عنوان

اثر الگوهای مختلف کشت مخلوط بر رشد، عملکرد دانه و اسانس شنبلیله و شوید

Number

‭۷۸۵۶پ‬

.Language of Text, Soundtrack etc

per

Title Proper

اثر الگوهای مختلف کشت مخلوط بر رشد، عملکرد دانه و اسانس شنبلیله و شوید

First Statement of Responsibility

/بهزاد شوکتی امراله

Name of Publisher, Distributor, etc.

: کشاورزی

Specific Material Designation and Extent of Item

‮‭۱۳۳‬ص‬

Text of Note

چاپی

Text of Note

بصورت زیرنویس

Dissertation or thesis details and type of degree

کارشناسی ارشد

Discipline of degree

مهندسی کشاورزی-زراعت

Date of degree

‮‭۱۳۹۱/۰۶/۲۵‬

Body granting the degree

تبریز

Text of Note

به منظور دستیابی به مناسبترین ترکیب کشت از لحاظ آرایش مکانی و بررسی اثر آن روی رشد و عملکرد کمی و کیفی دو گیاه شنبلیله و شوید، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌صهای کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا گردید .الگوصهای مختلف کشت شامل دو الگوی کشت خالص شنبلیله و شوید و شش الگوی کشت مخلوط این دو گیاه شامل سه الگوی مختلف نسبت افزایشی‮‭(۱:۲۰‬ و‮‭۱:۴۰‬و ‮‭۱:۶۰)‬و سه الگوی مختلف نسبت جایگزینی‮‭(۱:۱‬ و‮‭۱:۲‬و ‮‭۱:۳)‬در نظر گرفته شد .نتایج نشان داد که گیاه شوید در الگوصهای مختلف کشت مخلوط نسبت‌صهای افزایشی و به خصوص نسبت‌صهای ‮‭۱:۲۰‬ و ‮‭۱:۶۰‬ بیشترین ارتفاع، وزن خشک ساقه، وزن خشک گیاه، تعداد گل آذین، تعداد دانه در بوته، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت را دارد .در نسبت‌صهای جایگزینی نیز ، تیمار ‮‭۱:۲‬ همراه با تیمارصهای ‮‭۱:۲۰‬ و‮‭۱:۶۰‬ تیمارصهای برتر بودند .درصد اسانس، عملکرد اسانس و شاخص برداشت اسانس تحت تأثیر الگوصهای مختلف کشت مخلوط قرار گرفتند و در هر سه مرحله اسانس گیری نسبت‌صهای ‮‭۱:۲۰‬ و ‮‭۱:۶۰‬ دارای بیشترین اسانس بودند .در بین سه مرحله انجام عصاره گیری) گلدهی، خمیری و رسیدگی(، بیشترین اسانس از مرحله خمیری بدست آمد .در خصوص گیاه شنبلیله، تیمارصهای ‮‭۱:۲‬ و ‮‭۱:۳‬ بیشترین تعداد شاخه فرعی بارور، تعداد گره، وزن خشک ساقه، وزن خشک، تعداد دانه در نیام، تعداد نیام در شاخه اصلی، تعداد نیام در شاخه فرعی، وزن پوشش نیام، تعداد دانه در گیاه، وزن خشک برگ‌صهای جدا شده، وزن دانه در بوته و عملکرد بیولوژیکی را داشتند .در کلیه تیمار ها نسبت برابری زمین بیشتر از یک بود و نسبت برابری زمین جزیی شوید نیز بیشتر از شنبلیله بود .در بین تیمار ها نیز نسبت‌صهای ‮‭۱:۲۰‬ و ‮‭۱:۶۰‬ بیشترین نسبت برابری زمین را داشتند .مجموع ارزش نسبی در کلیه تیمار-های افزایشی بیشتر از تیمار های جایگزینی بود و در هر دو مجموع ارزش نسبی شنبلیله به شوید و شوید به شنبلیله، تیمارصهای ‮‭۱:۲۰‬ و ‮‭۱:۶۰‬ بیشترین مقادیر را داشتند .ضریب ازدحام نسبی شوید به شنبلیله نیز در الگوی کشت افزایشی بیشتر از جایگزینی بود .بیشترین تجمع ماده خشک شنبلیله در تیمارصهای ‮‭۱:۲‬ و ‮‭۱:۳‬ و بیشترین سرعت رشد گیاه زراعی و سرعت رشد نسبی از کشت خالص شنبلیله بدست آمد .اما در گیاه شوید بیشترین تجمع ماده خشک از تیمارهای ‮‭۱:۱‬ و کشت خالص و سپس تیمارهای افزایشی بدست آمد

Text of Note

graecum) intercropped at different additive (1:20, 1:40 and 1:60) and replacement (1:1, 1:2, 1:3) ratios. The results showed that dill plant at different additive ratios especially in 1:20 and 1:60 ratios had the highest plant height, stem dry weight, plant dry weight, umbels per plant, seeds per plant, biological yield and harvest index. Different intercropping patterns had significant effect on essential oil percentage, essential oil yield and essential oil harvest index. Also 1:20 and 1:60 ratios at all three stages had the highest essential oil percentage, however, extraction in pasty stage showed the highest essential oil percentage, compared with flowering and maturity stages. Maximum fertile branch per plant, leaves per plant, stem dry weight, plant dry weight, seeds per plant, leaf dry weight, pods in main stem, pods in branchs, pod coat weight, seeds weight per plant and biological yield of fenugreek, were observed in 1:2 and 1:3 replacement treatments. Land equivalent ratio (LER) in all the treatments was more than one and dill/fenugreek LER was superior to fenugreek/dill ratio, however, 1:20 and 1:60 treatments had the highest LER, respectively. Relative value total (RVT), in all the additive ratios was superior to replacement ratios and in both dill/fenugreek and fenugreek/dill treatments, 1:20 and 1:60 ratios had the highest values. Dill/fenugreek relative crowding coefficient (RCC) in additive ratios was more than replacement ratios. The highest fenugreek total dry matter (TDM) were recorded in 1:2 and 1:3 ratios, however, the highest crop growth rate (CGR) and relative growth rat (RGR) were observed in sole fenugreek cultivation. Sole dill treatmentand 1:1 ratio had the highest total dry matter (TDM). Therefor, fenugreek as a medicinal, forage and legume crop could promote dill grow the characters and could be an effective plant in intercropping systems-Intercropping is claimed to be one of the most significant cropping techniques in sustainable agriculture. Interspecific competition and facilitative interactions which may occur when two crops are grown together have been extensively investigated. A field experiment was conducted based on randomized complete blocks design (RCBD) in 3 replications during 2011 at the research farm of the faculty of agriculture, university of Tabriz, Iran. In this study two medicinal plants of dill (Anethum graveolens L.) and fenugreek (Trigonella foenum

بهزاد شوکتی امراله

شفق کلوانق، جلیل، استاد راهنما

زهتاب سلماسی، سعید، استاد راهنما

قاسمی گلعذانی، کاظم، استاد مشاور

Public note

سیاه و سفید

نمایه‌سازی قبلی