چکیده:ابوالفضل محمد بن ابوالقاسم عبدالکریم بن ابوبکر احمد شهرستانی، شافعی اشعری دارای القاب «افضل، حجه الحق و تاج الدین» از متکلمین و محققین بزرگ جهان اسلام در نیمه ی دوم قرن پنجم هجری در سال 479هجری قمری در ولایت شهرستان خراسان به دنیا آمد و در سال 549 هجری موقع حمله ی غزان به خراسان و شهرستان درگذشت. او بعد از اتمام دوره تحصیلات مقدماتی در شهرستان و گرگانج وارد دارالعلم نیشابور شد. در نیشابور علوم کلام، فلسفه، فقه و حدیث و تفسیر را آموخت و سپس در خوارزم وعظ و مناظره را فراگرفت. شهرستانی از یک سو در مقام اندیشمندی مخالف با فلسفه و فلاسفه ظاهر گشت و از سوی دیگر به جهت توجه و اشتغال به علوم فلسفی و عقلی از جانب اهل شریعت متهم به الحاد و باطنیگری بود. شهرستانی آثار متعددی را در عرصه فلسفه، کلام و تفسیر تألیف کرد که امروزه تنها معدودی از آنها چون ملل و نحل و مصارع الفلاسفه باقی مانده است.
Text of Note
Tāj al-Dīn Abū al-Fath Muhammad ibn `Abd al-Karīm ash-Shahrastānī , shafi’I Ashaar’i with the titles of "Afzal, Hajja Al-Haq and Tajuddin", was one of the great theologians and scholars of the Islamic world in the second half of the fifth century AH in 479 AH. He was born in Khorasan province and died in 549 AH when Ghazan invaded Khorasan. After completing his primary education in the city and Gorganj, he entered the Darul Alam in Neishabour. In Neishabour, he studied theology, philosophy, jurisprudence, hadith and interpretation, Then he learned preaching and controversy in Kharazm. On the one hand, Shahrestani appeared as a thinker opposed to philosophy and philosophers and on the other hand, he was accused of atheism and esotericism by the people of Sharia for paying attention to and engaging in philosophical and intellectual sciences. Shahrestani wrote many works in the field of philosophy, theology and interpretation, but today only a few of them remain, such as Kitab al–Milal wa al-Nihal (the book of sects and creeds) and the Musara`at al-Falasifa (The Struggle with Philosophers).