مؤلفه های تاثیرگذار در سیاست خارجی ترکمانان قراقویونلو و آق قویونلو
First Statement of Responsibility
مسعود شهبازی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
حقوق وعلوم اجتماعی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۲
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۹۴ص.
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری
Discipline of degree
تاریخ
Date of degree
۱۴۰۲/۰۶/۲۰
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مسأله اصلی این پژوهش، بررسی مؤلفه های تاثیرگذار در سیاست خارجی حکومت های ترکمان قرا¬قویونلو(874-752ق./1469-1351م.) و آق قویونلو(914-798ق. /1508-1396م.) است. سیاست خارجی ایران در دوره حکومت ایلخانان(736-654ق./1336-1256م.)، حالت تهاجمی داشت و مبتنی بر توسعه-طلبی ارضی با هدف حذف یا ادغام حکومت¬های همجوار بود. از سوی دیگر سیاست خارجی حکومت صفویه که پس از ترکمانان آق¬قویونلو روی کار آمد، بر ایدئولوژی مذهبی استوار بود. در حالی که سیاست خارجی دولت¬های قراقویونلو و آق¬قویونلو، متناسب با شرایط تحولات جدید سیاسی و حجم قدرت درونی¬شان با تغییراتی مواجه بوده است. لذا، سیاست خارجی آنان تدریجاً با مرور زمان، از حالت تثبیت و حفظ موجودیّت سیاسی به سیاست بسط ارضی و توسعه قدرت سیر نمود. ترکمانان غالباً در اجرای سیاست خارجی شان از الگوهای تبعیّت و دنباله¬روی، تهاجم، نیروی سوّم و ایجاد ائتلاف منطقه¬ای استفاده می کردند. بنابراین، با توجه به روند تغییر سیاست خارجی ایران از دولت ایلخانی به دولت¬های ترکمان، برآنیم به این پرسش اصلی جواب دهیم که سیاست خارجی حکومت¬های ترکمانان قراقویونلو و آق¬قویونلو، از چه اصولی تبعیت می-کرد؟ مُدعای اصلی پژوهش این است که حکومت¬های قراقویونلو و آقئ قویونلو با توجه به حجم قدرت نظامی¬¬، منافع سیاسی، فرصت¬ها و تهدیدهای داخلی-خارجی در ابعاد سیاسی- نظامی، اقتصادی و فرهنگی، سیاست خارجی یکسانی اتخاذ نمی کردند. شیوه گردآوری داده¬ها در این پژوهش، اسنادی و کتابخانه¬ای و تحلیل آنها به روش توصیفی-تبینی خواهد بود.
Text of Note
AbstractThe main issue of this research is to investigate the influential components in the foreign policy of the Turkmen governments of Qaraquyonlu (752-874 AH/1351-1469 AD) and Aqqoyunlu (798-914 AH/1396-1508 AD). Iran's foreign policy during the reign of the Ilkhans (736-654 A.H./1336-1256 AD) was aggressive and focused on territorial expansion with the aim of eliminating or integrating neighboring governments. On the other hand, the foreign policy of the Safavid government, which came to power after the Turkmens of Aqqoyunlu, was based on religious ideology. While the foreign policy of Qaraqoyunlu and Aqqoyunlu governments have faced changes according to the conditions of new political developments and the volume of their internal power. Therefore, their foreign policy gradually changed from the state of stabilization and preservation of political existence to the policy of territorial expansion and development of power. In implementing their foreign policy, the Turkmens often used the models of following and following, invasion, third force and creating a regional coalition. Therefore, according to the process of changing Iran's foreign policy from the Ilkhanate government to the Turkmen governments, we want to answer the main question, why the foreign policy of the Turkmen governments of Qaraqoyunlu and Aqqoyunlu did not follow the same principles and procedures? The main claim of the research is that the governments of Qaraqoyunlu and Aqqoyunlu did not adopt the same foreign policy due to the amount of military power, political interests, opportunities and internal-external threats in political-military, economic and cultural dimensions. The data collection technique in this research will be documentary and library and their analysis will be descriptive-analytical.
OTHER VARIANT TITLES
Variant Title
Effective components on Foreign Policy of Qaraqoyunlu and Aqqoyunlu Turkmens.