بررسی بیان ژن نوکلئوستمین به عنوان یک مارکر مولکولی جدید در تومورهای سینه
First Statement of Responsibility
/سمیه ساعد
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
: دانشکده علوم طبیعی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۸۸
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۴۱ص
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
زیست شناسی- ژنتیک
Date of degree
۱۳۸۸/۱۰/۲۵
Body granting the degree
دانشگاه تبریز
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
سلول های بنیادین واحدهای ساختاری در طول ارگانوژنز هستند و در تمام طول مدت تکامل یک جنین حضور دارند) همانطور که در چند ارگان بالغ حضور دارند .(این سلول ها منبعی از سلول های تمایز نیافته را تشکیل می دهند، که دارای توانایی خودبازسازی و تمایز نهایی به انواع متنوع سلول ها می باشند .در بالغین آن ها مسئول جایگزینی سلول های طبیعی از بین رفته هستند و ممکن است باعث بهبود پس از آسیب شوند .کنترل هماهنگ خودبازسازی و تمایز برای حفظ هموستازی سلول های بنیادی امری کلیدی است، وزمانی که این کنترل هماهنگ از تنظیم خارج شود باعث ایجاد سرطان می شود .از آنجا که برنامه مولکولی که تنظیم حرکت سلول های بنیادی را ما بین حالت تقسیم شونده فعال و ساکن)تمایز یافته (بر عهده دارد ناشناخته است، تشخیص پروتئین های اختصاصی سلول های بنیادی و آشکار سازی مسیرهای تنظیم کننده جدیدشان دارای اهمیت اساسی است .از جمله این پروتئین ها نوکلئوستمین می باشد، که یک پروتئین هستکی متصل شونده به GTP می باشد، که به میزان بالایی در سلول های بنیادین جنینی و بالغ بیان می شود، اما در بافت های تمایز یافته بیان نمی شود .هم چنین نوکلئوستمین در انواعی از بافت ها و رده های سلولی سرطانی نیز بیان می گردد .سرطان پستان، شایعصترین سرطان عضوی و دومین عامل پیشروی مرگصهای ناشی از سرطان در زنان میصباشد . تلاش دانشمندان برای رده بندی مولکولی سرطان پستان منجر به نتایج مختلفی شده که هیچ یک دربرگیرنده تمامی انواع تومورهای این بافت نمی باشند .و بدلیل شیوع روزصافزون تومورهای پستان در سال های اخیر و کمبود مارکر های مولکولی مناسب جهت تشخیص سریع و پیشصآگهی آن ها، تلاش-های گسترده ای در راستای شناسایی مارکرهای مولکولی اختصاصی که بتواند غدهصهای توموری را از انواع غیرتوموری متمایز سازد، آغاز شده است .در این تحقیق صلاحیت بیان ژن نوکلئوستمین به عنوان مارکر مولکولی در تشخیص و درمان تومورهای پستان مورد ارزیابی قرار گرفته است .در مجموع ۴۱ نمونهصی توموری و ۲۰ نمونهصی نرمال مربوط به حاشیهصی تومور با استفاده از تکنیکPCR - RTمورد مطالعه قرار گرفتند، و ژن ۲mبعنوان کنترل داخلی بکار رفت .با استفاده از نرمصافزار SPSS و تستص آماریWay ANOVA - One، نتایج بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت .نتایج به دست آمده نشان دادند که: ۱- نوکلئوستمین یک مارکر تکثیری است، یعنی هر نوع سلولی اعم از سلول های بنیادین، پیش ساز، سرطانی و سلول های تمایز یافته ی بالغ نرمال، زمانی که در حال تکثیر فعال باشند، نوکلئوستمین را بیان خواهند کرد، و زمانی که بیان آن مهار شود، باعث کاهش تکثیر سلولی و تمایز در این سلول ها می گردد. ۲- بیان نوکلئوستمین درتومورهای پستان بیشتر از حاشیهصی تومور می باشد، اما این اختلاف معنی دار نمی باشد. ۳- سطح بیان نوکلئوستمین به طور معنیصداری در ارتباط با ماهیت تکثیری تومورصهای خوشصخیم پستان است .این امر میصتواند بدلیل نرخ بالای سلولصهای در حال تکثیر در تومورهای خوشصخیم باشد. ۴- سطح بیان نوکلئوستمین افزایش معنیصداری را بین تومورهای بدخیم و خوشصخیم نشان میصدهد، بنابراین می توان گفت که با احتمال زیاد این ژن بجای آنکه بعنوان یک مارکر بدخیمی عمل کند، بعنوان یک مارکر مناسب برای تکثیر سلول می باشد، و باعث پیشرفت تومور از طبیعت خوش خیمی به بدخیمی نمی شود. ۵- سطح بیان نوکلئوستمین به طور معنیصداری در ارتباط با افزایش درجه ی تومورصهای بدخیم پستان بوده و افزایش معنیصداری را در بین تومورهای بدخیم مرحله اولیه و پیشرفته نشان میصدهد .بنابراین میصتوان چنین استنباط کرد، که همگام با پیشرفت تومور به سوی مراحل بالاتر بدخیمی بیان نوکلئوستمین افزایش میصیابد. ۶- از آن جا که نوکلئوستمین در پیشروی تومور از مراحل پایین تر به مراحل بالاتر فرم بدخیمی دخیل می باشد، بنابراین با احتمال زیاد، با مهار بیان نوکلئوستمین در تومورهای اولیه و بدون درگیری غدد لنفاوی، می توان از پیشرفت این تومورها به مراحل بالاتر بدخیمی و متاستاز جلوگیری کرد این نتایج استفاده از نوکلئوستمین را به عنوان مارکر تشخیصی در تفکیک و شناسایی بافتصهای توموری از غیرتوموری مؤثر نمی داند، ولی استفاده از آن را درتخمین اندازهصی تومور و هم چنین به عنوان فاکتور بالقوه پیش آگهی دهنده برای تعیین شدت های مختلف توموری در تومورهای پستان و پیش بینی رفتار آینده تومورها ممکن میصسازد، از اینرو میصتواند در کنار سایر روش های روتین آزمایشگاهی مورد استفاده قرار گیرد .هم چنین ممکن است مهار نوکلئوستمین بتواند راهکار مؤثری در کاهش نرخ تکثیر سلولهای سرطانی پستان باشد
Text of Note
Stem cells are present throughout embryonic development as well as in several adult organs. They constitute a pool of undifferentiated cells with the remarkable ability to perpetuate through self-renewal while remaining able to terminally differentiate into various mature cell types. Coordinated control of self-renewal and commitment to differentiation is key to maintaining the homeostasis of the stem cell compartment, and its deregulation may contribute to cancer pathogenesis.beecause the molecular program(s) regulating the transition of stem cells between the actively dividing and differentiated states remain unclear, The identification of stem cell-specific proteins and the elucidation of novel regulatory pathways that ensure the integration of these processes are therefore of fundamental importance. One of the stem cell enriched proteins is nucleostemin (NS), which encodes a novel nucleolar GTP-binding protein found at high levels in the adult and embryonic stem (ES) cells but not in terminally differentiated cells. Also nucleostemin found in tumor cell lines as well as in the several types of human cancers. Breast cancer is the most common malignancy among women and the second leading cause of cancer death. Scientist`s effort to classify its subtypes has lead to various molecular subgroups and controversial results. Because of the high prevalence of these tumors and lack of suitable molecular markers for diagnosis and prognosis of them, there are ongoing efforts to find molecular markers which can recognize nontumoral from tumoral tissues . therefore, the aim of this study was to evaluate the potential usefulness of Nucleostemin as a potential diagnostic and therapeutic molecular marker in breast tumors. In current study, 41 tumoral and 20 non tumoral adjacent tissues were evaluated in this research. Transcription levels were measured by Semiquantitative Reverse Transciptase-Polymerase Chain Reaction and normalized by the ?2m as an endogenous PCR control. Data was analyzed by spss software. The results showed that: 1) Nucleostemin is more like a proliferation marker rather than a molecule only involved in the cell cycle control of stem and cancer cells. Regardless being stem sells, cancer cells, or normal differentiated cells, they may all acquire NS expression when in actively proliferating status 2) Nucleostemin is differentially expressed in tumors rather than adjacent normal tissues, but the expression levels of Nucleostemin was not significantly (p>0.05 ) correlated with tumors. 3) The highest expression level of Nucleostemin was in benign tumors, The expression levels of Nucleostemin was significantly (p<0.05 ) correlated with benign tumors. 4) Nucleostemin may be a proliferation marker instead of a malignant marker 5) The expression of Nucleostemin was significantly (p<0.05 ) correlated with the advanced stages of breast tumors and its expression level in the advanced stages and with evolution lymph nodes of breast tumors was higher than primary stages. 6) Therefore, these findings may pave some novel therapeutical approaches for targeting and suppressing of expression of Nucleostemin with molecular techniques such as siRNAs technology. NS gene might be a potential target in the treatment breast tumors. In conclusion, our data indicated that the expression of Nucleostemin was not significantly correlated with tumors (therefore NS couldnot be used for distinguishing nontumoral from tumoral tissues). Also our data indicated that the expression of Nucleostemin was significantly correlated with tumor sizes, disease stage, and metastases. Therefore, evaluating Nucleostemin gene expression might be used as marker to stratify breast cancer patients for more optimal treatment modalities as well as a promising new target for therapy