم. او چگونه واقیت را با تخیلاتش در هم میاویزد؟ برای یافتن پاسخی جامع وکامل در ابتدا ویژگی¬های آثار اتوفیکسیون و ژانرهایی که پایه و اساس اتوفیکسین بودند را مورد مطالعه قرار دادیم. و نیز از نظر نویسندگانی که خالق اتوفیکسیون بودند بهره جستیم. در ادامه در جستجوی کودکی نویسنده که باعث اثر گذاری بر روحیات و ذهنیت نویسنده شده بودیم. در فصل دوم، برای مشخص کردن جنبه¬های اتوفیکسیون بر روی سبک و محتوی رمان¬های مودیانو تمرکز کردیم. در فصل سوم، موضوعات مهمی مانند هویت، تنهایی و کودکی ملالت آور را بررسی کردیم. در آخر به این نتیجه رسیدیم که آثار مودیانو در عین شبیه بودن از ویژگی¬های خاصی برخوردار هستند که هر کدام از آن¬هارا منحصر به فرد می¬کند. آن¬ها مانند پیکر یک انسان هستند که با هم یک واحد منسجم را تشکیل می¬دهند. شخصیت اصلی برای اینکه در محله گم نشوی به اجبار خاطرات گذشتة خود را به یاد میاورد در حالی که از مرور خاطرات روزهای سخت و سیاه خود خوشنود نیست. مودیانو در این اثر به طور واضح از گذشته خود الهام گرفته است. شخصیت اصلی رمان محله گم شده خود برای به یاد آوردن روز های گذشته که همیشه باعث ناراحتی او شده به پاریس بازگشته. برای او مرور روزهایی که همیشه از آن گریزان بوده باعث رسیدن به آرامش می¬شود. در آخر به این نتیجه رسیدیم که جنبه¬های تخیلی و موهومی رمان محله گم شده بیش از رمان برای اینکه در محله گم نشوی است.
OTHER VARIANT TITLES
Variant Title
بررسی اتوفیکسیون در محلة گم شده و برای اینکه در محله گم نشوی اثر پاتریک مودیانو
UNCONTROLLED SUBJECT TERMS
Subject Term
autofiction, autobiographie, Patrick Modiano, passé, oubli, identité, solitude, enfance.
Subject Term
اتوبیوگرافی، اتوفیکسیون، پاتریک مودیانو، گذشته، کودکی، واقعیت، تخیل، زندگی