عنوان

اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر رابطه والد فرزندی و عزت نفس کودکان خیابانی

Number

پ۲۵۳۲۳

.Language of Text, Soundtrack etc

per

Title Proper

اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر رابطه والد فرزندی و عزت نفس کودکان خیابانی

First Statement of Responsibility

رعنا اصغری سرافراز

Name of Publisher, Distributor, etc.

پردیس دانشگاه تبریز

Date of Publication, Distribution, etc.

۱۴۰۰

Specific Material Designation and Extent of Item

۸۶ص.

Accompanying Material

سی دی

Dissertation or thesis details and type of degree

کارشناسی ارشد

Discipline of degree

رشته‌ي روانشناسی گرايش بالینی

Date of degree

۱۴۰۰/۰۶/۳۰

Text of Note

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر رابطه والد فرزندی و عزت نفس کودکان خیابانی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کودکان خیابانیمستقر در مراکز بهزیستی شهرستان تبریز در سال 1400 بودند. از بین جامعه آماری نمونه ای به حجم 30 نفر به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ملاکهای ورود به پژوهش شامل استقرار در مراکز سازمان بهزیستی، داشتن سن 9 الی 15 سال، شرکت در تمام جلسات، نداشتن بیماری¬های خاص و صعب العلاج و ملاکهای خروج شامل غیبت بیش از یک جلسه، خروج آزادانه فرد از پژوهش، ترخیص از مرکز محل اقامت بود. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت اموزش مهارتهای زندگی قرار گرفت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه قبل و بعد از اتمام دوره آموزشی به پرسشنامه های پزوهش پاسخ دادند. ابرازهای پژوهش آزمون عزت نفس کوپر اسمیت(1967) و رابطه والد-فرزندی فاین، ارمورلند، واندر و شوبل (1983) بود. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس و نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. نتایج نشان داد، آموزش مهارتهای زندگی بر رابطه والد فرزندی کودکان خیابانی موثر است(05/0 > P). همچنین آموزش مهارتهای زندگی بر عزت نفس کودکان خیابانی موثر است(05/0 > P). بنابراین پیشنهاد می شود، آموزش مهارتهای زندگی به عنوان یکی از مداخله های ضروری برای این کودکان به کار گرفته شود

Text of Note

The aim of this study was to determine the effectiveness of life skills training on parent-child relationship and self-esteem of street children. The research method was a quasi-experimental pre-test-post-test design with a control group. The statistical population of the study was all the children of Mustaqqar Street in the welfare centers of Tabriz in 1400. From the statistical population, a sample of 30 people was selected by available methods and randomly assigned to experimental and control groups. Criteria for entering the research include accommodation in the centers of the Welfare Organization, being 9 to 15 years old, attending all meetings, not having special and incurable diseases, and exclusion criteria including missing more than one session, free withdrawal from the research, discharge from the center Is the place of residence. The experimental group received life skills training for 10 sessions and the control group did not receive any intervention. Both groups answered the research questionnaires before and after the training. The research findings were Cooper-Smith (1967) self-esteem test and Fine, Armorland, Wonder and Schubel (1983) parent-child relationship.For data analysis, analysis of covariance and SPSS software version 22 were used. The results showed that life skills training is effective on the parent-child relationship of street children (P <0.05). Life skills training also affects the self-esteem of street children (P <0.05). Therefore, it is suggested that life skills training be used as one of the essential interventions for these children

Variant Title

The effectiveness of life skills training on parent-child relationship and self-esteem of street children

Entry Element

اصغری سرافراز

Part of Name Other than Entry Element

‏ رعنا

Relator Code

تهيه کننده

Entry Element

باباپور خیرالدین

Entry Element

هاشمی

Part of Name Other than Entry Element

‏ جلیل

Part of Name Other than Entry Element

‏ تورج

Dates

استاد راهنما

Dates

استاد مشاور

Entry Element

تبریز